เซียวชิงฉีได้ยินเช่นนั้น จึงละความสนใจจากฉินเยี่ยนฟาง “อ้าว เสด็จพี่ ท่านอิ่มแล้วหรือ?”
“ใช่ ข้ายังมีงานอื่น จะกลับจวนก่อนก็แล้วกัน”
งานอะไรกัน? เสด็จพี่เป็นอ๋องว่างงานมิใช่หรือ?
เซียวชิงฉีพยายามจะร้องห้าม “เอ่อ... เสด็จพี่”
ข้ายังไม่ได้กินเท่าใดเลยนะ หากท่านกลับ ข้าก็ต้องกลับด้วยสิ
จะให้ข้าอยู่กับคุณหนูใหญ่ฉินเพียงสองต่อสองได้อย่างไรเล่า
เซียวชิงเฟิงลุกขึ้นยืน ก่อนจะก้มมองหน้าน้องชายที่กะพริบตาปริบ ๆ “ก่อนจะเลือกผู้ใดเป็นคู่ครอง ก็ตรวจสอบให้ดีเสียก่อน จะได้ไม่โดนสวมหมวกเขียว”
ว่าแล้ว เฟิงอ๋องก็สะบัดแขนเสื้อจากไปอย่างอารมณ์ดี ท่ามกลางสายตางุนงงของเซียวชิงฉี
ประจวบเหมาะกับบานประตูห้องที่เปิดออก หยางเซิงเพิ่งก้าวเท้ากลับมาพร้อมโคมไฟกระต่ายหลากหลายสีสัน เมื่อเขามองไม่เห็นฉินเจียวเยี่ยนภายในห้อง จึงได้ร้องถามสหายสนิท “อ้าว แล้วคุณหนูรองเล่า?”
ตงไฮ่ตอบเสียงเรียบ “กลับไปนานแล้ว”
“แล้วโคมไฟกระต่ายพวกนี้ จะให้ข้าทำอย่างไร?” หยางเซิงชูโคมไฟในมือหลายสิบตัว
เซียวชิงเฟิงที่เดินมาถึงหน้าประตู เพียงแค่เหลือบตามอง ก่อนเอ่ยสั่งเสียงเนิบ “นำไปส่งที่จวนซ่านเต๋อโหว”
“พ่ะย่ะค่ะ” สององครักษ์ก้มศีรษะรับคำ แล้วเดินตามหลังเฟิงอ๋องออกจากหออาหารเจินซิ่ว
ในระหว่างที่เซียวชิงเฟิงกำลังจะก้าวเท้าขึ้นรถม้า ตงไฮ่ก็ได้ถามขึ้น “ท่านอ๋อง แล้วเรื่องใต้เท้าจาง...”
“แค่ไปสืบว่า เป็นจริงตามนั้นหรือไม่ ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉีอ๋องไป”
ตงไฮ่ “พ่ะย่ะค่ะ”
เซียวชิงเฟิงหมุนตัวเข้าไปนั่งข้างในเรียบร้อย หยางเซิงและตงไฮ่ก็ได้ยินเสียงทุ้มสั่งขึ้นมาอีกประโยค


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC