ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 168

“ฉันรู้จักเธอ”วินาทีที่หลินมั่นหันมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า“เกาหย่าเหวิน”

แฟนที่เคยมีข่าวลือกับอวี้หนานเฉิง หนึ่งในนั้นที่ประณีตที่สุดก็คือเธอ และยิ่งเป็นคนสาธารณชน ไม่อยากจะรู้จักก็ยาก

ก่อนจะกลับประเทศก็นานมากแล้ว เธอคิดว่าเกาหย่าเหวินจึงเป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริง ถึงยังไงเธอก็อยู่ข้างกายอวี้หนานเฉิงนานถึงหกปี

“หวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผิดอะไรฉันอีก”เกาหย่าเหวินแทบจะคาดว่าตัวเองถูกคนอื่นจำได้แล้ว แสดงออกอย่างมั่นคง

หลินมั่นหันขมวดคิ้ว ถามตรงไปตรงมา“เธออยากจะพูดอะไร?ไม่ว่าจะความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ของเธอกับหนานเฉิง ฉันไม่คิดว่าคำพูดที่ออกจากปากเธอ จะน่าเชื่อถือ”

“หวังว่าเธอได้ฟังจบแล้วก็จะพูดแบบนี้”

เกาหย่าเหวินเลิกคิ้วขึ้น สายตายากจะคาดเดา “ฉันอยู่ข้างกายหนานเฉิงมาหกปีกว่าแล้ว ก่อนหน้านี้ เดิมทีจะแต่งงานกันแล้ว งานแต่งที่โรงแรมก็จองเรียบร้อยแล้ว เรื่องนี้เธอรู้ไหม?”

หลินมั่นหันชำเลืองมองเธอ สายตาไม่พอใจ

“ดูเหมือนจะรู้”เกาหย่าเหวินสายตาลึกซึ้งมาก“แต่เธอรู้ว่าหนานเฉิงเปลี่ยนใจกะทันหันไหม เหตุผลที่ยกเลิกงานแต่งงานไหม?”

“เพราะว่าเซิ่งอันหราน?”

ได้ยินประโยคนี้ เกาหย่าเหวินก็ยิ้ม สายตามีความรังเกียจ“เธอรู้จักอวี้หนานเฉิงนานกว่าฉัน เธอคิดว่าเขาเพื่อผู้หญิงที่รู้จักได้ไม่กี่เดือนก็ยกเลิกงานแต่งงานเหรอ?”

เธอจ้องมองหลินมั่นหัน

“เป็นเพราะว่าจิ่งซี”

หลินมั่นหันในใจอัดแน่นขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

เธอรู้เรื่องลูกชายของอวี้หนานเฉิง เวลาที่เธอแต่งงานได้หนึ่งปีกว่า ก็ได้ยินข่าวจากในประเทศ พูดว่าตระกูลอวี้มีหลานชายคนโตแล้ว แต่ไม่รู้ว่าแม่ของเด็กเป็นใคร หลายปีนี้เธอก็ได้ยินว่า อวี้จิ่งซีเป็นลูกชายดั่งดวงใจของอวี้หนานเฉิง ไปที่ไหนก็พาไป สำคัญกว่าทุกอย่าง

“จิ่งซีสำคัญกับอวี้หนานเฉิงแค่ไหน เธอก็คงจะได้ยินมาแล้วเถอะ งั้นเธอรู้ไหมว่าจิ่งซีชอบเซิ่งอันหรานเป็นพิเศษ ก็คือพึ่งพาเหตุผลนี้ อวี้หนานเฉิงจึงนำเซิ่งอันหรานเข้ามาพิจารณาเป็นคุณหญิงตระกูลอวี้”

“เธออยากจะพูดอะไร?”

หลินมั่นหันคิดว่าผู้หญิงคนนี้พูดวกไปวนมา พูดเรื่องที่ไม่ได้สำคัญ

อวี้หนานเฉิงจะแต่งงาน คนรักที่เขาจะแต่งงานด้วยต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกชายสุดที่รักของเขาแน่นอน สำหรับเธอที่เข้าใจอวี้หนานเฉิง นี้ก็ไม่ยากที่จะวิเคราะห์คำพูดที่ชะล่าใจของเกาหย่าเหวินได้ ความหมายลึกซึ้งกินใจ

“เลือดข้นกว่าน้ำ”

“……”

——

หลังจากที่แยกจากหลินมั่นหัน อีกสองวันก็สุดสัปดาห์ เดิมทีเซิ่งอันหรานรับเด็กสองคนกลับมาจากบ้านเก่าตระกูลอวี้แล้ว จู่ๆก็ได้รับสายของโรงแรม

แจ้งว่าเปลี่ยนวันหยุดชั่วคราว ในวันเสาร์และอาทิตย์ต้องทำโอที เซิ่งอันหรานจำเป็นต้องพาเด็กสองคนไปที่โรงแรมด้วยกัน

เหมือนกับเมื่อก่อน ให้หัวหน้างานพาพวกเขาไปที่ห้องพักผ่อนของเด็ก

“พักเที่ยงเวลาสิบสองนาฬิกา หม่าม้าจะพาพวกเธอไปกินข้าวเที่ยง อยู่ที่นี่อย่างออกไปวุ่นวาย และห้ามออกจากโรงแรมกับคนอื่นเด็ดขาด”

“รู้แล้วค่ะ หม่าม้าไปทำงานเถอะ หนูจะดูแลพี่จิ่งซีเอง”เสียงของเซิ่งเสี่ยวซิงดังก้องในก้องพักผ่อน

เซิ่งอันหรานบีบแก้มเล็กของเธอ พูดเตือน“ลูกยังจะดูแลพี่จิ่งซี ลูกไม่สร้างความวุ่นวายก็ดีมากแล้ว ห้ามยุยงให้พี่วิ่งตามลูก ได้ยินไหม?”

“โอ๊ย เจ็บค่ะ”เซิ่งเสี่ยวซิงดิ้นหลุดจากกรงเล็บของปีศาจเซิ่งอันหราน มุ่ยปากและนั่งบนโซฟาอย่างไม่พอใจ“จริงๆเลย หม่าม้าบีบแก้วหนูจนจะพังแล้ว”