ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 27

คืนนี้ทั้งคืนเธอแทบจะนอนไม่หลับ เพราะคิดถึงคำพูดคุณย่าของลูกชาย ท่านก็มีลูกแค่คนเดียว เป็นห่วงลูกมันก็ไม่แปลก แต่เธอพร้อมจริงๆ เหรอ ที่จะเอาชีวิตของตัวเองกลับไปเจ็บปวดอีกครั้ง

ดวงตางามมองดูลูกชายที่นอนอยู่ข้างๆ "หนูช่วยบอกแม่หน่อยได้ไหม แม่ควรจะทำยังไง"

ทันใดนั้นดวงตาของลูกก็เปิดกว้างขึ้น ในแววตานั้นเหมือนพ่อมาก

"แม่กวนให้หนูตื่นเหรอครับ" หญิงสาวต้องได้รีบนำนมที่เตรียมใส่ขวดไว้แล้วมาให้ลูกดูด และก็ตบก้นแกเบาๆ เพื่อกล่อมให้หลับต่อ

"เพื่อคุณย่าผู้มีพระคุณ เราจะสู้กันดูอีกสักครั้งนะครับ" เธออาจจะได้ห่างกับลูกบางเวลา เพราะสิ่งที่คิดจะทำ อาจจะกลับมาหาลูกบ่อยๆ ไม่ได้ แต่ระหว่างนั้นคุณย่าสัญญาว่าจะดูแลหลานให้เป็นอย่างดี เธอก็เลยไม่เป็นห่วงเท่าไร เพราะลูกชายก็ติดท่านมาก

สองวันต่อมา..

"หนูต้องทำตัวน่ารักให้คุณย่าเอ็นดูนะครับ"

"คุณต้องทำสำเร็จแน่ค่ะ" ทุกคนพร้อมใจกันสนับสนุนสิ่งที่เธอกำลังจะทำ "ส่วนคุณหนูไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พวกเราจะดูแลช่วยคุณท่านให้เป็นอย่างดี"

"ขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ" ลูกชายของเธอเพิ่งจะ 3 เดือนกว่า ก็ยังคงดื่มนมแม่อยู่ แต่เธอใช้วิธีปั๊มน้ำนมเก็บไว้ ที่แช่ไว้ในช่องฟรีซก็คงกินได้เกือบเดือน แต่ถ้าว่างเธอก็จะแอบปั๊มนมไว้ให้ลูกอีก

[บริษัทส่งออกสินค้ารายใหญ่ของประเทศ]

"มาพบใครคะ"

"มีคนแจ้งมาหรือยังคะ ว่ารองประธานคนใหม่จะเข้ามารับตำแหน่ง"

"เออ.. คุณเป็นรองประธานคนใหม่ใช่ไหมคะ"

"ใช่แล้วค่ะ" ตำแหน่งนี้ว่างตั้งแต่ตอนที่รามสูรขึ้นรับตำแหน่งท่านประธาน เพราะแต่ก่อนตำแหน่งนี้เคยเป็นของเขามาก่อน

"เดี๋ยวดิฉันจะให้พนักงานขึ้นไปส่งที่ชั้นผู้บริหารนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ" พนักงานที่นี่ไม่มีใครรู้จักเธอ เพราะตอนที่เป็นภรรยาของเขาอยู่ เธอไม่เคยมาใช้สิทธิ์ของตัวเองที่นี่เลย

ห้องประชุม..

ผู้บริหารในบริษัทต่างก็อยู่ในห้องประชุม ที่จริงก็ไม่ได้รอท่านรองประธานอะไรหรอก วันนี้มีการประชุมประจำสัปดาห์ ที่ทุกคนต้องนำผลงานของตัวเองเข้าที่ประชุม

"กาแฟค่ะบอส" เลขาหน้าหวานคนสวยนำกาแฟมาบริการให้ท่านประธานเหมือนเช่นทุกวัน ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเลขาคนนี้เป็นมากกว่าเลขา

"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มรับกาแฟมาโดยไม่ได้มองคนให้ เพราะตอนนี้เขากำลังเครียดเรื่องงานอยู่ "งานที่จะส่งออกในวันพรุ่งนี้ มีอะไรติดขัดอีกไหม"

"คิดว่าคงไม่มีครับ"

"คุณผู้จัดการ คุณจะทำงานแบบโยนหินถามทางไม่ได้นะ"

"น้ำเย็นค่ะบอส" คนที่เพิ่งจะบริการกาแฟไปนำน้ำเย็นที่วางอยู่ใกล้มาบริการอีกครั้ง โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้กำลังประชุมเครียดกันอยู่

"ขอบคุณครับ" เขาเอ่ยขอบคุณแล้วก็หันไปต่อว่าผู้จัดการต่อ จนเธอคนนั้นเริ่มจะน้อยใจ เดินหน้าบึ้งงอนตุ๊บป่องออกจากห้อง

เพล้ง

"โอ๊ย! เดินยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยเหรอ" ถาดในมือตกลงไปเมื่อถูกคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องชน