“อ่ะ อาเฟิง ยะ อย่า อา” ฉินเจียวเยี่ยนครางด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ร่างบางถูกกระแทกเข้าใส่อย่างไร้ความปรานี
เซียวชิงเฟิงเสียดสีตัวตนของเขากับนางอย่างต่อเนื่อง ปลุกเร้าความสุขให้พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ฉินเจียวเยี่ยนก็ตอบรับสัมผัสนั้น ด้วยการตวัดเรียวขารั้งเอวสอบเข้าหาตัว รัดรึงร่างกำยำตรงหน้าไม่ให้หนีไปไหน
เสียงครางกระเส่าผสานไปกับเสียงกายเนื้อที่เสียดสีกันไม่รู้จบ จนหยาดความสุขสาดกระเซ็นไปทั่วห้องกว้าง
“ทำเช่นนี้ ข้าคงไม่อาจปล่อยให้เจ้านอนได้แล้วนะ” เซียวชิงเฟิงเอ่ยเสียงแหบพร่า
ฉินเจียวเยี่ยนตอบเสียงแห้ง “อา ก็ไม่ต้องนอนสิ”
แม่นางน้อยนางนี้ ยามปกติก็เขินอาย ไม่สู้คน แต่พอในยามเร่าร้อนกลับจุดไฟง่ายเสียเหลือเกิน
ชั่วขณะฉินเจียวเยี่ยนก็เบิกตากว้าง เมื่อนึกถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ “ยะ ยาเล่า?”
“ไม่จำเป็นแล้ว” เซียวชิงเฟิงพูด แล้วโน้มตัวลงมาใกล้ สบสายตาแม่นางน้อยใต้ร่าง
“ดะ เดี๋ยวข้าจะตั้งครรภ์นะ”
“เสด็จพ่อกำลังจะออกพระราชโองการแล้ว เจ้าสามารถตั้งครรภ์น้อมรับพระราชโองการได้เลย”
สิ้นเสียง เอวสอบก็เริ่มขยับอีกครั้ง สร้างเสียงครางให้ดังกังวานยิ่งกว่าเดิม เป็นการยืนกรานความคิดนั้น
ผิวน้ำในสระกว้างกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรงตลอดทั้งคืน
.....
“ท่านแม่ เข็มทิ่มนิ้วข้าเจ้าค่ะ” ฉินเจียวเยี่ยนส่งเสียงโอดโอย พร้อมทั้งยื่นนิ้วที่โดนเข็มทิ่มจนเลือดออกมาหนึ่งหยดให้หลินซื่อที่กำลังนั่งเย็บผ้าอยู่ข้าง ๆ ดู
“เจ้านี่หนา เหตุใดจึงไม่ระวัง” หลินซื่อรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดนั้นออกให้ “หากเลือดหยดโดนชุดเจ้าสาวจะทำเช่นไร?”
ฉินเจียวเยี่ยนที่กำลังซาบซึ้งในความเป็นห่วงของมารดา “...”


ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC