ภรรยานำโชคสุดที่รัก นิยาย บท 4

แม้จะพูดออกไปเช่นนั้น ทว่าหลานสะใภ้ถูกนินทาลับหลังก็ยังโมโหอยู่ดี

“นังหนูจิ่นจะเป็นตัวซวยได้อย่างไร? นางเพิ่งเข้ามาในบ้านก็เจอห่านป่าตัวใหญ่หนักสิบกว่ากิโล ตัวอ้วนสมบูรณ์มาก พอให้ครอบครัวมีเนื้อกินได้หลายวันเลย นี่ตัวนำโชคชัดๆ”

เมื่อได้ยินผู้เฒ่าฉินเอ่ยเช่นนั้น ทุกคนก็หันไปมองที่มุมห้อง แล้วก็เห็นว่ามีห่านป่าตัวอ้วนใหญ่อยู่ในตะกร้าสาน แถมยังเป็นตัวเป็นๆ อยู่เลยด้วย

นี่มันของดีเลยนะ แม้แต่นายพรานในหมู่บ้านง้างธนูยิง ยังไม่มีปัญญายิงโดนห่านตัวอ้วนเช่นนี้เลย

หวังเฟิ่งอิงเอ่ยด้วยแววตาเป็นประกายว่า “ภรรยาของอาซิวเก็บได้จริงๆ หรือ”

“มิเช่นนั้นเล่า? หรือว่าเจ้าเป็นคนล่ามาเอง?” ผู้เฒ่าฉินเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์

ผู้เฒ่าฉินบังคับให้จ้าวจิ่นเอ๋อร์ทานข้าวต้มที่ทำให้มีลูกเร็วๆ ให้หมด จากนั้นเอาถ้วยที่เหลือพร้อมใส่หมั่นโถวให้นางเพิ่มอีก “ยกไปให้อาซิวด้วย”

หวังเฟิ่งอิงมองตาขวางและแอบด่าในใจว่าแม่สามีลำเอียง ทว่าติดก็แต่มีห่านอยู่ในตะกร้าสาน จึงไม่กล้าเอ่ยออกมา

นางฉวยโอกาสขณะที่คนอื่นไม่ทันสังเกต แอบตักเอาแกงเกอต่าข้นๆ หนึ่งถ้วยและหมั่นโถวอีกสองชิ้นไปส่งที่ห้องของฉินเจินจู

ผู้เฒ่าฉินเห็นเข้า แต่ปล่อยผ่านเหมือนไม่เห็นอะไร

จ้าวจิ่นเอ๋อร์กลับเข้ามาในห้องก็เห็นว่าฉินมู่ซิวยังคงนอนเอนอยู่บนเตียง แต่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

“ในครัวทะเลาะอันใดกันหรือ?” ฉินมู่ซิวเอ่ยถาม

จ้าวจิ่นเอ๋อร์ไม่ใช่คนชอบนินทาคนอื่นลับหลังจึงรีบส่ายหัว “ไม่มี ไม่มี”

เมื่อเห็นดวงตาของนางแดงเล็กน้อย ฉินมู่ซิวถอนหายใจเบาๆ “ต่อไปนี้หากเจินจูกล่าวอันใด เจ้าก็แค่ฟังหูซ้ายทะลุหูขวาก็พอแล้ว นางยังเด็กและไม่รู้เรื่อง อีกอย่างก็ไม่ได้ตั้งใจ”

หัวใจของจ้าวจิ่นเอ๋อร์พลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในทันใด แต่ก่อนตอนอยู่บ้าน อาสะใภ้ของนางมักจะตบตีและด่าทอนาง ไม่มีใครเอ่ยปลอบใจนางแม้แต่คำเดียว แม้จะถูกตีแล้วก็ยังต้องทำงานต่ออยู่ดี

อยู่ที่นี่ แม้ว่าน้องสามีจะใจร้ายอยู่บ้าง แต่ท่านย่าก็ยุติธรรม สามีก็ปลอบใจนาง ยังจะมีอันใดให้บ่นอีก?

เมื่อคิดเช่นนั้น มุมปากของนางก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ “ข้าวต้มใกล้จะเย็นแล้ว เดี๋ยวข้าจะป้อนนะ”

ฉินมู่ซิวไม่รู้ว่าเหตุใดจู่ ๆ นางจึงยิ้ม เพียงแต่รู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้ เวลายิ้มแล้วกลับมีความงดงามที่บอกไม่ถูก

เขาสงบจิตสงบใจ และพยายามลุกขึ้นพลางเอ่ยว่า “ข้ายังไม่ไร้ประโยชน์ถึงขั้นนั้น เจ้าช่วยประคองข้าไปนั่งทานที่โต๊ะเล็กหน่อย”

เดิมจ้าวจิ่นเอ๋อร์ตั้งใจจะบอกให้เขากินบนเตียง แต่พอนึกได้ว่าบุรุษล้วนชอบรักษาหน้าตัวเอง เลยเงียบไป แล้วก็ยื่นไหล่ให้เขาพยุงตัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน