พระชายาคนงาม อย่าคิดหนี นิยาย บท 87

ประมาณสองชั่วยามต่อมา เย่เฟยหลีก็พาฉู่เนี่ยนซีและซ่างกวนเย็นทั้งสองคนนั่งรถม้าไปยังทะเลสาบในแถบชานเมืองด้วยกัน

ฉู่เนี่ยนซีไม่แสดงท่าทีใดๆ ไปตลอดทาง และไม่สนใจความตั้งใจของเย่เฟยหลี

ไม่นานผู้คนก็มาถึงอย่างสมบูรณ์

เนื่องจากเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง จึงมีเรือหลายลำแล่นอยู่ในทะเลสาบ โดยแล่นกันเป็นกลุ่ม

ทันทีที่ทั้งสามคนลงจากรถม้า ก็เห็นชายชุดดำเดินออกมาจากเรือลำใหญ่บนฝั่ง

“นึกไม่ถึงเลยว่าน้องสามก็จะมาเที่ยวทะเลสาบด้วย?”

เย่เหลียนสะบัดพัดในมือ และพัดไปมาหลายครั้ง เส้นผมบนหน้าผากปลิวไสว ดูเป็นคุณชายที่สะโอดสะอง

ฉู่เนี่ยนซีและเย่เฟยหลีต่างตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าเย่เหลียนจะอยู่ที่นี่ด้วย!

“ว่ากันว่าทะเลสาบแถบชานเมืองนั้นทิวทัศน์สวยงาม แน่นอนว่าน้องสามต้องการเรียนรู้จากพี่รอง มาดูบ่อยๆ และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

“อ้อ~ เพียงแต่ข้าไม่เพลิดเพลินเท่าน้องสามที่มีหญิงงามซ้ายขวา”

ในขณะพูดเย่เหลียนก็มองไปที่ฉู่เนี่ยนซี เย่เฟยหลีใช้ร่างกายบดบังสายตาของเขา และใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา

“ได้ยินมาว่าหลังจากงานเลี้ยงของจวนเฉิงเซี่ยงจบลง พี่รองก็ได้รับบาดเจ็บ! ตอนนี้คงเป็นของขวัญที่ดี?”

เย่เหลียนเผชิญหน้ากับดวงตาอันดำขลับของเขา และกัดฟันอย่างดุดัน “เจ้ายังกล้าดีพูดถึงเรื่องนี้อีก!”

“ไม่ใช่แค่กล้าพูดถึง ข้ายังกล้าทำอีกด้วย!” เย่เฟยหลีเดินเข้าไปหาเย่เหลียน พูดเบาๆ และดวงตาฉายแววไม่พอใจ

เป็นเพราะการรักษาในระยะนี้ ช่องว่างของฉู่เนี่ยนซีจึงมีผลต่อประสาทสัมผัสมากยิ่งขึ้น เสียงเบามาก แต่หูของนางได้ยินอย่างชัดเจน และอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

เรื่องคราวก่อนที่เย่เหลียนถูกตีหลังจากงานเลี้ยงในจวนเฉิงเซี่ยง เย่เฟยหลีเป็นคนทำหรือ?

เป็นเพราะเย่เหลียนยั่วเย้านางหรือ?

ฉู่เนี่ยนซีเกิดอารมณ์ชั่ววูบขึ้นมาในทันที

ในขณะที่ทุกคนต่างไม่ยอมอ่อนข้อ เสียงที่อ่อนโยนและน่าฟังก็ดังมาจากด้านข้าง

“หว่านเอ๋อร์คารวะอ๋องเหลียน อ๋องหลี พระชายาหลี และรองพระชายาหลี!”

ผู้คนมองไปด้านข้าง และเห็นว่าฉู่หว่านเอ๋อร์สวมชุดสีสดและมัดผมอย่างเรียบง่าย แต่ก็ยังคงสง่างาม ทุกครั้งที่ขมวดคิ้วและยิ้มให้ความรู้สึกเหมือนนกน้อยที่อ่อนแอ ทำให้ผู้ชายเห็นแล้ว อดไม่ได้ที่อยากจะปกป้อง

“น้องหว่านเอ๋อร์ เจ้าก็มาล่องเรือด้วยหรือ?” ซ่างกวนเย็นแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าฉู่หว่านเอ๋อร์จะมา นางดูดีอกดีใจในทันที และก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือนาง ดูเหมือนเป็นพี่น้องที่ดี และคิดถึงวันเก่าๆ

เมื่อเห็นทั้งสองคน ฉู่เนี่ยนซีก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ฉู่หว่านเอ๋อร์มาที่นี่!

“บนเรือของข้ายังมีที่ว่างเหลือพอดี มาด้วยกันสิ?” เย่เหลียนสงบสติอารมณ์และพูดกับเย่เฟยหลี

เย่เฟยหลีชำเลืองมองไปยังเรือของเย่เหลียน เขาได้ยินเสียงเครื่องดนตรีบนเรือ จึงเงยหน้าขึ้นและกล่าวเบาๆ “ไม่ล่ะ! ข้าชอบอยู่เงียบๆ!”

ในขณะพูด เขาก็จับมือของฉู่เนี่ยนซีและเดินไปด้านข้าง

“เอ๊ะ อ๋องหลีก็อยู่ที่นี่ด้วย ข้าว่าแล้วทำไมนานขนาดนี้แล้วอ๋องเหลียนยังไม่กลับมา เรือกำลังจะแล่นนี่เอง”

ในเวลานี้ชายชุดสีน้ำเงินลงมาจากเรือ และพูดในทันทีที่เห็นเย่เฟยหลี

คนผู้นี้เป็นคุณชายของบ้านซื่อหลางกรมอาญา หลิวเย่ และเรื่องดาววิบัติคราวก่อน เป็นคนผู้นี้ที่ออกมาชี้ตัวว่าฉู่เนี่ยนซีเป็นผู้ที่เกิดในวันนั้น และเป็นผู้ที่เป็นดาววิบัติ

ซื่อหลางกรมอาญาอยู่ฝ่ายฮองเฮามาโดยตลอด สนับสนุนฝ่ายขององค์ชายรอง และหลิวเย่ผู้นี้เป็นเพื่อนเล่นกับองค์ชายรองมาตั้งแต่เด็กจนโต ดังนั้นความสัมพันธ์จึงค่อนข้างดี

ในขณะนี้หลิวเย่ได้รับการส่งสายตาจากเย่เหลียน และตะโกนเข้าไปในเรือว่า “ทุกท่าน วันนี้อ๋องหลีต้องการจะล่องทะเลสาบกับพวกเราด้วย หาที่ว่างให้อ๋องหลีและคนอื่นๆ ด้วย”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา คนในเรือก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างต่อเนื่อง

อ๋องหลีขมวดคิ้ว ตอนนี้หากยังไม่ไปอีก ผู้คนคงจะพูดกันว่าพี่น้องในราชวงศ์ขัดแย้งกัน อ๋องหลีมีใจแตกแยกกับอ๋องเหลียน พี่น้องไม่ลงรอยกัน หากอยู่ต่อจะเป็นการตบหน้าตัวเอง แล้วจะไม่ถูกเย่เหลียนหัวเราะเยาะหรือ

ฉู่เนี่ยนซีเงยหน้าขึ้นไปมองเย่เฟยหลี ทันใดนั้นก็กล่าวว่า “ท่านอ๋อง เรือของพวกเรายังไม่มา มิสู้ไปด้วยกันกับอ๋องเหลียนจะดีกว่า”

ในเวลาเช่นนี้ ให้หญิงสาวที่อยู่เคียงข้างพูดจะเป็นการดีที่สุด ทุกคนจะได้ไม่เสียหน้า

เย่เฟยหลีเหลือบมองไปที่ฉู่เนี่ยนซี ความรักใคร่ฉายแววอยู่ในส่วนลึกของดวงตา “ได้! ตามใจเจ้า”

ฉู่เนี่ยนซีไม่รู้ว่าเขากำลังแสดงหรือว่าจริงจัง แต่แววตาของเขาร้อนแผดเผา ทำให้นางรู้สึกไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

ซ่างกวนเย็นที่อยู่ด้านข้างจับมุมเสื้อไว้แน่น จนกระทั่งฉู่หว่านเอ๋อร์ดึงนาง และจากนั้นก็สงบสติอารมณ์ของตัวเองลง

เย่เหลียนมองอยู่ด้านข้าง และครุ่นคิดอยู่ในใจ

หรือว่าเย่เฟยหลีจะตกหลุมรักหญิงผู้นี้แล้วจริงๆ?

เช่นนั้น......ในกรณีนี้ เขาจะต้องแย่งมาถึงจะถูก

อัปลักษณ์หรือไม่อัปลักษณ์ก็เป็นเพียงแค่ภายนอก ขอแค่มีผลประโยชน์ก็พอ

ในตอนนี้นางไม่เพียงแต่เป็นบุตรสาวภรรยาเอกของฉู่เฉิงเซี่ยง แต่ยังเป็นหมอหลวงที่ได้รับความเคารพนับถือแม้กระทั่งในวัง อีกทั้งยังได้รับการยกย่องจากหมอเทวดาเฮ่อหลัน และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือนางเป็นผู้หญิงที่เย่เฟยหลีชอบ!

เมื่อคิดเช่นนี้ ความโลภก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเย่เหลียน และการจับตามองเหยื่อก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

“ทุกท่านเชิญ! แม่นางหว่านเอ๋อร์ก็มาด้วยกันเถิด” เย่เหลียนยื่นมือเข้าไปในเรือ และทำท่าทางเชื้อเชิญ

ฉู่หว่านเอ๋อร์ไม่คิดเลยว่าเย่เหลียนจะเป็นฝ่ายพูดกับนางก่อน ในใจรู้สึกดีใจและกังวล จึงขึ้นเรือไปพร้อมกับซ่างกวนเย็น

เรือของเย่เหลียนลำใหญ่มาก บรรทุกคนได้ห้าสิบถึงหกสิบคน

นอกจากคนหลายคนที่ออกมาเมื่อครู่แล้ว ยังมีบางคนอยู่ในเรือ ซึ่งทั้งหมดเป็นบุตรชายบุตรสาวของขุนนาง

เมื่อเห็นเย่เฟยหลีและคนอื่นๆ เข้ามา ทุกคนก็ตกตะลึงและพากันคารวะ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เหลียนก็อดไม่ได้ที่จะโบกพัด “น้องสามเพิ่งมาครั้งแรก ทุกคนไม่ต้องเกร็ง บนเรือไม่มีท่านอ๋องหรือผู้สูงศักดิ์ ทุกคนเหมือนกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสนุกสนาน”

ในขณะพูดเย่เหลียนก็มองไปที่เย่เฟยหลีอีกครั้ง “เจ้าว่าจริงหรือไม่ น้องสาม!”

เย่เฟยหลีไม่พูดอะไร เพียงแค่พยักหน้า

เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของผู้คนก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

“อุ๊ย ข้าว่าวันนี้เป็นวันดี เช่นนั้นวันนี้พวกเรามาเล่นอะไรที่เหมาะกับสถานที่กันเถอะ มาแบ่งกลุ่มแล้วแข่งขันกันแต่งกลอน!”

“เยี่ยมเลย เยี่ยมเลย ข้าว่าดี! พวกเรามีทั้งหมดยี่สิบคน แบ่งออกเป็นห้ากลุ่ม กลุ่มละสี่คน!”

พูดจบผู้คนก็พากันจับกลุ่มของตนเอง

ซ่างกวนเย็นมีทั้งชื่อเสียงและความสามารถ แน่นอนว่าหลายคนเริ่มถามความคิดเห็นของนาง

ความภาคภูมิใจเปล่งประกายในดวงตาของนาง นางเหลือบมองไปที่เย่เฟยหลี และเห็นว่าเขากำลังดื่มชาอย่างสงบนิ่ง แต่สายตายังคงมองไปทางฉู่เนี่ยนซี สิ่งนี้ทำให้นางอดไม่ได้ที่จะไม่พอใจ

ฉู่เนี่ยนซีมีอะไรดี อีกเดี๋ยวเขาจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นไข่มุกแวววาวเม็ดนั้น!

ทันใดนั้นนางก็สงบลงและยิ้มให้ผู้คน “ไม่ได้หรอก ข้าอยู่กลุ่มเดียวกับท่านพี่ดีกว่า จะได้ดูแลนางด้วย!”

คำพูดของซ่างกวนเย็นทำให้ผู้คนมองไปที่ฉู่เนี่ยนซี และเห็นว่านางสวมผ้าคลุมหน้า แต่ดวงตาคู่นั้นชัดเจนมาก ในเวลานี้ดวงตาก็สงบนิ่งและไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ

ผู้คนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงข่าวลือในวังที่ว่าฝีมือการรักษาของฉู่เนี่ยนซีนั้นยอดเยี่ยม แม้แต่ฝีมือการรักษาของเหล่าหมอหลวงในสำนักหมอหลวงก็เทียบไม่ได้กับนาง

แต่พวกเขายังไม่เคยพบมาก่อน สำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องที่ยังไม่มีข้อพิสูจน์ และในใจของพวกเขา ชื่อเสียงของฉู่เนี่ยนซีในด้านความอัปลักษณ์และไร้พรสวรรค์นั้นฝังรากลึก