ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 81

แกร็ก..

จังหวะที่ทศกัณฐ์เดินกลับมาหาเธอ ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาโดยไม่ได้บอกกล่าว

"กาแฟค่ะ" พิมพ์เห็นว่าเอวาหายเข้ามาในห้องนี้นานเกินไปแล้ว ก็เลยรีบไปชงกาแฟตามเข้ามา

"ออกไปก่อน" เขาพูดโดยไม่ได้เอ่ยชื่อ ทั้งสองคนที่ยังอยู่ในห้องก็เลยไม่รู้ว่าเขาบอกใคร พิมพ์ตีเนียนถือกาแฟมาวางไว้ที่โต๊

เอวาเห็นว่าพิมพ์ไม่ออกไป ถ้างั้นแสดงว่าเขาไล่เธอ หญิงสาวกำลังจะเป็นฝ่ายออกไปเอง แต่ถูกทศกัณฐ์คว้าแขนไว้ก่อน

"คุณพิมพ์ออกไปก่อน" ทศกัณฐ์คิดว่าตัวเองคงยังพูดไม่เคลียร์ ก็เลยเอ่ยชื่อคนที่เขาไล่

"เออ..ค่ะ" พิมพ์รู้สึกเสียหน้าอีกครั้ง และยิ่งโกรธให้เอวามากขึ้น เพราะตัวเองก็ทำให้เห็นแล้วว่าไม่ได้เป็นแค่เลขาหน้าห้อง..แต่เอวายังหน้าด้านอ่อยเขาอีก

"ไปเก็บของแล้วออกไปพร้อมกัน"

"เก็บของอะไร"

"ของคุณ ไม่ต้องกลับเข้ามาบริษัทอีก"

"ไม่กลับได้ยังไง ฉันทำงานที่นี่แล้ว" เพราะตอนนี้เธอเป็นพนักงานประจำของที่นี่ และตำแหน่งก็สูงมากด้วย

"อย่าบอกนะว่าคุณคิดจะกลับคำ"

"เรื่องนั้นคุณพูดจริงเหรอ" เธอไม่คิดว่าเขาจะจริงจังขนาดนี้ ใครจะบ้าขายตัวในบริษัท ถ้าเป็นคลับเป็นบาร์หรือเป็นสถานบันเทิงยังพอว่า

"ผมไม่เคยพูดเล่น" ชีวิตของเขาจริงจังตลอดเวลา เพราะงานที่เขาทำอยู่ความรับผิดชอบระดับประเทศ จะทำเป็นเล่นไม่ได้

"บ้าไปแล้ว"

"ให้เวลาหนึ่งชั่วโมง เดี๋ยวตามออกไป" เขาเห็นว่าเธอกำลังจะออกจากห้อง

นี่เขาเอาจริงเหรอ? เขาจะซื้อเราไปทำไม? บ้าหรือไงเราไม่ใช่สัตว์สิ่งของนะ

หญิงสาวกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน ในใจก็ยังคงคิดเรื่องที่พูดกับเขาอยู่ ..เขาจะซื้อเราไปแบบไหน เป็นเมียเก็บเหรอ?

"พี่เอวาเป็นอะไร" สโรชาถามเกวลินที่นั่งอยู่ด้วยกัน

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน มีเรื่องกับแม่เลขานั่นหรือเปล่า"

"แต่ผู้จัดการอยู่ข้างในนะพี่" สโรชาคิดว่าทั้งสองคงไม่กล้ามีเรื่องกันต่อหน้าผู้จัดการทศกัณฐ์อยู่แล้ว

เอวาออกมาไม่เป็นอันทำงานเลย ถ้าเขาทำตามที่พูดจริง แล้วเธอจะบอกคนอื่นว่ายังไง ขณะนั้นสายตาของเอวาก็ได้มองมาที่เพื่อนร่วมงาน

"ผู้จัดการจะไปไหนคะ" พิมพ์เห็นว่าเขาถือกระเป๋า Notebook ออกมาด้วย

"ผมคงไม่กลับเข้ามาแล้ว มีอะไรก็ถามท่านประธานเองแล้วกัน" ในที่นี้ยังไม่มีใครรู้ว่าเขาลาออก นอกจากเอวาและรามสูร

"ให้พิมพ์ไปช่วยไหมคะ" พิมพ์ยังคงเดินตามมาเพราะไม่รู้ความหมายของผู้จัดการ

"เก็บของเสร็จหรือยัง" แต่เขาไม่ได้คุยกับคนที่เดินตามมา ทศกัณฐ์พูดพร้อมกับเดินมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเอวา

เอวาไม่ได้ตอบ เพราะเธอยังไม่ได้เก็บอะไร และไม่รู้จะทำยังไงต่อดี

แต่จังหวะที่เอวากำลังมองดูเพื่อนร่วมงานอยู่ มือแกร่งของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ เอื้อมไปจับกระเป๋า และโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ อีกมือก็คว้าแขนของเธอให้เดินตามมา

"คุณทำอะไร" เอวายังไม่ได้บอกใครเลย จะไปแบบนี้ได้ยังไง แล้วไม่รู้ด้วยว่าเขาจะพาไปที่ไหน

เกวลินและสโรชารีบเดินตามมา เพราะเหมือนว่าเอวาต้องการความช่วยเหลือ

"คุณจะพาพี่เอวาไปไหนคะ" นาทีนี้สโรชาต้องออกหน้าแล้ว

เอวาพยายามจะแกะมือเขาออก ถึงแม้เคยมีอะไรกับเขาแล้ว แต่ก็ไม่กล้าไปด้วยอยู่ดี เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาไปแบบไหน

"สิ่งที่ผมจะบอกคุณได้ก็คือหาเลขาคนใหม่ได้เลย" ประโยคนี้เขาสั่งความไปหาสามีของสโรชา พอลิฟต์เปิดออกทศกัณฐ์ก็พาเอวาเข้าไปในนั้น

สโรชาจึงรีบมาที่ห้องของสามีเพื่อถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"อะไรนะ?" รามสูรไม่รู้เรื่องนี้เลย

"ก็ผู้จัดการของคุณน่ะสิคะ พาพี่เอวาออกไปแล้ว"

"พวกเขามีธุระหรือเปล่า" แต่รามสูรคิดว่าธุระที่เขาขอให้ทั้งสองแกล้งเป็นสามีภรรยากันมันก็ได้จบลงไปแล้วนี่ แล้วยังจะมีธุระอะไรกันอีก

"ฉันใจไม่ดีเลย คุณโทรตามผู้จัดการหน่อยสิ"