พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 21

"ข้าวกินมั่วซั่วได้ แต่จะมาพูดมั่วซั่วแบบนี้ไม่ได้"ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีเหล่เล็กน้อย ถึงแม้คำพูดใจเย็นมาก แต่ให้แรงกดดันที่น่ากลัวมาก

ซ่างกวนเย็นเห็นสายตาของนาง อยู่ๆก็เกิดความกังวลที่ไม่อาจบรรยายได้ แต่ก็มีเพียงวินาทีเดียว นางก็ระงับอารมณ์ในใจลง ยืดเอวขึ้นมา"พี่สาวคิดจะขู่ข้าหรือ?"

พอได้ยินคำพูดนี้ เย่เฟยหลีก็มองไปที่ยาต้มที่ดำสนิท สายตาลึกซึ้งทันที

ซ่างกวนเย็นยังไม่ทันรอให้ฉู่เนี่ยนซีตอบกลับ ก็หันไปตะโกนใส่ข้างนอกเสียงหนึ่ง

จากนั้นก็มีองครักษ์สองคนพาคนๆหนึ่งเข้ามา คุกเข่าอยู่ข้างหน้าของเย่เฟยหลี

"พี่หลี เมื่อเช้านี้สาวใช้ของข้าบังเอิญว่าได้ยินคนนี้พูดกับอีกคนหนึ่งว่า ได้วางยาใส่ชามของท่านอ๋อง คนที่มาด้วยกับเขาหนีไปแล้ว เย็นเอ๋อร์แค่ให้คนจับเขาเอาไว้"

คนนั้นเหมือนตกใจมาก ตัวสั่นมาตั้งนานก็พูดอะไรไม่ออกเลย

น้ำเสียงของซ่างกวนเย็นลงมาหน่อย"เจ้าพูดความจริงออกมาก็พอ ท่านอ๋องจะเป็นคนตัดสินเอง!"

คนที่คุกเข่าอยู่ตัวสั่น และกราบลงพื้นอย่างแรง ร้องออกมาว่า"ท่านอ๋องโปรดประทานโทษให้ข้าน้อยเถอะ พระชายาเป็นคนสั่งให้ข้าน้อยทำเรื่องทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ!"

ขมับของฉู่เนี่ยนซีเต้น หันไปกระซิบถามเสี่ยวเถา"คนที่ให้เจ้าไปหา และเรื่องที่ให้ไปตรวจสอบ ทำเสร็จหรือยัง?"

เสี่ยวเถาเหลือบตามองไปที่นอกประตูด้วยจิตสำนึก"คนที่ท่านหานั้นเข้าเมืองแล้ว ฟังตามคำสั่งอยู่ตลอดเวลาเพคะ"

ดีที่ตระกูลหยูคอยช่วยอยู่เบื้องหลัง ถึงแม้พวกเขาไม่ใช่ตระกูลสูงศักดิ์อะไร แต่หลายปีนี้ไม่ระบุตัวตน ทำธุรกิจในยุทธภพอย่างเดียว รวมไปถึงสี่พี่น้องอยู่ในข้างๆของฉู่เฉิงเซี่ยงมานานหลายปีนี้ ความเชื่อถือแบบนี้คนธรรมดาคาดการณ์ไม่ได้หรอก

สายตาที่เย็นชาของเย่เฟยหลีมองไปที่นาง เห็นว่านางพิงอยู่ข้างๆอย่างขี้เกียจ แถมยังยิ้มอยู่ ทันใดนั้นก็รู้สึกใจลอยเล็กน้อย

ลักษณะนี้ของนาง ทำให้เขานึกถึงกลางคืนของหลายวันก่อน นางเสนอว่าใช้หนังสือหย่าเป็นเงื่อนไขในการถอนพิษให้เขา แต่ตอนที่เขาปฏิเสธ นางก็ยื่นมือไปจับคางของตัวเอง

วินาทีนั้นฉู่เนี่ยนซีก็เป็นรอยยิ้มที่ขี้เกียจแบบนี้ กลิ่นหอมของยาบนร่างกายทำให้คนรู้สึกสดชื่นมาก

เย่เฟยหลีวิงเวียนเล็กน้อย อดทนไว้แล้วถามต่อ"เจ้ายืนยันว่าพระชายาเป็นคนสั่งให้เจ้าทำหรือ?"

ฉู่เนี่ยนซีถอนหายใจออกมา ตอนแรกนึกว่าช่วงเวลาที่ถอนพิษให้เย่เฟยหลี ซ่างกวนเย็นจะสามารถเข้าใจสถานการณ์หน่อย หยุดวุ่นวายสักหน่อย ในที่สุดนางก็อยู่ไม่นิ่งจริงๆเลย

"พระชายาสั่งให้ข้าน้อยโปรยผงยานี้ลงในยาต้ม ครอบครัวของข้าน้อยล้วนอยู่ในมือของพระชายา ข้อน้อยมีแต่ต้องทำตาม!"

คำพูดนี้ตะโกนออกมาพร้อมกับน้ำตา เหมือนได้รับความน้อยใจอะไรจริงๆ

ซ่างกวนเย็นที่อยู่ข้างๆมองไปทางฉู่เนี่ยนซีอย่างตกใจ สีหน้าควบคุมได้ดีมาก"พระชายาเพคะ เหตุใดเจ้าถึงทำเช่นนี้เพคะ?หรือว่าเจ้าโกรธท่านอ๋องที่รับข้าเข้าจวน เลยแค้นต่อท่านอ๋องอย่างนั้นหรือ?"

ฉู่เนี่ยนซีไม่ได้พูด เดินขึ้นไปดมยาต้มที่ได้ข่าวว่าถูกใส่ผงยาพิษ

"ตกลงพระชายาขู่เจ้ายังไง?เจ้าพูดทั้งกระบวนการออกมาสิ!"ซ่าวกวนเย็นถามด้วยเสียงจริงจัง

คนนั้นเพิ่งจะพูด แต่ก็เห็นฉู่เนี่ยนซียกชามยาขึ้นมา และหงายหน้ากินยาลงไปหมด!

เย่เฟยหลีตกใจ รีบยื่นมือไปห้าม แต่ไม่ทันแล้ว

ฉู่เนี่ยนซียิ้มเบาๆต่อเขา และมองไปที่ซ่างกวนเย็นที่ใีสีหน้าตกใจ พร้อมเขย่ายาที่เหลือในชามให้เข้ากัน แล้วหงายหน้ากินยาลงไปหมด

"เจ้าทำอะไรเนี่ย?"น้ำเสียงของเย่เฟยหลีทุ้มต่ำ สายตามองไปที่ฉู่เนี่ยนซี

"ท่านอ๋องไม่ต้องเป็นห่วง เจ้าเป็นห่วงซีเอ๋อร์ขนาดนี้ ข้าจะไม่เอาชีวิตของตัวเองมาล้อเล่นหรอกเพคะ"

ฉู่เนี่ยนซีวางชามยาลง ยิ้มอ่อนหวานต่อเย่เฟยหลี น้ำเสียงมีความอ่อนโยนและอ่อนหวาน

เย่เฟยหลีสะท้านทันที มองนางอย่างอึ้ง ไม่รู้ว่านางเป็นอะไรอีก