ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 41

ตอนที่ 39 ความลับสวรรค์

สองพี่น้องฝาแฝด ตกอกตกใจ เมื่อด้านนอกเกิดเสียงโลหะ กระทบกระแทกกันส่งเสียงเข้ามาถึงในเรือนของนางทั้งสอง สีหน้าของพี่สาวนั้น มีอาการหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด เพียงแค่นางได้ยินเสียงของพวกนาง นางก็นึกถึงเรื่องราวบางอย่างขึ้นมา แต่มันรู้สึกเหมือนว่านางจะผ่านเหตุการณ์ร้ายแรงเช่นนี้มาบ้าง

มือเรียวของนางหยิบจับดาบเอาไว้แน่ ยกขึ้นไว้เพื่อป้องกันตัวเอง นางเคยเห็นสามีประลองฝีมือกับน้องเขยอยู่บ่อย ครั้ง นางก็เพียงจำท่วงท่าเอาไว้เพื่อป้องกันตัวเอง เผื่อมีเหตุการณ์ร้ายแรงเช่นขึ้นมา และครั้งนี้มันเกิดขึ้นมาจริง ๆ ห้วงแห่งความจำเมื่อครั้งหนีตายครานั้นได้ปรากฏ ภาพต่าง ๆ มากมายเข้ามาในหัวของนาง

รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะของเขาที่นางไม่เคยจะจำได้ แต่เวลาเช่นนี้ภาพเหล่านั้นจู่ ๆ ก็แล่นเข้ามาเสียจนสติของนาแทบจะดับสิ้น นางนั่งนิ่งข่มตารับรู้ถึงเรื่องราวแต่หนหลัง ครั้งก่อนแรกเริ่มแต่งงานเมื่อครั้งแรก ดวงตาของนางเริ่มขยับกะพริบปริบ ๆ ขึ้นอีกครั้ง

พ่อบ้านฉาง และถิงถิงตัวน้อย อีกทั้งมีเงาที่เร้นกายแอบแฝงอยู่ภายในเรือน พวกเขายืนอยู่เบื้องหน้านาง และจะปกป้องพวกนางและน้องสาวจนกว่าจะหมดแรงลง ถิงถิงตัวน้อยเนื้อตัวสั่นเทาไปด้วยความกลัว ฟางหรงและเสี่ยวชุน คว้าตัวของนางเอามาไว้ด้านหลัง ให้ด้านหน้านั้นเป็นเหล่าบุรุษทั้งหลาย

“ความจำข้ากลับมาแล้ว น้องสาวของข้า” ฟางหรงเอ่ยขึ้นขณะหน้าสิ่วหน้าขวาน เหตุการณ์ใกล้เข้ามาทุกที ๆ เสียงดังของโลหะ และข้าวของตกแตกกระจาย ดังลั่น ไม่ใกล้ไม่ไกลก็มาถึง เบื้องหน้าของพวกนางจนได้

“พี่” เสี่ยวชุนเอ่ยอย่างเป็นห่วง ดวงตาของนางก็สั่นคลอนเพราะเริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอดวงตาคู่งามของนางแล้ว ส่วนถิงถิงตัวน้อย กอดเสี่ยวชุนเอาไว้แน่น

“อย่าห่วงเลย พวกมันต้องการตัวข้า” ฟางหรงเอ่ยขึ้น ความทรงจำกลับคืนมา พร้อมกับความสามารถพิเศษของนาง นางรู้แล้ว รู้ทุกเรื่องพวกมันน่าตายยิ่งเห็นคนเป็นผักปลา สร้างเรื่องราวเพื่อจะให้สามีของนางมาที่นี่แล้วนางอยู่ที่จวนก็ตายอย่างไร้เงื่อนงำ ‘เลวนัก ชั่วช้าไม่เปลี่ยน’

“หมายความว่าเช่นไรกันเจ้าคะ” เสี่ยวชุนเอ่ยสงสัย พร้อมกับเขย่าตัวพี่สาวให้พูดขึ้น

“พวกมันเป็นคนของตระกูลฮูหยินเอกจวนถง” นางพูดออกไป แต่น้องสาวก็ใจร้อน รีบสวนขึ้นมาไม่รอฟังพี่สาวพูดจนหมด

“หมายความว่าอย่างไรกันเจ้าคะ ข้าไม่เข้าใจ”

พ่อบ้านฉางงุนงงกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันว่าจะเกิดขึ้นแบบนี้ช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนักมิคิดว่านายหญิงของพวกเขาจะมีวิชาล้ำเลิศเช่นนี้ “นายหญิงท่าช่างเก่งกาจยิ่งนัก” พ่อบ้านฉางเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มดีใจ เข็มเล็ก ๆ สีแดงสดนั่นยังลอยอยู่กลางอากาศ

นางเดินออกไปดูข้างนอก ก็พบผู้คนล้มตายไปไม่ใช่น้อย นางปัดมือครั้งหนึ่งเข็มเล็กเหล่านั้นทะลุร่างของคนตาย และไม่นานพวกเขาก็ฟื้นขึ้นมา แต่แล้วนางก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนเช่นกัน ผมสีน้ำหมึกของนางที่ดำสนิทก็กลายเป็นผมสีขาวโพลนทั้งหัว เนื่องเพราะว่าหนึ่งชีวิตที่ช่วยเท่ากับอายุของนางก็หายไปหนึ่งปี เช่นนั้นบัดนี้ร่างกายของนางเริ่มมีผิวพรรณที่เหี่ยวย่น นางช่วยทั้งหมด สี่สิบห้าชีวิตในจวน เหล่าทหาร และคนรับใช้ ฟื้นขึ้นมาด้วยท่าทีงุนงง

และตื่นตระหนกเมื่อเห็น หน้าของนายหญิงเริ่มเปลี่ยนแปลงไปทีละนิด นางยอมสละชีวิตเพียงหนึ่ง กับอีกนับสิบนับร้อยก็จะทำ ส่วนเสี่ยวชุนมิได้เป็นอันใด เพราะนางมิได้ร่ายคาถาที่นางไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีอยู่ในตำรา ตำราที่เป็นของพี่สาวของนาง

“พี่ พี่ ไม่นะ ท่านเป็นอันใด” เสี่ยวชุนประคองพี่สาวที่เริ่มยืนไม่อยู่ นางกระซิบข้างหูของน้องสาวมันเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน ต่อแต่นี้ให้เสี่ยวชุนเผาตำราของนางทิ้งเสียจะได้ไม่นำพาความเดือดร้อนมาให้

“นายหญิง นายหญิงท่านเป็นอันใดแน่ รีบตามท่านอ๋องเร็ว ๆ เข้า” พ่อบ้านฉางถือวิสาสะอุ้ม ฟาหรง ขึ้นแนบอกวิ่งเข้าไปในเรือนทันที เสี่ยวชุนร้องไห้เสียใจจึงได้กล่าวออกไปว่า นางยอมสละชีวิตเพื่อตอบแทนที่พวกเขาทั้งหลายช่วยเหลือนาง นางตายคนเดียวยังดีเสียกว่าสูญเสียคนที่ไม่รู้เรื่องราวอันใด