ที่โถงหน้าของจวนซ่านเต๋อโหว
ฉินเจียวเยี่ยนที่เร่งรุดเข้ามา เอ่ยเรียก “เฟิงอ๋อง”
พร้อมยอบกายทำความเคารพอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินไปนั่งข้างมารดาอย่างเงียบ ๆ
เซียวชิงเฟิงนั่งเป็นประธานหลักเคียงข้างเจ้าบ้านอย่างซ่านเต๋อโหว ดวงตาดอกท้อพินิจร่างบอบบางในชุดอาภรณ์สีชมพูอ่อนตลอดทั้งร่างคลุมด้วยเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีขาว ดูอ่อนหวานราวกับดอกเหมยท่ามกลางหิมะโปรย
เซียวชิงเฟิงปัดเศษฝุ่นที่ไม่มีอยู่จริงตรงแขนเสื้อเบา ๆ ก่อนจะเอ่ย “เอาล่ะ เมื่อมากันพร้อมหน้าแล้ว ข้าก็จะขอกล่าวในคราวเดียว ข้ามาจวนซ่านเต๋อโหวในวันนี้ เนื่องจากมีธุระที่สำคัญเป็นอย่างมากจะแจ้งให้พวกท่านทราบ”
'นี่ ท่านอ๋องหาว่า ข้ามาช้า จนทำให้ทุกคนต้องรอใช่หรือไม่?'
ฉินเจียวเยี่ยนหรี่ตา ยู่ปากอย่างไม่ใคร่พอใจนัก สวนทางกับอีกคนที่ได้ยินเสียงประชดของนาง กลับยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว
“ข้าเห็นว่า ช่วงสองสามวันนี้ จวนของท่านมีแต่บรรดาแม่สื่อมาเยือนมากมายนัก”
ซ่านเต๋อโหว “ด้วยขุนนางต่างเห็นความสามารถของบุตรสาวคนโตของกระหม่อม จึงได้ส่งแม่สื่อมาทาบทามพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”
“ก็คงเป็นเช่นนั้น เพราะแม้แต่เสด็จพ่อยังพระราชทานตำแหน่งท่านหญิงให้”
“เป็นพระมหากรุณาธิคุณยิ่งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
เซียวชิงเฟิงยิ้มเย็น “ท่านโหวและฉินฮูหยินช่างสั่งสอนบุตรสาวได้ดียิ่งนัก”
“ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ชื่นชมพ่ะย่ะค่ะ” ซ่านเต๋อโหวยกมือขึ้นคำนับ


ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC