พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 234

แสงอรุณรุ่งสาดส่องลอดบานหน้าต่างสูงใหญ่ของท้องพระโรงเพียงน้อยนิด บรรยากาศภายในจึงยังคงสลัวและหนักอึ้งด้วยความเคร่งเครียด ดวงตาทุกคู่ของเหล่าขุนนางจับจ้องไปยังเบื้องหน้า ณ ที่ประทับสูงของฮ่องเต้เจิ้นหลง

บนบัลลังก์มังกรสีทอง ฮ่องเต้เจิ้นหลงประทับนิ่ง แม้ว่าพระพักตร์จะเรียบเฉย ทว่าแววตาคมกริบฉายแววไม่พอพระทัยอย่างชัดเจนหลังจากที่ฟังฉู่ซิงปู้ซ่างซูกราบทูลรายงาน

“ฉู่ซิงปู้ซ่างซู... เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

“กราบบังคมทูลฝ่าบาท” ฉู่ซิงปู้ซ่างซูก้มศีรษะรายงานอีกครั้ง “ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ได้เกิดเหตุการณ์วุ่นวายในเมืองหลวง ชาวบ้านก่อเหตุทะเลาะวิวาทกัน จนถึงขั้นใช้กำลังทำร้ายกันหลายสิบแห่งในแต่ละวัน โดยที่จำนวนครั้งและระดับความรุนแรงของการปะทะกันก็ทวีขึ้นอย่างผิดสังเกต สร้างความแตกตื่นและหวาดกลัวให้แก่ทุกคนในเมืองหลวงไปทั่วพ่ะย่ะค่ะ!”

สิ้นเสียงรายงาน บรรดาขุนนางเริ่มส่งเสียงกระซิบกระซาบกันเบา ๆ บางคนสีหน้าซีดเผือด บางคนขมวดคิ้วด้วยความวิตก การทะเลาะวิวาทธรรมดานั้นย่อมเกิดขึ้นได้เป็นธรรมดา หากแต่การทะเลาะเบาะแว้งที่มีความรุนแรงอย่างต่อเนื่องและแพร่ขยายเช่นนี้ ย่อมไม่ใช่เรื่องปกติ ต้องมีเบื้องหลังที่ซับซ้อนกว่าที่เห็นอย่างแน่นอน

ฮ่องเต้เจิ้นหลงโบกพระหัตถ์เล็กน้อย ให้ทุกคนหยุดวิพากษ์วิจารณ์ เสียงกระซิบกระซาบจึงสงบลงในทันที

“เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ฉู่ซิงปู้ซ่างซู?” พระสุรเสียงของฮ่องเต้เย็นยะเยือก แฝงไว้ด้วยอำนาจที่ทำให้ทุกคนต้องก้มหน้าหลบสายพระเนตร “แคว้นต้าเซี่ยของเราสงบร่มเย็นมาโดยตลอด เหตุใดจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา หรือเป็นเพราะเจ้าละเลยหน้าที่?”

ฉู่ซิงปู้ซ่างซูก้มศีรษะลงต่ำอีกครั้ง “หาได้เป็นเช่นนั้นไม่พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมได้สั่งให้จิงจ้าวฟู่เร่งสืบสวนและจับกุมชาวบ้านที่ทะเลาะวิวาท เพื่อสืบหาความจริงแล้ว พบว่า ชาวบ้านแต่ละรายนั้น มีอาการคลุ้มคลั่ง ใบหน้าอิดโรย บางรายร้องโหยหวนราวกับกระหายในบางอย่างพ่ะย่ะค่ะ”

พระขนงหนาของฮ่องเต้เจิ้นหลงขมวดเข้าหากันอย่างไม่รู้องค์ “ชาวบ้านที่ทะเลาะวิวาทต่างมีอาการเช่นนั้นเหมือนกันหรอกหรือ?”

“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ” ฉู่ซิงปู้ซ่างซูพยักหน้า “กระหม่อมจึงได้ไหว้วานขอให้หมอหลวงเข้าไปตรวจอาการของชาวบ้านแต่ละราย เหล่าหมอหลวงต่างวินิจฉัยตรงกันว่า ชาวบ้านเหล่านี้ถูกวางยาประเภทหนึ่งที่มีฤทธิ์มึนเมา เหมือนทานเข้าไปแล้ว จำต้องทานอย่างต่อเนื่อง หากถูกหยุดยาก็จะมีอาการเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ”

“เจ้าหมายความว่า มีผู้ร้ายวางยาชาวบ้านของเราอย่างนั้นหรือ?”

สิ้นสุรเสียง บรรดาขุนนางต่างปรากฏเสียงอื้ออึง การวางยาทำร้ายชาวบ้าน ซึ่งเป็นรากฐานของแคว้น ก็ไม่ต่างสิ่งใดกับการก่อกบฏ!!

“จากคำของหมอหลวงเป็นเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ” ฉู่ซิงปู้ซ่างซูรายงานต่อ “เมื่อกระหม่อมชัดเจนแล้วว่า ชาวบ้านเหล่านี้ถูกวางยา ดังนั้น จึงจำเป็นต้องตามหาว่า ชาวบ้านเหล่านี้ถูกวางยาจากที่ใด”

“ซึ่งจากการสอบสวน ชาวบ้านส่วนใหญ่ต่างให้การตรงกันว่า ร่วมรับประทานอาหารที่หอนางโลมนามว่า หออวี่หลินพ่ะย่ะค่ะ”

“หออวี่หลิน?” ฮ่องเต้เจิ้นหลงทวนคำอย่างไม่คุ้นชื่อ

ข้ารู้จักแต่หอไป่ฮวา หอสุ่ยอวิ๋น หอชุนเฟิง...

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน