ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 82

"??" พอเห็นว่าใครเดินตามลูกน้องคนสนิทเข้ามา สายตาคมนั้นถึงกับกรอกมองกลับไปที่เพลิง

"เออ..เธอขอมาด้วยครับ" เห็นหน้าผู้เป็นนายแล้ว มันไม่ได้เป็นแบบที่คิดไว้แต่แรกเลย สงสัยต้องได้รีบเขียนพินัยกรรมไว้..ลูกเมียก็ยังไม่มีแล้วจะยกสมบัติให้ใครล่ะทีเนี๊ยะ

เราคงไม่ต่างจากผู้หญิงพวกนี้สินะ แบบนี้เองเหรอที่เขาซื้อเรามา ..เอวามองไปทั่วห้อง ผู้หญิงในห้องนี้เกือบครึ่งกองอยู่ที่เขาเลยก็ว่าได้

"พี่พาใครมาด้วย" แมนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เจ้านายรีบเดินมาถามเพลิง เพราะดูเหมือนว่าตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้เข้ามาบรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไป

"เด็กของนาย"

"เด็กแบบไหน ทำไมท่านถึงมองพี่แบบนั้น"

"มึงหุบปากเถอะน่า กูยิ่งกำลังเสียวสันหลังอยู่"

เอวายืนนานแล้วก็เมื่อย และรองเท้าที่ลูกน้องเขาจัดมาหามาให้มันเล็กกว่าขนาดเท้าของเธอ มันก็เริ่มจะกัด หญิงสาวก็เลยเดินไปนั่งลงข้างๆ ลูกน้องผู้ชายเขาอีกคนโดยไม่รอให้ใครเชิญ

"ดื่มก่อนสิคะเสี่ย" สาวๆ ที่กำลังรินเหล้า ส่งไปตรงหน้าให้กับทศกัณฐ์ เขาแทบไม่ต้องจับแก้วเหล้าแค่อ้าปากก็มีคนรินให้

"ออกไปก่อน" แต่เขาไม่ดื่ม มือหนาปัดออกเล็กน้อยก่อนที่จะไล่ทุกคนออกไป

สาวๆ ที่อยู่ในห้องไม่รู้ว่าเขาบอกใคร ก็เลยยังไม่มีใครขยับตัวไปไหน

"บอกให้ออกไปก่อนไง!!" พอได้ยินเสียงตะคอกเท่านั้นแหละ แม้แต่ลูกน้องที่นั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้น

"ออกไปก่อนครับ เดี๋ยวถ้ามีอะไรจะเรียกใหม่" ลูกน้องรีบทยอยพาสาวๆ ออกจากห้องไป

"มึงอยู่ก่อน"

เพลิงกำลังจะตามเพื่อนออกไปก็ถูกเรียกตัวไว้

"ผมเห็นว่า.."

"มึงไม่ต้องออกความคิดเห็นอะไร"

"ฉันทำให้บรรยากาศเสียหรือเปล่า" เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่ จะแสดงท่าทีหึงก็ไม่ได้

"ขยับมานั่งตรงนี้"

"ฉันนั่งตรงนี้ได้ค่ะ"

"ผมว่าคุณขยับไปดีกว่าครับ" เพลิงกระซิบพูดกับเอวา และเอวาก็สังเกตได้ว่าลูกน้องเขากลัวมาก

"กูบอกมึงหุบปาก วิดพื้นร้อยครั้ง"

"ร้อยครั้งปฏิบัติ 1..2..3.."

เอวามองไปแบบตกใจ พอลูกน้องได้รับคำสั่งก็รีบทิ้งตัวลงกับพื้นตรงนั้น แล้วก็เริ่มทำตามคำสั่ง ..ตกลงเขาเป็นใครกันแน่

"มาชงเหล้าให้หน่อย" ขณะที่เพลิงกำลังวิดพื้นอยู่ เขาก็ได้พูดกับเธอ

"ฉันชงเหล้าไม่เป็น"

"แค่รินเหล้าใส่น้ำแข็งใส่โซดา"

หญิงสาวก็เลยต้องได้ขยับเข้าไปใกล้ขวดเหล้า แล้วเริ่มผสม

"อุ๊ย" ขณะที่เธอยื่นเหล้าแก้วนั้นไปให้ มือหน้าก็ได้กระชากร่างของเธอขึ้นมานั่งบนตัก จนเหล้าเกือบหกแต่เขาคว้าไว้ได้ทัน ชายหนุ่มยกเหล้าแก้วที่เธอชงขึ้นดื่มจนหมด

"อยากรู้จริงเหรอ" เสียงทุ้มเปล่งออกมาข้างใบหูเบาๆ "ส่วนมากคนที่รู้จะไม่มีลมหายใจถึงพรุ่งนี้"

"ฉันไม่รู้ก็ได้" ใบหน้าหญิงสาวซีดจนเห็นได้ เพราะกลัวสิ่งที่เขาพูดเมื่อสักครู่

"หึ" เสียงขำดังออกมาจากลำคอแกร่งเล็กน้อย ก่อนจะแนบริมฝีปากลงที่ซอกคอของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตัก

เอวาขยับออกแบบอัตโนมัติ ที่เธอขยับออกเพราะนึกถึงซอกคอของพิมพ์ เขาก็คงจะดูดแบบนี้สินะถึงมีรอย

แต่แค่นี้เหรอจะหยุดทศกัณฐ์ได้ มือข้างที่ว่างโอบร่างหญิงสาวเข้ามาเพื่อซุกซอกคอระหงจนสำเร็จ นิ้วที่อยู่ในร่องก็เริ่มขยับเข้าออก

"อือ อือ อือ" ไม่นะเอวา พอถูกเขาเล้าโลมอารมณ์ก็เริ่มคล้อยตาม จนต้องได้รีบเรียกสติตัวเองไว้

มือที่อยู่ในร่องชักออกมาเพื่อจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน แล้วจับเธอให้หันหน้าเข้าหา

"โอ้ย" เอวาไม่รู้ว่าเขาควักเจ้าสิ่งนั้นออกมาตั้งแต่เมื่อไร และตอนนี้เขาก็กำลังพยายามจะส่งมันเข้ามาในร่างกายเธอ หญิงสาวรีบหันไปมองที่ประตู กลัวว่าลูกน้องของเขาจะเปิดเข้ามา

"พวกมันไม่กล้าเข้ามาหรอก" เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอกังวลเรื่องอะไร

"โอ๊ยย" ความแข็งที่ร่างกายของเธอค่อยๆ กลืนมันเข้ามา ทำให้ร่องคับแคบขยายตัว "คุณทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนเลยเหรอ" กับผู้หญิงพวกนั้นเขาก็คงจะ..

"ถามทำไม อย่าบอกนะว่าหึง"

"โอ๊ย" จังหวะนั้นเขาจับร่างของเธอกระแทกลงใส่กับท่อนเอ็นลำใหญ่ "เจ็บนะ"

"เธอยังจะเจ็บแบบนี้อีกนาน จนกว่า..ซี๊ดด อ้าาา" พูดยังไม่จบต้องได้เปล่งเสียงออกมาก่อน เพราะถูกอีกฝ่ายขมิบเธอคงจะเกร็งมาก

เขากำลังจะพูดว่าจนกว่าเขาจะเบื่อเราใช่ไหม "อ่ะ อ่ะ อ่ะ" เสียงครางค่อยๆ ดังเล็ดลอดออกมาตามแรงที่อีกฝ่ายจับร่างของเธอโยกกระทบกับท่อนเอ็นที่เธอนั่งทับอยู่