ภรรยานำโชคของเสนาบดี นิยาย บท 206

หวังฉี่อิงตบหัว "เจ้าดูข้าสิ ดีใจมากที่เห็นเจ้า จนลืมเรื่องนี้ไปเลย งั้นรอให้น้องเขยกลับมาก่อนละกัน? ถ้าเขาอยู่ เจ้าก็คงจะไม่ค่อยเกรงใช่ไหม?"

จริงๆก็ถึงเวลาที่วิทยาลัยเลิกเรียนแล้ว อู๋ซีหยวนรู้ว่าวันนี้แม่ของเขาจะกลับไป หลังจากเลิกเรียนก็ไม่รอช้า รีบกลับไปที่โรงเตี๊ยม

เพิ่งมาถึงห้องโถงก็เห็นทั้งสองคนนั่งดื่มชาอยู่ "จิ่วเย่ว์?"

ซูจิ่วเย่ว์ได้ยินเสียงของเขา ก็รีบลุกขึ้นด้วยความดีใจ และวิ่งไปหาเขารับหนังสือที่เขาถืออยู่มา

"สามี เจ้ากลับมาสักทีนะ!"

ไม่ว่าจะเป็นภาษาหรือท่าทีของนางดูตื่นเต้นเล็กน้อย ปกตินางไม่ค่อยเรียกตัวเองว่าสามี

สายตาของอู๋ซีหยวนมองไปที่หวังฉี่อิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาก็เข้าใจทันที และยิ้มออกมา

ดูเหมือนว่าภรรยาของเขาจงใจพูดให้คุณชายหวังนั่นฟัง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ยินดีที่จะจู๋จี๋กับนาง

เขาดึงมือเล็กนุ่มๆของนาง และเดินไปที่โต๊ะ "คุณชายหวัง"

ตอนแรกว่าจะทักทายเขาสักสองสามคํา แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาขัดจังหวะซะก่อน "คุณชายหวังอะไรกัน? ฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ เรียกข้าว่าพี่เขย!"

อู๋ซีหยวนเงียบ

หรือเป็นเขาเองที่เอาใจคนเลวไปคาดเดาคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง? คุณชายหวังท่านนี้ทำไมไม่ทำตามหลักทั่วไป?

แม้ว่าในใจจะสงสัยมากแค่ไหน แต่ตอนนี้เขาก็ยังคงเรียกเขาว่าพี่เขย

หวังฉี่อิงยิ่งมีความสุขมากเข้าไปใหญ่ ถามอู๋ซีหยวนว่า "ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเรียนที่วิทยาลัยเฮ่าหยวนหรือ? ผลการเรียนก็ยอดเยี่ยมด้วย?"

อู๋ซีหยวนตอบอย่างถ่อมตัวว่า "ไม่ขนาดนั้น"

หวังฉี่อิงกลับไม่แคร์เลย "ถึงจะไม่ขนาดนั้น เจ้าก็ต้องยอมรับ ข้าหวังฉี่อิงจะไม่รู้จักนักวิชาการสักสองสามคนได้อย่างไร! ได้ข่าวว่าปลายเดือนนี้เจ้ามีสอบ? สอบดีๆล่ะ! ข้าจะเอาไปอวดกับเหล่าเพื่อนๆของข้า!"

แม้ว่าคนอย่างพวกเขา จะเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ทุกคนมักจะชื่นชมและนับถือคนที่เรียนเก่งมากๆ

หลังจากสนทนาเมื่อครู่นี้ อู๋ซีหยวนก็แน่ใจแล้วว่า คุณชายหวังคนนี้เป็นคนซื่อตรงจริงๆ

ถึงจะเป็นคนตัดสินคนอื่นจากรูปลักษณ์ภายนอก แต่ก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร คนที่ไม่คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ ลองคบดูก็ได้

เขาทำท่าเคารพให้เขา "พี่เขยสบายใจได้ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่แน่นอน"

หวังฉี่อิงพอใจมาก เอาชาแทนเหล้าชนแก้วกับเขาไปแก้วหนึ่ง แล้วพูดว่า "เจ้ากลับมาสักทีนะ ข้าสั่งเหล้าและอาหารโต๊ะหนึ่งที่ภัตตาคารซุยเซียน ถือเป็นการเลี้ยงพวกเจ้าทั้งสองคนสักหน่อย ก่อนหน้านี้ข้ารับจิ่วเย่ว์เป็นน้องบุญธรรม ข้าที่เป็นพี่ชายยังไงก็ต้องเลี้ยงข้าวหน่อยถึงจะเหมาะสม วันนี้ไม่ว่ายังไงพวกเจ้าก็ห้ามปฏิเสธ ไม่งั้นข้าที่เป็นพี่ชายจะโมโหแล้วนะ!"

พูดมาถึงขั้นนี้แล้ว ซูจิ่วเย่ว์และอู๋ซีหยวนก็ยากที่จะปฏิเสธ จึงตกลงไปกับเขา

แต่พอมาถึงจึงพบว่า คนที่มากินข้าวไม่ได้มีเพียงพวกเขาสามคน

หวังฉี่อิงแนะนํากับพวกเขาอย่างตื่นเต้นว่า "นี่คือเพื่อนสนิทของข้าชื่อหลี่เฉิงจี้ ลูกชายคนที่สามของแม่ทัพหวายหยวน คนนี้คือเจิ้งหยุนตั๋ว หลานชายของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม"