พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 18

ฉู่เนี่ยนซีอึ้งอยู่กับที่ ตกลงเย่เฟยหลีจะทำอะไรเนี่ย?

อยู่ๆผู้ชายก็ขำออกมา"เชอะ ดูเหมือนว่าข้าคิดเยอะไปแล้ว"

"ยังคงเป็นคนเดิม เพียงแต่วิธีการดีกว่าเดิมมาหน่อย แต่ถึงแม้เป็นเช่นนี้ ก็ฝันไปเถอะว่าข้าจะรักเจ้า"

ได้ยินเช่นนี้ ฉู่เนี่ยนซีมองเขาด้วยความสงสัย เขาใช้กลยุทธ์ชายหล่อในการทดลองนางหรือ?

หากเมื่อกี้นางไม่ได้ใจลอย หรือใช้หมัดต่อยเขาโดยตรง เกรงว่าสิ่งที่เขาจะถามในตอนนี้ก็คือ'นางคือใคร'แล้วนะ

ตกลงเขาโดนพิษจนสมองเสื่อม หรือไม่รู้ว่าหน้าตาของตัวเองหล่อขนาดไหน?

หน้าตาอย่างเขา ถึงแม้เป็นผู้ชายคนหนึ่งก็คงจะอึ้งไปสักสองวินาทีเลยนะ หรือเขานึกว่ามีเพียงฉู่เนี่ยนซีในเมื่อก่อนถึงจะใจลอยในตอนที่เจอกับเขา?

ฉู่เนี่ยนซีแอบกัดฟันเอาไว้ ผู้ชายคนนี้สามารถใช้เวลาไปตรวจสอบคนที่ลอบสังหารเขาได้เลย แต่กลับนำมาสังเกตและทดลองนางสักแล้ว

นางก็ขี้เกียจจะสนใจเขา ลองดึงข้อมือของตัวเองออกมาจากการควบคุมของเขา แต่ล้วนล้มเหลว

นี่ทำให้นางรู้สึกโมโหหน่อยนึง

"เย่เฟยหลี เจ้าจะทำอะไรเนี่ย?ข้าเคยเห็นคนที่หลงตัวเอง แต่ไม่เคยเห็นคนที่หลงตัวเองขนาดนี้ ถ้าเจ้ายังจะมาสงสัยจุดประสงค์ของข้าอีก งั้นเชิญเจ้าเขียนหยังสือหย่าให้เสร็จ รอวันที่เจ้าหายดี เราก็ไปเข้าเฝ้าฝ่ามือพร้อมกัน

ดวงตาที่ดำสนิทของเย่เฟยหลีเหมือนมีอะไรพาดผ่าน ขมวดคิ้วเล็กน้อย แรงบนมือก็เบาลงหน่อย

ฉู่เนี่ยนซีฉวยโอกาสนี้ดึงมือกลับและลุกขึ้นมา

เย่เฟยหลีเห็นท่าทีที่หลบหลีกของนาง หลังจากเงียบขรึมไปสักครู่หนึ่ง ก็ก้มลง ไม่รู้คิดอะไรอยู่

ถ้าฉู่เนี่ยนซีในเมื่อก่อนใกล้ขนาดนี้กับเขา คงพูดไม่ถนัดไปสักแล้ว

ตอนนั้นนางอยากได้ความรักใคร่จากเขามาก แถมยังวางยาให้เขาอีก

แต่ตอนนี้ สายตาของนาง ท่าทางที่ห่างไกลของนาง ล้วนไม่เหมือนเป็นสิ่งที่ปลอมแปลง

หรือว่าเขาเข้าใจผิดนางจริงๆ?อย่างที่นางพูด นางตายใจแล้วจริงๆหรือ?

ความคิดในสมองของเย่เฟยหลียุ่งเหยิงไปหมด ทำให้เขารู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย

เขาเลยหลับตาไปเลย ตอนที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็กลายเป็นท่านอ๋องที่เย็นชาคนนั้นเหมือนเดิม

"จะให้ข้าเตรียมพู่กันและหมึกให้เจ้าหรือเปล่า?"

เย่เฟยหลีรู้สึกว่าปวดหัว โบกมืออย่างหดหู่"แล้วแต่!"

ฉู่เนี่ยนซีมีความสุขมากเลย รู้สึกว่าสามวันนี้ที่ตัวเองไม่หลับไม่นอนถอนพิษให้เขานั้น ก็ได้รับสิ่งตอบแทนแล้ว เลยเอาเข็มเงินลงมาและเก็บไว้ให้ดี จากนั้นเตรียมกระดาษและพู่กันไว้อย่างคล่องแคล่ว