มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2278

มีความลึกลับและมหัศจรรย์ของกฎไร้ลักษณ์ หลัวซิวสามารถเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าพลังออร่าของตัวเองได้ตามใจชอบ ดังคำกล่าวที่ว่าสถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด เขาไม่ได้ออกจากเมืองเทียนหยุนแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้ามเขากลับเข้าพักในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนถนนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองเทียนหยุน

ภายในห้องพักของโรงเตี๊ยมถูกเขาจัดวางด้วยค่ายกลต้องห้ามจำนวนมาก เพื่อตระหนักรู้ความลึกลับและมหัศจรรย์ของกฎไร้ลักษณ์

ในขณะเดียวกันการยกระดับผลการฝึกตนของเขาก็ไม่ล่าช้าเช่นกัน เปิดโลกาศุภรในห้องพัก เมื่อฝึกตนอยู่ภายในหนึ่งวัน ก็เท่ากับฝึกตนในโลกภายนอกครึ่งเดือน

ระยะเวลาสามวันผ่านไปโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ส่วนหลัวซิวที่อยู่ในห้องพักก็เท่ากับฝึกตนไปเดือนกว่าแล้ว

ผลการฝึกตนของเขาบรรลุถึงแดนอย่างปัจจุบัน การที่อยากยกระดับขึ้นในทุก ๆ ก้าวนั้น ล้วนต้องใช้การสะสมของเวลาและทรัพยากร ในช่วงเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ผลการฝึกตนในร่างกายของเขาที่เพิ่มขึ้นนั้นมีขีดจำกัดมาก ๆ ดูจากระดับความเร็วในการฝึกตนในปัจจุบัน การที่จะยกระดับผลการฝึกตนขึ้นไปถึงแดนมกุฎเทพขั้น 3 นั้น ยังต้องใช้เวลาอีกสิบปี!

ระยะเวลาสิบปีที่กล่าวถึงนั้น ไม่ใช่ระยะเวลาในโลกาศุภร แต่เป็นระยะเวลาของโลกภายนอก!

สำหรับนักยุทธ์ธรรมดาทั่วไปแล้ว การที่สามารถบรรลุหนึ่งแดนเล็กของมกุฎเทพภายในระยะเวลาสิบปีนั้น ถือเป็นระดับความเร็วที่เร็วมาก ๆ แล้ว แต่สำหรับหลัวซิว ความเร็วในการฝึกตนเช่นนี้กลับไม่สามารถทำให้เขารู้สึกพึงพอใจได้

เอี๊ยดด……

เปิดประตูห้องพักโรงเตี๊ยมออก มีแสงอาทิตย์สาดส่องลงบนตัว ความอบอุ่นเช่นนี้ทำให้คนรู้สึกสบายมาก ๆ ดังนั้นหลัวซิวจึงหลับตาลงเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศเช่นนี้ ไขว้มือทั้งสองข้างไว้ด้านหลังพลางเพลิดเพลินกับความสงบเยือกเย็นนี้

แต่สิ่งที่ไม่บังเอิญคือเผิงเล่อเสียนก็มาถึงโรงเตี๊ยมแห่งนี้พอดีเช่นกัน วินาทีนี้เขากำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องพักห้องหนึ่ง แล้วเคาะประตูอยู่พอดี

รูปร่างลักษณะที่หลัวซิวเปลี่ยนแปลงเป็น ณ บัดนี้ เป็นรูปร่างลักษณะเดียวกันกับครั้นเมื่ออยู่ในภัตตาคาร เขาก็นึกไม่ถึงเช่นกันว่าจะบังเอิญเช่นนี้ ถึงขั้นเจอหน้าเผิงเล่อเสียนที่นี่พอดีอย่างนั้นหรือ

ทว่าสิ่งที่ทำให้หลัวซิวรู้สึกกลัดกลุ้มคือในฐานะที่เผิงเล่อเสียนนี่เป็นผู้อาวุโสของสำนักเซียนเทียนหยุน เหตุใดถึงชอบออกมาเคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกเป็นประจำ ก่อนหน้านี้ก็เข้าพบมารหญิงจากโลกาบรรพมารในภัตตาคาร วินาทีนี้ก็แจ้นมาที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้อีก แล้วเขาจะมาพบผู้ใดอีก?

“ดูซิว่าครั้งนี้มึงจะหนีที่ใดได้!”