พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 216

เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มเรียกชื่อของนาง ยิ่งทำให้เมิ่งลี่ตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีก ไม่เพียงแต่ถูกชายนิรนามใช้ปลายดาบเลิกชายผ้าขึ้น แต่เขายังจำได้อีกว่านางเป็นใคร

ซวยแล้ว!!

เมิ่งลี่รีบเอนตัวไปทางด้านหลัง หวังให้ชายผ้าหลุดพ้นจากวิถีของปลายดาบแล้วตลบกลับลงมา หากแต่บุรุษชุดดำคาดเดาได้แล้ว จึงพุ่งตัวเข้าไปประชิด

มือข้างที่ว่างสอดไปทางด้านหลัง โอบร่างบอบบางของเมิ่งลี่เข้ามาใกล้ พลิกข้อมือหันปลายดาบกลับไปทางด้านหลัง เพื่อป้องกันมิให้ดาบคมทำร้ายหญิงสาว ก่อนจะดันปลายนิ้วให้หมวกใบใหญ่หลุดออกจากศีรษะและหล่นลงบนพื้น

“เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่?” เสียงทุ้มต่ำที่เริ่มคุ้นหูดังขึ้น ทำให้เมิ่งลี่เริ่มได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ปิดมิดชิดนั้น เหลือเพียงดวงตาคู่คมที่จ้องมองลงมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

“พี่กู้เหวย?” เมิ่งลี่ถามเสียงเบาด้วยความไม่แน่ใจ ครั้นเห็นเขาพยักหน้าตอบรับเล็กน้อย นางจึงคลายกังวลใจ แต่เกิดความสงสัยขึ้นมาแทนที่ “แล้วเหตุใดท่านจึงมาอยู่ที่นี่? แล้วยังสวมชุดดำมิดชิดเช่นนี้อีก? ท่านมาทำสิ่งใดกัน… อุ๊บ!”

กู้เหวยรีบยกมือขึ้นปิดปากเจื้อยแจ้วของอีกฝ่ายในทันใด ด้วยเกรงว่าเสียงของนางจะทำให้องครักษ์ของหลิงอี้ชวนรู้ตัว “เจ้า อย่าเพิ่งถามข้าให้มากความ เจ้าช่วยข้าก่อนได้หรือไม่?”

เมิ่งลี่มองอีกฝ่ายตาแป๋ว พลางพยายามพูดลอดออกมาจากฝ่ามือของเขา “แล้วท่านต้องการให้ข้าช่วยอย่างไร? ในเมื่อข้ายังไม่รู้เลยว่า ท่านกำลังลำบากสิ่งใด?”

กู้เหวยทอดสายตามองแม่นางตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เดิมทีจวนเมิ่งหลี่ปู้ซ่างซูของนางกับจวนเจิ้นหย่วนโหวของกู้เหวยก็พอไปมาหาสู่กันบ้าง แต่ภายหลังที่นางสนิทกับฉินเจียวเยี่ยน ส่วนกู้หลาน คุณหนูสามของตระกูลกู้ ซึ่งเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวของกู้เหวย ก็สนิทกับฉินเยี่ยนฟาง

เพราะความบาดหมางระหว่างสองบุตรีตระกูลฉิน แท้จริงก็เป็นความบาดหมางของฉินเจียวเยี่ยนเพียงคนเดียว จึงทำให้เมิ่งลี่และกู้หลานก็เริ่มห่างเหินกัน ครั้นเจอหน้ากันในงานใดก็ล้วนทะเลาะเบาะแว้งกันทุกครา จนสุดท้าย บรรดาผู้ใหญ่ในตระกูลจึงเลี่ยงที่จะให้ทั้งคู่พบเจอกันเสีย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน