มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2279

“จ้าวมหาเทพขั้น 1 กระจอก ๆ ก็บังอาจลงมือต่อกูอย่างนั้นหรือ?”

หลัวซิวแสยะยิ้มเยือกเย็นอย่างดูหมิ่น ก่อนจะถอดแหวนเก็บของลงมา แล้วโยนแขนที่ถูกกระชากลงมาไปข้าง ๆ อย่างสบาย

และในเวลานี้เอง ประตูของห้องพักห้องหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ก็ถูกเปิดออก สตรีผู้มีนามว่าตงโหรวที่มาจากโลกาบรรพมารเดินออกมา

และตงโหรวก็ออกมาเพราะได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างหน้าเวทนาของเผิงเล่อเสียนเช่นกัน เมื่อนางเห็นภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้านี้แล้ว สีหน้าอารมณ์ก็ดูผงะไปเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้

“เทพธิดาตงโหรว รีบสังหารมันซะ มันแย่งแหวนเก็บของของข้าไป ม้วนหยกอยู่ในแหวนเก็บของ!”เผิงเล่อเสียนหยิบยาเซียนรักษาตัวออกมาหนึ่งเม็ดแล้วโยนเข้าปาก เมื่อเห็นตงโหรวปรากฏตัว เขาจึงรีบใช้ตัวสำนึกส่งเสียงพูดกับตงโหรวอย่างลุกลน

เมื่อตงโหรวได้ยินคำพูดดังกล่าว ใบหน้าอันเรียวบางที่ทำให้ทุกสรรพสิ่งลุ่มหลงนั้นก็เย็นยะเยือกลงไปภายในพริบตา กิริยาท่าทางของนางไม่มีการลังเลใจใด ๆ เลยแม้แต่น้อย เงาร่างกระพริบทีหนึ่ง แล้วปล่อยพลังฝ่ามือไปทางหลัวซิว

นางคือมหามารที่ฝึกตนมาจากจิ้งจอกฟ้าหิมาลัย ปล่อยฝ่ามือหนึ่งออกไป กฎธาตุน้ำแข็งผนึกรวม ทำให้ทั้งโรงเตี๊ยมราวกับกลายเป็นบ่อน้ำแข็ง

“อัคคีมา!”

หลัวซิวตะคอกเสียงดังลั่นคำหนึ่ง อัคคีซิวหลัวสีแดงมืดจึงผนึกรวมกันกลางฝ่ามือ ใช้กฎเพลิงอัคคีปะทะกับกฎธาตุน้ำแข็งของตงโหรว

ตู้มม!

ฝ่ามือของทั้งสองคนกระทบกันกลางอากาศที่ว่างเปล่า กฎน้ำแข็งอัคคีสองขั้วพุ่งชนกัน พายุพลังกฎที่น่ากลัวจึงม้วนซัดออกไปในทันที คลื่นพลังทะยานขึ้นฟ้า

ถึงแม้โรงเตี๊ยมแห่งนี้จะมีการคุ้มกันโดยค่ายกล ทว่าเมื่ออยู่ท่ามกลางควันหลงที่ผู้แข็งแกร่งระดับจ้าวมหาเทพต่อกรกัน ก็ไม่มีทางคงสภาพสมบูรณ์ต่อไปได้เลยด้วยซ้ำ พังทลายลงไปภายในพริบตา ทำให้เศษฝุ่นที่ละเอียดตลบฟุ้งไปทั่วทั้งท้องฟ้า

มีเงาดำทั้งหลายพุ่งออกไปจากโรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็ว สีหน้าของคนจำนวนไม่น้อยล้วนขาวซีด มีเลือดไหลออกมาจากมุมปาก เห็นได้ชัดเจนเลยว่าได้รับบาดเจ็บจากควันหลงจากการประมือในเมื่อครู่นี้ของหลัวซิวและตงโหรว