ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 38

ตอนที่ 35 ถูกจับได้ (แทง หวาบไหว)

ฟางหรงและเสี่ยวชุนน้องสาว เดินทางรอนแรม ทั้งตากแดดและตากน้ำค้างร่างบอบบางที่ไม่เหมือนบุรุษนั้น ถูกใครบางคนจ้องมองมาหลายวันแล้ว และข่าวที่ส่งมาทำให้แน่ชัดว่า สองคนนี้คือคนที่เขาจะต้องจัดการอย่างสามสม การเดินทางที่รอนแรมนั้นเดินทางมาได้ สี่วัน สตรีทั้งสองที่ไม่เคยเดินทางที่ลำบากถึงเพียงนี้ เท้าเล็ก ๆ ของพวกนางแตกเป็นแผล อีกทั้งเนื้อตัวของพวกนางที่ไม่ได้อาบน้ำ ก็ส่งกลิ่นเหม็น

“โอ๊ยมิงอัน เจ้าว่าพวกนางจะทนได้หรือไม่” ท่านอ๋อง เฟยเทียนเอ่ยขึ้น เขามองเห็นภรรยาและน้องสาวของภรรยาเดินตามรั้งท้ายดูท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย แสงแดดที่สาดส่องก็ช่างร้อนอบอ้าว รองเท้าที่สวมใส่ก็ดูจะทำให้พวกนางเดินลำบากยิ่ง

“โอ๊ยเทียนเจ้าไม่รู้หรือ นี่ขนาดเดินทางมาสี่วัน พวกนางยังไม่เปิดเผยตัวสักนิด น่าเลื่อมใส” ท่านแม่ทัพหมิงอัน เอ่ยขึ้นขณะที่เขาควบอาชาเคียงคู่ข้างกันกับสหาย สองตาของเขาก็มองที่ภรรยาในคราบบุรุษเขาหัวเราะขบขันกับภรรยาในความดื้อรั้นที่ไม่มีใครเกิน ขนาดเขาเอ่ยดักคอนางแต่เจ้าตัวยุ่งของเขาก็กลับแอบตามมาจนได้ จะต้องให้เขาล่ามโซ่นางไว้ก็ใช่เรื่อง ก็ทำได้แต่เพียงเลยตามเลยนั้น

“แล้วเจ้าไม่สงสารภรรยาเจ้าหรือที่เดินทางลำบากเช่นนี้” ท่านอ๋องเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย เพราะเห็นท่านแม่ทัพทำตามตามสบายไม่สะทกสะท้านสักนิดที่เห็นภรรยาเดินทางลำบากลำบนเช่นนี้ เขาอยากจะจับภรรยาตัวดีหวดก้นสักทีสองทีจะได้หลาบจำบ้าง แต่ติดที่ว่าเจ้าสหายรักทำท่าอวดเบ่งค้ำคอเขาอยู่

“สงสารนะหรือข้าก็สงสาร แต่พวกนางตัดสินใจเดินทางตามมาด้วยเช่นนั้นก็ต้องปล่อยให้เรียนรู้ว่า เหล่าทหารกล้าทั้งหลายต้องเหน็ดเหนื่อย รอนแรมกันอย่างไร เป็นถึงภรรยาแม่ทัพใหญ่จะต้องเข้าใจเหล่าทหาร มิเช่นนั้นก็เสียชื่อข้าแย่ จริงหรือไม่เล่า เฟยเทียน” เขาว่าพลางยกยิ้มให้กับคนใจอ่อนที่สงสารภรรยา หากไม่ทำเช่นนี้พวกนางทั้งสองก็จะได้ใจคราวหน้าไม่ตามพวกเขาออกสนามรบเลยหรือ นี่แค่เดินทางมาเมืองเหนือเพื่อจัดการกับเผ่าไม่กี่เผ่า แต่ฝีมือพวกนั้นก็ไม่อาจจะดูเบาได้ และเขาก็หวั่นว่าพวกนางจะเจอกับอันตรายได้ และเช่นนั้นเขาจะต้องเสียสละผู้คุ้มกันยอดฝีมือสักสามคนเอาไว้ดูแลพวกนาง

“ข้าสงสารภรรยา” สายตาเศร้าสร้อยของคนที่รักภรรยาอย่างหมดใจ ทำให้ท่านแม่ทัพสหายที่ร่วมเดินทางถึงกลับหัวเราะขบขันกับความใจอ่อน แต่เขาก็ต้องรั้งเสื้อของสหายที่ทำท่าจะควบอาชาไปด้านหลังที่พวกนางทั้งสองเดินอยู่รั้งท้าย ไม่ได้มีแค่พวกนาง ยังมีพ่อบ้านฉางและเด็กน้อยอีกคนหนึ่งด้วย เรียกได้ว่าแนวร่วมของนางเก่งใช่ย่อย

พ่อบ้านฉางใครเห็นก็ว่าเขาอายุมากมายแล้ว แต่...เขาเป็นเพียงชายที่มีอายุไม่เกินห้าสิบ แต่เขานั้นเก่งอดีตเป็นรองแม่ทัพตั้งแต่รุ่นบิดาของเขาดำรงตำแหน่งแม่ทัพ ก็ได้พ่อบ้านฉางคนนี้แหละที่ช่วยเหลือ แต่ดันหลงคารมของท่านอ๋องสหายของเขามาดูแลจวน ชีวิตสุขสบายเช่นนี้ใช่ว่า อดีตท่านรองแม่ทัพจะด้อยฝีมือหรือ มิเช่นนั้นไม่ยินยอมให้สตรีทั้งสามเดินทางหรอก หากเขาไม่มั่นใจว่าดูแลได้

“โถ ชินหวางเฟยดูท่าจะแข็งแกร่งดุจหินผา นางคงไม่ใจเสาะเปิดเผยตัวหรอก มีแต่ท่านเสียมากกว่ากระมัง” เขายิ้มเยาะสหายรักก่อนที่จะดินทางควบอาชาอย่างรวดเร็ว ด้านหน้าไม่กี่ลี้จะมีโรงเตี้ยม เขาจึงได้เร่งไปจัดหาที่พักแรมให้ ภรรยาและพี่สาวของภรรยาจะได้พักผ่อนอาบน้ำชำระร่างกาย และเขาจะได้.....กับภรรยาบ้าง ห่างนางมาตั้งสี่วันคิดถึงซาลาเปานุ่ม ๆ ที่เขามักจะดูดก่อนนอนทุกคืนยิ่งนัก

นางไม่เปิดเผยตัวแต่คืนนี้ของเขาแอบเข้าหานางก็แล้วกัน ดูสิใครจะตกใจกว่ากันเป็นแน่ ความคิดอันชั่วร้ายของท่านแม่ทัพนั้นยังสู้ท่านอ๋องไม่ได้ เขาว่าคืนนี้เขาจะจับภรรยาตีก้นด้วยแส้ แล้วมัดมือมัดเท้าของภรรยา แล้วจะลงโทษนางที่เตียงจนเช้าของวันใหม่ แต่ว่า ....เมื่อครู่พวกขายังถกเถียงกันเรื่องภรรยาอยู่เลย ไฉนตอนนี้พวกเขากับคิดเรื่องบนเตียง

ดึกสงัดของวันที่เขาทั้งคู่รอคอยให้ ภรรยาทั้งสองเข้านอน แต่กระนั้นห้องของ พวกนางทั้งสองอยู่ฝั่งตรงข้าม และห้องของผู้เป็นสามีนั้นอยู่ที่ชั้นสามของโรงเตี้ยมที่ แม่ทัพสหายของเขาแอบมาจัดแจงให้ก่อน โดยที่พวกนางก็ยังงุนงงว่าได้พักที่ห้อง แถมยังมีที่อาบน้ำให้พวกนางด้วย เหล่าทหารคนอื่นนั้นก็พักรอบ ๆ โรงเตี้ยมเนื่องเพราะว่าทั้งโรงเตี้ยมมีเพียงสามชั้น ชั้นหนึ่งเป็นเหลาอาหาร ชั้นสองเป็นห้องอาหารและห้องพักอีก สามถึงสี่ห้อง และชั้นสี่เป็นห้องพักที่มีอยู่ เพียงแค่สิบห้องเท่านั้น แต่สามีภรรยาอยู่ห้องข้าง ๆ กัน