พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 236

236 /282

“อ้าว แล้วเช่นนี้จะสืบสวนได้ความหรือ?” ฉู่ซิงปู้ซ่างซูมองด้วยความเสียดาย เพราะจากคดีทะเลาะวิวาทที่เขาไต่สวนมา บางรายเขาก็ไม่สามารถสอบสวนได้ความสิ่งใด เพราะผู้ต้องหาล้วนแต่เหม่อลอย งุนงง บ้างก็โวยวายเสียงดัง พูดจาไม่รู้ความ

“เขาผู้นี้ กินยาในระดับพอดีที่เขายังสามารถควบคุมสติได้ขอรับ”

หื้ม? กินยาในระดับที่พอดี? ยังมีสติอยู่?

ประโยคคำพูดของกู้เหวยมีแต่ข้อสงสัย ทำให้หลายคนรวมถึงจิงจ้าวฟู่ที่กำลังจะอ้าปากถาม หากแต่กู้เหวยก็ไม่เปิดโอกาสให้ผู้ใดได้ถามให้มากความ เขาเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายผู้นั้น แล้วเริ่มกระบวนการซักถามในทันที

“เจ้ามีนามว่าอะไร? ทำงานใดในหออวี่หลิน? แล้วทำมานานหรือยัง? จงเล่ามาอย่างละเอียด”

“ข้า... ชื่อ หยางกัง ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าพ่อครัวของหออวี่หลิน” หยางกังตอบเสียงยานคางอย่างช้า ๆ “ผู้ดูแลจื่อถังเป็นคนจ้างข้ามาทำงานที่นี่ ข้าเพิ่งทำงานได้หนึ่งเดือนเท่านั้น”

“แล้วในระหว่างที่เจ้าทำอาหาร เจ้าได้ผสมสิ่งใดเพิ่มเติมให้แขกของหออวี่หลินทานเป็นพิเศษหรือไม่?”

หยางกังพยักหน้าเล็กน้อย “ผู้ดูแลจื่อถังได้สั่งให้ข้าผสมเครื่องปรุงวิเศษ... ที่ทำให้อาหารรสดีขึ้น”

“เครื่องปรุงวิเศษนั้น คือสิ่งใด? เจ้ารู้หรือไม่?” กู้เหวยยังคงส่งคำถามอย่างต่อเนื่อง

“รู้สิ ข้าแอบเห็น... เครื่องปรุงวิเศษเป็น... ผงสีขาวที่ผู้ดูแลจื่อถังผสมกับน้ำเปล่า แล้วนำมาให้ข้า...”

กู้เหวย “แล้วเจ้าโดนยา... โดนเครื่องปรุงนี้ได้อย่างไร?”

“เพราะข้าเป็นพ่อครัว ข้าจึงได้ลองชิมไป...” หยางกังตอบราวกับคนละเมอ ก่อนที่เขาจะยกยิ้มเล็กน้อย “แต่พอชิมไปแล้ว พบว่ามันเสริมแรงให้ข้ามีค่ำคืนกับเมียที่บ้านได้ยาวนานขึ้น... นางยังชมข้าอีกด้วยว่าอึดนัก ดังนั้น ข้าจึงได้ลอบกินทุกวัน วันละนิด หลังเลิกงาน”