ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 42

ตอนที่ 40 ยอมละทิ้ง

ท่านอ๋อง เมื่อเห็นพลุส่งสัญญาณที่จวนก็เร่งทะยานตัวกลับมา พบเห็นข้าวของแตกเกลื่อนกลาดเต็มพื้นไปหมด อีกทั้งยังเห็นรอยเลือดที่อยู่เต็มพื้น แต่เมื่อเดินเข้าไปภายในเรือนก็เห็นศพของเหล่าชายชุดดำนอนกองกันไม่ต่ำกว่าสามสิบคน และเป็นที่น่าแปลกใจ เขาเดินเข้าไปอย่างรีบเร่งเป็นห่วงภรรยา ใจคอของเขาไม่ดีสักนิด เกรงว่านางจะได้รับอันตราย

เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องนอน เหล่าคนรับใช้ใจจวนยืนอยู่ที่หน้าประตู ทำให้เขาเลิกคิ้วอย่างสงสัย “พวกเจ้ามาทำอะไรกัน”

“ท่านอ๋องโปรดอภัยให้พวกบ่าวด้วย” เสียงร้องไห้ระงมและพากันนั่งคุกเข่าโคกหัวลงพื้นที่แข็งกระด้าง ทำให้ ฟางหรง พยุงตัวลุกขึ้นกึ่งนอนกึ่งนั่งที่เตียงนอน “หยุดนะ พวกเจ้าทำอันใด” นางเอ่ยสั่งห้าม เหล่าคนรับใช้รีบลุกขึ้นทันที ท่านอ๋องยังงุนงงอยู่ แล้วเดินตรงไปที่เตียงนอน นั่นมันเป็นเตียงของเขาและภรรยา สตรีผู้นี้คือใครกัน

เขาเดินเข้าไปเมื่อเห็นใบหน้าของนาง เขาตกใจมาก ภรรยาของเขาเป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน “ฟางหรงเจ้าเป็นอันใด” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างห่วงใย เสี่ยวชุนน้องสาว และถิงถิงร้องไห้อยู่ข้าง ๆ ปลายเตียง พ่อบ้านฉางยืนเงียบกริบมิกล้าเอ่ย หากไม่ได้รับคำสั่งจากนายหญิง

“ท่านพี่อย่าห่วงเลย พวกเขาช่วยชีวิตข้าจนพวกเขาต้องตาย ชีวิตของข้าแลกกับชีวิตของพวกเขาก็สมควรแล้ว ความลับสวรรค์ข้าบอกได้เท่านี้” นางอยากพูดให้มากกว่านี้ แต่ติดที่เรี่ยวแรงของนางไม่ค่อยจะมี ตอนนี้นางอายุ 60 ปี รูปร่างก็ผ่ายผอม ผิวหนังเหี่ยวย่น พร้อมเส้นผมที่ขาวโพลน นางคงจะมีอายุได้อีกไม่เกินปี แน่ ๆ

“หรงเอ๋อ พี่จะรักษาเจ้าเอง” เสียงทุ่มนุ่มน่าฟัง แววตาวูบไหวสั่นคลอน กับภาพภรรยาที่เขารักนางตั้งแต่แรกเห็น

“ท่านพี่ โรคของข้ารักษาไม่หาย ท่านโปรดปล่อยวางข้าเสีย” นางเอ่ยเสียงแหบแห้ง เรียวปากซีดขาวแตกเป็นขุย