ซูจิ่วเย่ว์ไม่สามารถหลบซ่อนอยู่ข้างนอกได้ตลอดไป เธอไปขอน้ำผึ้งจากเสี่ยวเอ้อร์ และชงน้ำผึ้งชามใหญ่ให้อู๋ซีหยวน เมื่อรู้สึกว่าความร้อนบนใบหน้าของตัวเองค่อยๆลดลงแล้ว จึงถือชามและค่อยๆเดินไปยังห้องของเขา
เมื่อเธอไปถึงหน้าประตู มองดูแสงเทียนที่สลัวข้างใน เธอก็นึกถึงท่าทางอันธพาลของเขา เธอลังเลและกัดริมฝีปากล่าง ในที่สุดก็ผลักประตูออกและเดินเข้าไป
อู๋ซีหยวนนั่งอยู่ข้างโต๊ะหนังสือ ถือหนังสืออยู่ในมือและอ่านอย่างจริงจัง
ราวกับว่าเขาได้ยินเสียงเธอเปิดประตูเข้ามา เขาหันกลับมามองเธอ แล้วส่งยิ้มให้เธอ
ซูจิ่วเย่ว์กลับเขินอายเล็กน้อย ท่าทางที่เธอวิ่งหนีเมื่อกี้ มันช่างน่าอายมากจริงๆ
แต่เธอก็คิดอีกครั้งว่า เขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ ก็แค่จูบกัน มีอะไรน่าเขินอาย?
เธอถือชามและเดินไปที่โต๊ะ แล้ววางชามไว้ข้างๆมือของเขา
จากนั้นเธอก็หยิบเข็มขึ้นมาเขี่ยไส้ตะเกียงน้ำมันก๊าดออกมาเล็กน้อย ในห้องก็สว่างขึ้นมากทันที
“ในห้องมืดมาก เจ้าไม่กลัวจะทำให้สายตาเสียหรือ” เธอพูดเพื่อทำลายความคลุมเครือในห้อง
เมื่ออู๋ซีหยวนได้ยินสิ่งนี้ก็ว่างหนังสือลง แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่อ่านแล้ว มองเจ้า”
ซูจิ่วเย่ว์เบือนหน้าไปทางอื่น หูของเธอก็เริ่มเป็นสีชมพู “ข้ามีอะไรน่ามองเหรอ”
“การมองหญิงงามใต้แสงเทียน ถือเป็นพรที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตมิใช่หรือ?”
“อย่ามัวแต่พูด ดื่มน้ำหวานก่อน ข้าจะไปตักน้ำร้อนกลับมาเพื่ออาบน้ำ” จิ่วเย่ว์ที่โกรธมากแต่ไม่กล้าแสดงอาการออกมาเลือกที่จะหนีหน้าอีกครั้ง
อู๋ซีหยวนดื่มน้ำหวานอย่างเชื่อฟัง และเรียกเธอที่กำลังจะออกไป “ข้าไปเอง!”
ซูจิ่วเย่ว์ไม่ได้โต้เถียงกับเขา เธอนั่งลงและถอนหายใจ วันนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้น จนเธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
อู๋ซีหยวนกลับมาอย่างรวดเร็ว เขาถือกาน้ำทองแดง และเทน้ำร้อนลงในอ่างไม้ แล้วเรียกซูจิ่วเย่ว์มาอาบน้ำ
หลังจากเรียกแล้ว เมื่อซูจิ่วเย่ว์ไม่ตอบเขา เขาก็ถามอย่างสงสัยว่า “เป็นอย่างไรบ้าง? เหนื่อยใช่ไหม?”
ซูจิ่วเย่ว์ส่ายหัว “ไม่ใช่ กำลังคิดอะไรบางอย่าง”
ก่อนที่อู๋ซีหยวนจะถามเธอ เธอก็พูดอีกครั้งว่า “วันนี้แม่ของข้ามาหาข้าอีกแล้ว”
อู๋ซีหยวนขมวดคิ้ว “มาหาเจ้าทำไม?”
ซูจิ่วเย่ว์ถอนหายใจ และกังวลว่าคนข้างนอกจะได้ยิน ดังนั้นเธอจึงโน้มตัวไปใกล้หูของเขาแล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้เขาฟัง
สีหน้าของอู๋ซีหยวนเปลี่ยนไปทันที “ไร้สาระ!”
แน่นอนว่าซูจิ่วเย่ว์รู้ว่าเป็นเรื่องไร้สาระ “ข้าไม่ได้รับปากนาง แต่ข้ากลัวว่านางจะไปจัดการเอง ถึงตอนนั้นนางก็จะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนไปด้วย”
ถ้าต้องนับเก้าชั่วโคตรจริงๆ เกรงว่าคนทั้งหมู่บ้านก็ไม่มีใครรอด
อู๋ซีหยวนกำลังครุ่นคิดว่าในชาติที่แล้วได้เกิดเรื่องนี้ขึ้นหรือไม่ ซูจิ่วเย่ว์ก็ถามอย่างกังวลว่า “สามี พวกเราควรทำอย่างไรดี?”
อู๋ซีหยวนส่ายหัว “อาบน้ำเข้านอนก่อนเถอะ ให้เวลาข้าคิดเรื่องนี้หน่อย”
.
เช้านี้ ซูจิ่วเย่ว์ตื่นเช้ามาก เธอถูกฝันร้ายปลุกให้ตื่นอีกครั้ง
เธอนั่งอยู่บนเตียงและหายใจหอบ ใบหน้าของเธอดูตกใจ ผมที่หน้าผากของเธอก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ดูแล้วช่างน่าสงสารจริงๆ
อู๋ซีหยวนหลับไม่สนิท ทันทีที่ซูจิ่วเย่ว์ขยับตัว เขาก็ตื่นขึ้นเช่นกัน
“เป็นอะไรไป? ฝันอีกแล้วเหรอ?”
ซูจิ่วเย่ว์พยักหน้า “อืม เป็นความฝันที่มีดีมากๆ”
ในความฝันแม่ของเธอใช้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับซูอี๋เพื่อติดสินบนคนรับใช้ตระกูลซู โดยบอกว่านางอยากทำงานที่จวนตระกูลซู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภรรยานำโชคของเสนาบดี
ตอนที่ 179-185 มีตอนละ 3 บรรทัด งงมาก ทำไมช่วงนี้ลงเนื้อหานิยายขาดหายตลอดเลย...
162-168 มีแค่บาทละ 2-4 บรรทัดเท่านั่นน...
161 มีแค่ 2บรรทัด เนื้อหาหายไปไหน งงง...
160 มีแค่สองบรรทัด...
บทนี้มีแค่ 4 บรรทัด...
บทที่140 -145 มีเนื้อหาบทละ 3-4 บรรทัดเท่านั่น เนื้อหาหายไปไหนน้อ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
อะแหมมมม พ่อหนุ่มน้อยของเราร้ายนะเนี่ย 5555...
มันมาได้ยังไง...
ซีหยวนน่ารักอ่า...