ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 211

เวลานี้ซูจิ่วเย่ว์ต้องการคนแบบนี้อย่างมาก เป็นที่พึ่งพิง และคอยรับฟังนาง

เธอยื่นมือออกมา เผยให้เห็นถุงกระดาษที่กำอยู่ในอุ้งมือ

“นี่คืออะไร?” อู๋ซีหยวนถาม

“ยาพิษ”

อู๋ซีหยวนตกตะลึง มองเธอด้วยความแปลกใจ “ทำไมแม่ยายถึงให้สิ่งนี้กับเจ้า?”

“น้าชายข้าถูกตัดนิ้วไปหนึ่งนิ้ว เมื่อกี้เขาให้ข้าดู” ขณะที่พูด ก็นึกถึงภาพเหตุการณ์นั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะตาแดงก่ำ

อู๋ซีหยวนขมวดคิ้วแรงขึ้น แม่ยายของเขาช่างไร้ยางอายเหลือเกิน ไม่ว่าอะไรก็เอาให้ลูกตัวเองดู

เขาจับท้ายคอของเธอโดยไม่รู้ตัว แล้วโน้มหัวของเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “เด็กดี ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว”

เสียงของเขาเหมือนมีเวทมนตร์ ความวุ่นวายใจของซูจิ่วเย่ว์ก็ค่อยๆคลายลง

เธอซบบนไหล่ของเขา ได้กลิ่นที่คุ้นเคย แล้วพูดช้าๆว่า ：“ข้ารับปากนางไปแล้ว”

เมื่อรู้สึกว่าไหล่ของเขาแข็งทื่อ ซูจิ่วเย่ว์ก็รู้ว่าเขาคิดไปไกลแล้ว

เธอเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ของเขา แล้วกระซิบว่า ：“ข้าจงใจรับปากนาง วันนี้ข้าบอกเรื่องนี้กับท่านแม่ทัพใหญ่แล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่ถามข้าว่ายาอยู่ที่ไหน? แม้ข้าไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องการยานี้ แต่ในเมื่อข้ารับปากเรื่องนี้แล้ว ก็คิดว่าอาจจะยื้อเวลาได้ไม่กี่วัน เพื่อให้พวกเขาไปสืบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด”

ในที่สุดอู๋ซีหยวนก็ผ่อนคลายลง และพูดว่า “แบบนี้นี่เอง ข้าตกใจหมดเลย พรุ่งนี้เจ้าจะไปที่จวนแม่ทัพอีกเหรอ?”

ซูจิ่วเย่ว์ตอบกลับอืม “ก็ต้องไป รีบจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด ข้าจะได้โล่งใจ หากทันเวลา อาจจะสามารถช่วยน้าชายและจ้วงจ้วงได้”

เธอถอนหายใจขณะที่พูด “แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้น้าชายจะมีเรื่องขัดแย้งกับพวกเรา แต่โทษไม่ถึงตาย”

อู๋ซีหยวนมองเธออย่างมั่นคง แววตาของเขาอ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ สาวน้อยของบ้านเขาเป็นคนใจดีเสมอ

บางทีเขาอาจจะจ้องเธอมากเกินไป ซูจิ่วเย่ว์จึงสังเกตเห็น จึงยกหัวออกจากไหล่ของเขา “ตอนเช้าตื่นมาข้าเก็บสัมภาระของพวกเราเรียบร้อยแล้ว กะว่ารอเจ้ากลับมา แล้วย้ายไปที่บ้านใหม่พร้อมกัน”

เมื่ออู๋ซีหยวนรู้สึกตัวก็ถามว่า “ย้ายวันนี้เหรอ?”

ซูจิ่วเย่ว์พยักหน้า ยืนขึ้นและเก็บข้าวของ “อืม ข้าคิดว่าบ้านก็จัดเรียบร้อยแล้ว หากยังพักอยู่ที่โรงเตี๊ยม จะเป็นการสิ้นเปลืองเงินทอง ควรย้ายให้เร็วที่สุด”