“ถ้าเช่นนั้น ท่านอ๋องโปรดรอสักครู่ หม่อมฉันจะให้คนไปนำเทียบชะตาของเยี่ยนเอ๋อร์มานะเพคะ” หลินซื่อพยักหน้าส่งสัญญาณให้จางหมัวมัวรีบไปดำเนินการ ก่อนที่เฟิงอ๋องจะเปลี่ยนพระทัย
“เรื่องตรวจดวงชะตาแปดอักษร ข้าจะจัดการเอง ฉินฮูหยินมิต้องเป็นกังวล” เซียวชิงเฟิงยกชาขึ้นมาจิบดับกระหาย พลางมองใบหน้าหวานหลากอารมณ์ของฉินเจียวเยี่ยนอย่างอารมณ์ดี
คิ้วบางดั่งกิ่งหลิวขมวดแน่นราวกับคิดไม่ตก
'เหตุใดจึงมาสู่ขอข้าเล่า?'
'หรือว่าจะเป็นเพราะเรื่องในคืนนั้น'
'นี่ ข้าอร่อยจนท่านอ๋องติดใจจนอยากจะกลับมากินซ้ำเลยหรือ?'
ดวงตาจิ้งจอกกลอกไปมาอย่างใช้ความคิด
'ไม่น่าจะเป็นไปได้ ถ้าติดใจก็น่าจะมาสู่ขอข้านานแล้วสิ...'
'แล้วเพราะอะไรกันล่ะ? โอ๊ย คิดไม่ออก...'
'เอาเป็นว่า ทำแบบนี้ คนสวยลำบากใจนะ'
ฉินเจียวเยี่ยนยกมือขึ้นทัดปอยผมที่ใบหู พลางหยัดกายหลังตรง แล้วสางผมไปมาอย่างมีจริตจะก้าน
'เฮ้อ คนมันสวยอ่ะเนอะ ทั้งสวยทั้งอร่อย จะห้ามใจอย่างไรไหว'
'เข้าใจ ๆ '
เซียวชิงเฟิงเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อได้ยินเสียงความคิดที่หลงตัวเองของฉินเจียวเยี่ยนอย่างชัดเจน
เหตุผลที่เขาต้องการสู่ขอฉินเจียวเยี่ยน ประการแรกเป็นเพราะต้องการรับผิดชอบเรื่องราวรักหยกถนอมบุปผาในค่ำคืนนั้น อย่างไรก็ดี เขาได้พรากความบริสุทธิ์ของแม่นางในห้องหอไป แม้ว่า นางจะเป็นคนบังคับ ขู่เข็ญ และยินดียกให้ก็ตาม
ฉินเจียวเยี่ยนได้แต่เงยหน้ามองด้วยความสงสัย แล้วเขาจะมาย้ำกับนางด้วยเหตุใด
เซียวชิงเฟิงก้าวเดินออกจากจวนซ่านเต๋อโหวอย่างรวดเร็ว เขาก็เอ่ยสั่งหยางเซิงที่เดินมาตามหลัง
“เจ้านำดวงชะตาของข้าและคุณหนูรองไปให้สำนักโหรหลวงตรวจดู”
“พ่ะย่ะค่ะ” หยางเซิงถามขึ้น “แล้วถ้าหากดวงไม่สมพงศ์กันเล่าพ่ะย่ะค่ะ?”
“ข้ากำลังจะสั่งเจ้าพอดี” เซียวชิงเฟิงยกเท้าขึ้นเหยียบบังเหียน แล้วพลิกตัวขึ้นหลังม้าที่ตงไฮ่จูงมารอท่า “สำนักโหรหลวงจะใช้หลักการใดในการคำนวณก็ได้ แต่ดวงชะตาของข้าและคุณหนูรองต้องสมพงศ์กัน”
สิ้นเสียง ม้าตัวสีดำ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเฟิงอ๋องก็ทะยานจากไป ทิ้งให้หยางเซิงนึกทบทวนคำสั่งเมื่อครู่ไปมา
“หากเป็นเช่นนั้น มิสู้ท่านอ๋องถือดาบไปจี้คอโหรหลวงให้ส่งตราประทับดวงสมพงศ์มาให้เลย มิง่ายกว่าหรือ?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC