ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 78

คนตัวเล็กที่ยังนอนอยู่บนเตียง ได้แต่มองดูผู้ชายร่างสูงแต่ทว่าดูสมส่วนมาก คงไม่ใช่แค่เธอหรอกที่หลงใหลรูปลักษณ์ภายนอกของเขา เชื่อว่าผู้หญิงร้อยทั้งร้อยต้องมองแทบเหลียวหลังอยู่แล้ว

"ผมจะไปออกเรือประมาณ 3-4 วัน คลื่นลมในทะเลไม่แรงมาก" เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องพูดให้เธอฟัง แต่ก่อนที่จะออกไป มือหนาล้วงเอาเงินในกระเป๋าออกมาวางไว้บนโต๊ะ เพื่อให้เธอไว้ใช้

อึก อึก อึก เสียงสะอื้นค่อยๆ ดังขึ้นเมื่อประตูปิดลง เขาทำแบบนี้มันจะต่างอะไรกับเธอเป็นผู้หญิงขายตัว แต่ก็ดีเหมือนกัน ที่เคยด่าตัวเองว่าเป็นผู้หญิงฟรี ตอนนี้ไม่ฟรีแล้ว..เพราะยังได้เงินค่าตัว

"เมื่อกี้ใครออกจากบ้าน หรือว่าเอวาจะลงมา?" พอวางโทรศัพท์จากสโรชา เกวลินก็เข้าไปจัดห้อง แต่ดูเหมือนได้ยินเสียงประตู ออกมาก็ไม่เจอใคร "สงสัยว่าเราจะหูแว่วไปเอง" เกวลินก็เลยเข้าไปจัดห้องใหม่ เพราะตอนเย็นว่าจะชวนเอวาออกไปหาอะไรทานหน้าปากซอย เห็นว่ามีตลาดเย็นแถวนั้นด้วย

เช้าวันต่อมา..

"พี่ไม่อยากให้เรานั่งหน้าเศร้าแบบนี้เลย เมื่อไรจะกลับมาเป็นเอวาคนเดิมสักที" ขณะที่นั่งรถตู้มาด้วยกัน เกวลินสังเกตว่าวันนี้เอวายิ่งดูแปลกไปกว่าเก่า

"มองตรงไหนว่าฉันไม่ใช่เอวา" ขนาดตอบกวนๆ แต่หน้าตาก็ยังคงไม่เปลี่ยนไปเลย

[บริษัท]

กว่ารามสูรจะกลับเข้ามาในบริษัท ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง เพราะวันนี้เป็นวันออกเรือรอบพิเศษ ที่จริงแต่ก่อนเขาแค่สั่งงานอยู่ออฟฟิศ แต่พอเกิดอุบัติเหตุทางเรือ เขาต้องเป็นคนตรวจสอบทุกอย่างเองกับมือ โชคดีที่ยังมีเส้นสายอยู่บ้าง ถ้าไม่ใช้เส้น บริษัทของเขาคงถูกฟ้องไปแล้ว

"เอกสารที่บอสต้องการเตรียมให้เรียบร้อยแล้วนะคะ" ผู้จัดการไม่อยู่พิมพ์ก็เลยต้องได้มาจัดเตรียมเอกสารให้กับท่านประธาน

รามสูรที่กำลังจะเดินเข้าไปหาภรรยา หันกลับไปมองพิมพ์ที่ถือเอกสารมาให้แบบไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะเขากลัวว่าภรรยาจะไม่สบายใจ

"เอาเข้าไปให้ผมในห้อง" ทีแรกว่าจะแวะก่อน แต่ต้องได้รีบจัดการงานอะไรอีกหลายๆ อย่าง

"เอวา เห็นสายตาแม่เลขานั่นไหม" เกวลินไม่เคยทำนิสัยแบบนี้ก็ต้องได้ทำ เพราะอยากให้เอวากลับมาเป็นคนเดิม

"เลขาคนไหนคะ" เอวาเงยหน้าขึ้นมอง

"ก็แม่พิมพ์นั่นไง เมื่อกี้พี่ไม่ชอบสายตาที่มองมาเลย"

"พี่ชักจะอยู่กับฉันนานไปแล้วมั้ง"

"ทำไม"

"ก็จะติดนิสัยของฉันน่ะสิ นิสัยเสียแบบนี้ไม่ต้องรับเอาไปหรอก" ได้ยินเอวาพูดเกวลินและสโรชาถึงกับหันมองหน้ากัน เพราะถ้าเป็นแต่ก่อนเอวาคงจะบอกว่าคันไม้คันมืออยากตบคน

สองวันผ่านไป..

ทำไมเราต้องนับวันนับคืนด้วย ในเมื่อเขาจะไม่กลับมาอีก ..วันนี้เป็นวันหยุด เธอก็เลยไม่ต้องลุกมาเตรียมตัวไปทำงานแต่เช้า แต่จะนอนต่อก็นอนไม่หลับ

เช้าวันจันทร์..

และวันนี้ก็เป็นวันที่สี่ ที่เขาบอกไว้ว่าจะกลับมา ..แต่ไม่ได้กลับมาหาเธอนะ แค่บอกว่าจะกลับประเทศ

เงินที่ทศกัณฐ์ให้ไว้ก็ยังคงวางอยู่ที่เดิม มองจากความหนาของมันคงหลักหมื่นได้

[บริษัท]

"วันนี้เครื่องคงลงที่สนามบิน ให้คนออกไปรอรับด้วย"

เสียงรามสูรดังแว่วมาที่โต๊ะบัญชี เอวาก็อดชำเลืองสายตามองไม่ได้ เพราะเรื่องที่ท่านประธานคุยกับผู้จัดการฝ่ายจัดส่งสินค้าอีกคน มันต้องเป็นเรื่องของเขาแน่

"ผมว่าท่านประธานหาเลขาได้แล้วนะครับ รายชื่อที่ส่งขึ้นมาผมก็เห็นอยู่ว่า.."

"ไม่ต้องพูด" รามสูรรีบหยุดผู้จัดการไว้ เพราะกลัวภรรยาที่นั่งอยู่จะได้ยิน เขาบอกเธอว่ายังหาคนไม่ได้ ที่จริงแล้ว..แต่ละคนที่มาสมัครโปรไฟล์ใช้ได้ทั้งนั้น

เราทำให้เขาลำบากใจหรือเปล่าเนี่ย แต่สิ่งที่ทั้งสองคุยกันทำไมคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลแบบพวกเธอจะไม่ได้ยิน

"พี่เอวาอยากเป็นเลขาไหม" ในเมื่อสามีหาไม่ได้สักทีเธอจะหาให้เองแล้วกัน

"อะไรนะ" แต่คนที่ถามกลับเป็นเกวลิน