ภรรยาที่(ไม่)รัก นิยาย บท 86

เอาวะถ้าทุกคนบอกว่าอาหารร้านนั้นอร่อย เธอก็จะกลับไปกินดูอีกครั้ง เผื่อว่าตัวเองพักผ่อนไม่เพียงพอก็เลยมีอาการแบบนั้น

อึก! พออาหารมาวางลงตรงหน้าก็เริ่มมีอาการอยากอาเจียน เพราะกลิ่นอาหารจากฝีมือคนเดิมและเครื่องปรุงแบบเดิมมันกระทบกับจมูก

"เอวาเป็นอะไร"

"เปล่าค่ะ พี่ลองชิมดูหน่อยสิ"

เกวลินก็เลยตักขึ้นมาชิมดู "มันก็อร่อยนี่ กลิ่นเครื่องเคียงก็หอม"

"ฉันก็ว่าแบบนั้นแหละ สงสัยวันนั้นพักผ่อนไม่เพียงพอมั้ง" เอวาก็เลยตักอาหารนั้นขึ้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยว เธอกินเข้าไปแค่ไม่กี่คำก็อดทนไม่ไหว "ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

ดวงตางามมองดูตัวเองในกระจกห้องน้ำที่ไม่ค่อยสะอาดเท่าไร เพราะเป็นห้องน้ำของร้านอาหารริมทาง เธอจะไม่ยอมเชื่ออะไรทั้งนั้นนอกจากได้ตรวจให้แน่ใจก่อน แต่มีปัญหาตรงที่เธอยังไม่อยากรับรู้เรื่องพวกนี้น่ะสิ

พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นำกล่องอาหารที่สั่งมาเผื่อสโรชากลับบริษัท

"โอ๊ย"

"เดินไม่ระวังเองทำไมล่ะ"

ขณะที่เอวากำลังจะเข้าไปในห้องเครื่องดื่ม เพื่อหาอะไรร้อนๆ ดื่ม พิมพ์ซึ่งกำลังชงกาแฟแกล้งเดินกระทบไหล่ จนเอวาตั้งหลักไม่ทันเซไปชนเข้ากับเหลี่ยมประตู

"เป็นอะไรหรือเปล่าเอวา" เกวลินที่นั่งทำงานอยู่รีบเข้ามาหา

"ฉันไม่เป็นอะไร"

"??" คนที่แปลกใจไม่ได้มีแค่เกวลิน คนหาเรื่องยังแปลกใจเลยถ้าเป็นแต่ก่อน เอวาคงได้สวนกลับแล้ว

"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" สโรชาออกมาจากห้องสามี ก็เห็นว่าทุกคนยืนอยู่หน้าห้องเครื่องดื่ม

"ก็แม่พิมพ์นี่สิเดินชนเอวา" เกวลินเป็นคนฟ้องเองเลย

"ฉันไม่ได้ชนสักหน่อย เพื่อนเธอนั่นแหละเดินไม่ระวัง อย่ามาหาเรื่องฉันนะ!" ว่าแล้วพิมพ์ก็รีบไปจากตรงนั้น

"พี่เอวาเป็นอะไรไหม" สโรชาเห็นว่าเอวาทรงตัวไม่อยู่เหมือนหน้ามืด

"หรือว่าชนประตูแรงไป"

"ไม่มีอะไรหรอก ฉันจะไปทำงานก่อน"

นั่งทำงานอยู่แบบนั้นจนถึงเย็น เอวาก็ลงมาขึ้นรถตู้กลับบ้านพร้อมกับเกวลิน

"ไม่ไปตลาดก่อนเหรอ" เห็นว่าเอวากำลังจะกลับขึ้นห้อง

"พี่ไปเถอะ"

"เราเป็นอะไรหรือเปล่า"

"ฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นอะไร!"

"พี่เป็นห่วงนะ"

"ขอบคุณค่ะ" เริ่มสำนึกผิดเลยเพราะเมื่อสักครู่เธอใส่อารมณ์มากเกินไป

หลายวันผ่านไป.. อาการของเอวาก็เริ่มชัดมากขึ้น จนคนรอบข้างสังเกตได้ เพราะเธอเริ่มมีอาการคลื่นไส้ อาการนี้จะหยุดตัวเองก็ไม่ได้ ต้องรีบเข้าไปอาเจียนออกให้หมดถึงจะหาย

"เอวาพี่ว่าไปหาหมอดีกว่า" เกวลินรีบเข้ามาลูบหลังให้

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย"