เมื่อฉินเจียวเยี่ยนลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง สิ่งแรกที่นางมองเห็นคือ เพดานเรือนเหมยฮวาที่คุ้นตา
เฮ้อ ในที่สุดก็ได้กลับเรือน...
ฉินเจียวเยี่ยนถอนหายใจอย่างโล่งอก ร่างกายรู้สึกปวดร้าวไปทุกสัดส่วน โดยเฉพาะแกนกลางของร่างกายที่ถูกเสี่ยวเฟิงทรมานตลอดทั้งค่ำคืนราวกับจะไม่มีวันพรุ่งนี้
เจ็บปวดจนนางไม่สามารถหุบขาได้
คราวหน้า นางจะเอาคืนเขาให้ได้เลยเชียว!
“โอย” ฉินเจียวเยี่ยนครางเบา ๆ เมื่อพยายามจะลุกขึ้นนั่ง
“คุณหนูตื่นแล้วหรือเจ้าคะ?” ชุนเถารีบวางถาดอาหารบนโต๊ะ แล้วเข้ามาช่วยประคองให้ฉินเจียวเยี่ยนนั่งบนเตียงอย่างทุลักทุเล
ฉินเจียวเยี่ยน “ยามใดแล้ว?”
“ปลายยามเว่ยแล้วเจ้าค่ะ” ชุนหลิ่วตอบ พลางยกกะละมังมาช่วยฉินเจียวเยี่ยนล้างหน้า
“ท่านอ๋องมาส่งข้าเมื่อยามใด?”
“เอ่อ...” สองสาวใช้มีท่าทีอึกอัก ไม่กล้าตอบ
“ตอบข้ามาเถิด”
ฉินเจียวเยี่ยนไม่คิดจะปิดบังสาวใช้คนสนิทแต่อย่างใด เพราะเมื่อวาน ทั้งชุนเถากับชุนหลิ่วก็ล้วนแต่ติดตามนางไปจวนเฟิงอ๋องด้วยกันทั้งสิ้น
แล้วเซียวชิงเฟิงยังตัดสินใจส่งทั้งสองคนกลับมาที่จวนซ่านเต๋อโหวก่อน เพื่อปิดบังคนอื่น โดยแสร้งว่า นางไม่สบายต้องอยู่พักรักษาตัวที่เรือนเท่านั้นอีก
เป็นชุนหลิ่วที่ตอบ “ยามเฉินเจ้าค่ะ”
บุรุษน่าตายนี่!
เมื่อคืนสัญญาว่าจะมาส่งนางในยามอิ๋น แต่กลับมาส่งนางเมื่อยามเฉิน!
มิใช่ว่า ต่อให้นางสลบไปแล้ว ก็ยังทรมานร่างกายนางต่ออีกหรอกนะ
ไม่เช่นนั้น จะร้าวระบมไปทั่วร่างขนาดนี้ได้อย่างไร!?
“เซียว-ชิง-เฟิง!” ฉินเจียวเยี่ยนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเรียกชื่อ พลางกำมือแน่น ดวงตาจิ้งจอกฉายแววแค้นเคือง
เขาคิดคำนวณ เตรียมการทุกอย่างมาเป็นอย่างดี รวมถึงยาห้ามครรภ์
พูดถึงยาห้ามครรภ์...
...ยามนี้ คงต้องลำบากเจ้าดื่มยาห้ามครรภ์เสียก่อน มิใช่ว่า ข้าไม่อยากมีบุตรกับเจ้า...
...เพียงแต่ในยามนี้ เรายังไม่ได้เข้าพิธีอภิเษกสมรสกันอย่างเป็นทางการ...
...การมาของเขาจะทำให้เจ้าลำบาก แต่ขอให้เจ้าวางใจเถิด เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น หากเจ้าอยากมีบุตรสองคน ข้าก็จะชดเชยด้วยการมอบบุตรให้เจ้าสี่คนเลย ดีหรือไม่? เสี่ยวเยี่ยน...
เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบที่ริมหูยามที่นางกำลังสะลึมสะลืออ่อนแรงด้วยพิษรัก
*ยามเว่ย หมายถึง ช่วงเวลา 13.00-14.59 น.
*ยามอิ๋น หมายถึง ช่วงเวลา 03.00-04.59 น.
*ยามเฉิน หมายถึง ช่วงเวลา 07.00-08.59 น.

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC