ภรรยาร้อนรัก นิยาย บท 43

ตอนที่ 41 ความสูญเสีย

ความสูญเสียที่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ เมื่อคืนเขายังนอนกอดนางอยู่ทั้งคืน ทั้งหอมทั้งกอด แต่เมื่อเขาหลับสนิทเมื่อฟื้นขึ้นก็พบกับรอยยิ้มบนใบหน้าที่งดงาม ร่างกายของนางกลับเป็นเช่นเดิม แต่ไร้ลมหายใจแล้ว เขาไม่มั่นใจว่านางได้เสียชีวิตลง เขาให้นิ้วอังที่จมูกของนางครั้งแล้วครั้งเล่า

เนื้อตัวของนางเย็นเฉียบไร้การตอบรับ เขาเขย่าตัวของนางแต่ก็ไร้การตอบรับ ดวงตาของเขาเริ่มพรั่งพรูไปด้วยน้ำตา น้ำตาแห่งความเสียใจมันเข้ามาถาโถมภายในกายของเขา หัวใจของเขาแทบมอดไหม้ เพราะภรรยาที่เขารักได้จากเขาไปแล้ว เสียงร้อง “อ่า อ่า ฟางหรงของข้า เจ้าจากข้าไปไย แล้วข้าจะอยู่อย่างไร เมื่อไม่มีเจ้า เจ้าช่างใจร้ายกับพี่นัก ฮือ ๆ ๆ ”

เสียงร้องตะโกนก้องดังกัมปนาท ภายในเรือนที่ไม่ได้กว้างมาก กลับทำให้บ่าวทั้งหลายรีบเร่งเท้ามาดูเหตุการณ์ เสี่ยวชุนได้ยินเช่นนางรีบวิ่งขาของนางก็ช่างไม่รักดี วิ่งไม่ทันไรก็ล้มลงแล้ว หัวเข่าของนางถลอก แต่ก็มิได้สนใจ นางรีบวิ่งไปที่ห้องนอนของพี่สาว เพื่อมองใบหน้าที่เหมือนนางราวกับแกะ

ท่านแม่ทัพเห็นภรรยาเป็นเช่นนั้นหัวใจของเขาก็แทบจะสลายเป็นผุยและสงสารท่านอ๋อง อย่างจับใจแต่งงานกับนางได้ไม่นาน นางก็ด่วนจากไปแล้ว หัวใจน้ำแข็งของสหายคงจะไม่ให้ใครอีกแล้วต่อแต่นี้ เวรกรรมอันใดหนอ ถึงได้ทำให้เขาและนางต้องพรากจากกัน

เสียงร้องไห้ระงมก็ดังขึ้นไปทั่วจวน คนที่คลุ้มคลั่งมีเพียงท่านอ๋องที่ร้องไห้โวยวาย ข้าวของในห้องตกแตกกระจายทั่วพื้น ความเสียใจที่สูญเสียภรรยารักหากใครมิเคยได้รับรู้ก็ไม่เข้าใจความรู้สึกที่อยู่ไปก็ไม่มีใครอยู่เคียงข้าง

“ท่านอ๋อง หักห้ามใจเถิด นางตายแล้ว”

“จะให้ข้าหักห้ามใจได้อย่างไร นางเป็นภรรยาของข้า ข้ารักนาง รักมากมากที่สุด”

“ข้าก็เสียใจเจ้าคะ ข้าเป็นน้องแต่ช่วยอันใดไม่ได้เลย”

“เสี่ยวชุนอย่าโทษตัวเองเลย พี่เขยอย่างข้าไม่ดีพอที่จะดูแลนาง ปกป้องนาง”

“ท่านอ๋อง ข้ามิเหลือใคร นอกจากพวกท่านสองคนอีกแล้ว”

“จัดงานศพให้นางอย่างยิ่งใหญ่ และประกาศออกไป ทำทานให้สามวันและเดินทางกลับเมืองหลวง แก้แค้นตระกูลถงให้ราบคาบ อย่าให้หลงเหลือ และตระกูลหวังกำจัดอย่าให้เหลือ ข้าจะล้างแค้นแทนนาง พวกมันต้องตาย”

“ท่านอ๋อง ข้าดีใจที่เจอท่าน สบายดีหรือไม่” เสียงหวานใส ดีอกดีใจที่เจอพี่เขยอีกครั้ง นางคิดว่าคงจะไม่เจอพี่เขยผู้นี้เป็นแน่

“ข้าสบายดี ต่อแต่นี้ข้าจะอยู่ที่จวนของพวกเจ้า ดูแลลูกสาวของข้าที่อยู่ในครรภ์เจ้า เสี่ยวชุน ลืมหรือยัง” เขาเอ่ยขึ้นและมองที่ท้องน้อย ๆ ของนางที่ยังไม่ใหญ่พอให้เห็น

“ข้าไม่มีทางที่จะลืมคำสั่งเสียของพี่สาวเด็ดขาดเจ้าค่ะ ป่านนี้นางคงมองพวกเราอยู่บนท้องฟ้าเป็นแน่” เสียงหวานติดเศร้าใบหน้าดูสลดเมื่อคิดถึงคนที่จากไป

“พี่เขย และภรรยาข้า คุยอันใดอยู่” ท่านแม่ทัพเข้ามาเอ่ยขัดจังหวะทันที เขาหาภรรยาไม่เจอก็เลยเดินจนมาหยุดอยู่ที่สวนหน้าจวนแห่งนี้ เห็นพวกเขากำลังแหงนหน้ามองท้องฟ้า ยามค่ำคืน มองเห็นดวงจันทร์ และดวงดาวที่ส่องแสงประกายวับวาวทั่วท้องฟ้า

“ท่านพี่ ข้ากำลังคิดว่า ดวงดาวบนนั้นจะมีพี่สาวของข้าไหม นางคงจะดูข้าอยู่ที่ไหนสักแห่งเป็นแน่”

“นางคงดูพวกเราอยู่บนฟ้า ข้าคิดถึงเจ้ายิ่งนักภรรยาข้า เจ้าสบายดีหรือไม่ ข้าสบายดีและคิดถึงเจ้ายิ่งหัวใจของข้ายังคงเป็นของเจ้า แต่เพียงผู้เดียว”