ทุกคนบนโต๊ะ “...”
โดยเฉพาะเซียวชิงเฟิงที่มองนางตาปริบ ๆ
เจ้ารู้ความเสียมากมาย แม้ว่า เขาจะยังไม่มั่นใจว่า สิ่งที่นางคิดจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่?
แต่แม่นางคนนี้ กลับไม่คิดจะบอกเล่าสิ่งใดเลย และยังจะจากไปอย่างไม่ไยดีอีก
ฉินเยี่ยนฟางรีบร้อนถามขึ้น “น้องหญิง เจ้าอิ่มแล้วหรือ?”
“ข้าอิ่มแล้วเจ้าค่ะ ว่าจะลงไปเดินดูของเสียหน่อยเจ้าค่ะ เผื่อถูกใจสิ่งใด จะได้ซื้อไปฝากท่านพ่อท่านแม่ด้วย” ฉินเจียวเยี่ยนส่งยิ้มหวาน “พี่หญิงอยู่ปรึกษากับเฟิงอ๋องและฉีอ๋องต่อเถิดเจ้าค่ะ งานราชสำนักเช่นนี้ ข้าไม่ถนัด”
“แต่ว่า...” ฉินเยี่ยนฟางกำลังจะเอ่ยค้าน ด้วยเกรงว่าจะไม่เหมาะสม นางนิ่งชะงักอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจปล่อยไป “เอาเถิด ตามใจน้อง”
เซียวชิงเฟิงไม่ได้เอ่ยห้ามแต่อย่างใด ส่วนเซียวชิงฉีนั้น มองว่า ฉินเจียวเยี่ยนอาจจะรู้สึกเบื่อหน่ายที่พวกเขาสนทนากันแต่เรื่องราชสำนัก หญิงสาวจึงได้ขอตัวออกไปก่อน
ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มรับ ก่อนจะยอบกายทำความเคารพ แล้วเดินออกไป โดยมีชุนเถาและชุนหลิ่วเดินตามหลังไม่ห่าง
บรรยากาศภายในห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ฉินเยี่ยนฟางจึงเอ่ยสานต่อบทสนทนาเดิมที่ค้างไว้ “เมื่อครู่ที่ฉีอ๋องบอกว่า ได้เข้าไปตรวจค้นจวนของใต้เท้าจางหมดแล้วใช่หรือไม่เพคะ?”
“อ่า ใช่ ๆ แม้กระทั่งบรรดาอนุนอกเรือนของใต้เท้าจาง ข้าก็ได้สั่งให้คนเข้าไปค้นจนทั่วแล้วเช่นกัน” เซียวชิงฉีรีบตอบ
เซียวชิงเฟิงส่ายหน้าเล็กน้อย พลางคิดว่า คงจะเป็นไปไม่ได้
แต่เซียวชิงฉีกลับตบโต๊ะด้วยความคาดไม่ถึงระคนดีใจ ประหนึ่งได้เห็นทางออกของปัญหา “นั่นสินะ ตลอดการสืบคดี ข้าวางขอบเขตการสืบค้น โดยยึดตัวใต้เท้าจางเป็นหลัก ค้นเพียงฮูหยิน อนุนอกเรือน และคนสนิทของเขาเพียงเท่านั้น”
“เหตุใดข้าจึงไม่เคยคิดถึงอนุนอกเรือนของคนสนิทมาก่อนเลย”
ฉินเยี่ยนฟางยิ้มบาง “แค่ท่านอ๋องคำนึงถึงอนุนอกเรือนของใต้เท้าจาง หม่อมฉันก็มองว่า ท่านอ๋องรอบคอบและมองการณ์ไกลมากแล้วเพคะ แต่หม่อมฉันก็ยังไม่แน่ใจนะเพคะ ว่า คนสนิทของใต้เท้าจางจะมีอนุนอกเรือนหรือไม่?”
“ย่อมมีแน่นอน” เซียวชิงฉีกล่าวอย่างมั่นใจ “คดีทุจริตนี้ มีการยักยอกเงินช่วยเหลือเป็นจำนวนมาก หากเทียบกับใต้เท้าจางแล้ว แม้แต่อนุนอกเรือนของเขายังใช้จ่ายมือเติบ การเป็นอยู่แทบจะเทียบเท่าฮูหยินและบรรดาอนุในเรือน ดังนั้น คนสนิทของเขาเองก็น่าจะเลี้ยงอนุนอกเรือนอยู่ไม่น้อยเช่นกัน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC