เข้าสู่ระบบผ่าน

พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 202

รถม้าสีเข้มสนิทที่ไร้สัญลักษณ์ของจวนใด ๆ เคลื่อนมาหยุดนิ่งอยู่หน้าอาคารไม้สองชั้นที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองหลวงอย่างเงียบเชียบ ประตูด้านในถูกเปิดออกด้วยแรงฉุดจากด้านใน

ก่อนที่คุณชายน้อยในชุดสีน้ำเงินเรียบจะกระโดดลงมาอย่างคล่องแคล่ว ตามมาด้วยแม่นางหน้าตางดงามในชุดสีเขียวอ่อนที่ค่อย ๆ ก้าวลงมาอย่างสง่างาม แล้วมาหยุดยืนเคียงข้างกัน

“เหตุใดเจ้าจึงกระโดดลงมา?” หลี่ชิงหงเอ่ยถามขึ้นอย่างเอือมระอา “เจ้าเป็นถึงพระชายานะ”

ตั้งแต่ที่เซียวชิงเฟิงตักเตือนให้พวกนางสองคนสนทนาด้วยคำพูดแบบโบราณ ทั้งฉินเจียวเยี่ยนและหลี่ชิงหงจึงต้องมาทำข้อตกลงกันใหม่ โดยมีบทลงโทษเป็นการจ่ายหนึ่งตำลึงต่อหนึ่งคำ หากผู้ใดเผลอหลุดปากเป็นภาษาจากยุคปัจจุบัน

“ตอนนี้ข้าไม่ใช่พระชายาเสียหน่อย อีกอย่าง ข้าใส่กางเกงนะ” ฉินเจียวเยี่ยนตอบด้วยรอยยิ้มซุกซน พลางยกชายเสื้อขึ้นเล็กน้อยให้ดูว่ากางเกงที่สวมอยู่นั้นเป็นเครื่องแต่งกายที่คล่องตัวแค่ไหน

หลี่ชิงหงได้แต่ถอนหายใจยาว “…”

สองคนเดินคู่กันเข้าไปในอาคารไม้ที่ถือเป็นทรัพย์สมบัติของจวนเฟิงอ๋อง ซึ่งถูกยกให้ใช้เป็นร้านขายเครื่องประทินโฉมในอนาคต กลิ่นไม้อบอวลอยู่ทั่วบริเวณชั้นหนึ่งที่กว้างขวางและมีแสงสว่างส่องเข้ามาอย่างทั่วถึง

ฉินเจียวเยี่ยนพาหลี่ชิงหงเดินสำรวจไปทั่วบริเวณชั้นหนึ่งอย่างละเอียด

“ข้าคิดว่า ชั้นหนึ่งนี้จะใช้สำหรับขายเครื่องประทินโฉมต่าง ๆ ที่วางแผนไว้ในวันนั้นนะ”

“ข้าเห็นด้วย บริเวณริมสุดให้เป็นเครื่องสำอางสำหรับใบหน้าแล้วกัน” หลี่ชิงหงกวาดตามองรอบบริเวณ ก่อนจะยกนิ้วชี้ไปทางริมผนัง “ส่วนนี้เป็นพวกปัดแก้ม ดวงตา ริมฝีปาก ผิวพรรณ แล้วก็ยาทาเล็บดีหรือไม่?”

ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้าเห็นด้วย แล้วชี้ไปยังมุมหนึ่งของห้อง “ก็ดี แบ่งเป็นสัดส่วน ลูกค้าจะได้ซื้อของง่ายขึ้น แล้วทางนั้นก็เป็นโต๊ะสำหรับพนักงานเก็บเงินก็แล้วกัน”

“ชั้นหนึ่งคร่าว ๆ ก็ประมาณนี้ เจ้าอยากได้เครื่องเรือนแบบใดก็สั่งช่างไม้ได้เลยนะ”

หลี่ชิงหงตอบสั้น ๆ “ได้”

จากนั้น ทั้งสองคนจึงพากันเดินขึ้นบันไดไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดตามจังหวะฝีเท้าไปยังชั้นสอง ซึ่งถูกจัดแบ่งออกเป็นห้องประมาณสามสี่ห้อง

ฉินเจียวเยี่ยนและหลี่ชิงหงเดินมาดูที่ห้องใหญ่สุดของชั้นสอง “ห้องใหญ่เช่นนี้เจ้าอยากทำสิ่งใด?”

หลี่ชิงหงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ค้าขายทำที่ชั้นหนึ่งก็เพียงพอแล้ว ไม่ควรให้ผู้คนขึ้นมาที่ชั้นสองมากนัก”

“แล้วเจ้าสนใจอยากสอนผู้อื่นแต่งหน้าบ้างหรือไม่เล่า?” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“สอนแต่งหน้าน่ะหรือ?” หลี่ชิงหงคิดตามอย่างใคร่ครวญ “อืม ก็น่าสนใจ เพราะเครื่องประทินโฉมที่เราขายนั้น หากใช้ไม่ถูกก็ยากจะทำให้สวยงามได้”

“ถูกต้อง อีกย่าง เราสามารถเรียกเก็บเงินจากการสอนแต่งหน้าได้ด้วยนะ” ฉินเจียวเยี่ยนเสริม

“ข้าตั้งใจจะให้หอคณิกานี้มีชื่อเจ้าเป็นเจ้าของน่ะ”

หลี่ชิงหงถึงกับตัวแข็งทื่อ “!!!”

ไร้ยางอาย! ไร้ยางอายยิ่งนัก!!

หลี่ชิงหงแทบอยากจะผรุสวาทเป็นภาษาปัจจุบัน หากแต่คำนึงถึงข้อตกลงที่ว่า หนึ่งคำต่อหนึ่งตำลึงแล้ว ก็จำต้องกล้ำกลืนคำด่าสมัยใหม่ลงไป “ข้าจะฟ้องท่านอ๋อง!!”

ให้ตายอย่างไร ข้าก็ไม่ยอมให้เจ้าใช้ชื่อข้าหรอก!

“แต่หอคณิกาชายนี้ ข้าตั้งใจจะยกให้เจ้าเป็นเจ้าของ เจ้าแปดส่วน ข้าสองส่วน”

หลี่ชิงหงเริ่มลังเล “…”

“หากมีหนุ่มน้อยรูปงามมาใหม่ เจ้าสามารถเลือกใช้งานได้ก่อนผู้ใดเลยนะ”

หลี่ชิงหงถึงกับตาเป็นประกายทันที “ดีล!!!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC