ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 228

คำพูดของเกาจ้านทำให้เซิ่งอันหรานในใจตื่นตระหนก

“ทำไมคุณถึงถามคำถามนี้กะทันหัน”เธอมองเขาด้วยความระวังตัว

เกาจ้านสีหน้าผ่อนคลาย“ความจริงช่วงนี้ฉันไม่ได้รู้เรื่องภายนอกมากมาย ดังนั้นเรื่องที่เธอเลิกกับพี่เฉิง ฉันก็เพิ่งจะรู้สองวันก่อน ถ้าหากข่าวของพี่เฉิงไม่ผิด เธอยังไม่ได้หย่ากันใช่ไหม?”

ได้ยินคำพูดนี้ เซิ่งอันหรานผ่อนคลายลงในขณะเดียวก็ขมวดคิ้ว“อืม”

“สุดยอด”

ปฏิกิริยาของเกาจ้านอยู่เหนือความคาดหมายของเซิ่งอันหราน คิดไม่ถึงว่าเขาจะยกนิ้วโป้งให้เธอ“สามารถทำให้พี่เฉิงยินยอมเป็นมือที่สามได้ ก็มีแค่เธอ ฉันศรัทธาจริงๆ”

นี้ถือว่าคำชม?เซิ่งอันหรานฟังไม่ได้อีกต่อไป พูดอย่างอารมณ์ไม่ดี

“มือที่สามอะไร?ไม่มีเรื่องแบบนี้ ตอนนั้นฉันแต่งงานกับกู้เจ๋อเพื่อการ์ดเขียว เพื่อให้ตัวเองกับซิงซิงน้อยอยู่อเมริกาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย กู้เจ๋อต้องการเงิน ฉันต้องการฐานะ ก็แค่การค้าขายเท่านั้นเอง”

“ดังนั้น…พ่อของซิงซิงน้อยก็ไม่ใช่กู้เจ๋อคนนี้?”

เกาจ้านลูบคาง ตอบสนองกลับมา “การค้าขาย?เธอพูดว่าแต่งงานกับกู้เจ๋อคือการค้าขาย?คำพูดนี้ทำไมถึงไม่พูดกับพี่เฉิง?“

“เขาบอกคุณว่าฉันไม่ได้พูด?”

เซิ่งอันหรานยิ่งโกรธ“คนบางคนในสมองมีความใจแคบ ก็คิดว่าคนอื่นจะใจแคบด้วย ยังมีอะไรต้องพูดอีกล่ะ?”

แต่งงานกับกู้เจ๋อเพื่อจะได้การ์ดเขียว เธอเคยพูดกับอวี้หนานเฉิงแล้ว เขามีความคิดที่ยิ่งใหญ่มาก จะบังคับให้เธอเป็นคนสวมเขา เธอยังจะพูดอะไรได้อีก?

เกาจ้านคิดในใจกลัวจนพูดไม่ออก เขาถือว่าเป็นคนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ เรื่องนี้ทั้งสองคนไม่ได้ผิดมาก เพียงแค่มีความโกรธในใจเท่านั้นเอง

สุดท้ายความโกรธนี้ไม่ได้ระบายออกไป จึงทำให้เกิดความขัดแย้งกัน ยิ่งไม่สามารถจัดการได้

“ฉันไม่เข้าใจความหมายของเธอ เธอสามารถพูดให้ละเอียดได้ไหม?”เกาจ้านมองเซิ่งอันหราน สีหน้าสงสัย “ทำไมเธอแต่งงานกับกู้เจ๋อถึง

เป็นการค้าขาย ฉันอยากรู้อยากเห็นมาก”

“เรื่องยาวมาก”

เซิ่งอันหรานจมดิ่งเข้าไปในความทรงจำ

นั่นคือเมื่อห้าปีก่อน เธอเพิ่งจะคลอดลูก พาซิงซิงน้อยลี้ภัยไปที่อเมริกา เพราะว่าซิงซิงน้อยไม่ได้เกิดที่อเมริกา หลังจากที่อยู่ไประยะหนึ่ง วีซ่าของเธอก็หมดอายุแล้ว ดังนั้นทางเลือกเธอมีแค่สองทาง ทางเลือกแรกกลับประเทศไปทำวีซ่าใหม่ อีกทางเลือกคือกลับประเทศไปสารภาพกับตระกูลเซิ่ง

สองทางเลือกนี้ไม่ว่าจะทางเลือกไหนก็ต้องกลับประเทศ

เวลานั้นเซิ่งอันหรานคือกระต่ายตื่นตูม กลัวว่ากลับไปสถานที่เสียใจนั้น ก็ถูกผู้ชายที่ขู่ให้เธอคลอดลูกจะจับตามอง ดังนั้นจึงไม่ยอมกลับประเทศ

“เวลานั้นฉันเป็นพนักงานรักษาความสะอาดของบริษัทกู้เจ๋อ”

“พนักงานรักษาความสะอาด?”เกาจ้านตกใจมาก

ใครจะไปรู้ว่าคุณหนูใหญ่จะสามารถไปเป็นพนักงานทำความสะอาดได้ล่ะ?

และการเลือกทำงานนี้ เซิ่งอันหรานก็ไม่ได้อธิบายกับเกาจ้านอย่างละเอียด

“ธุรกิจของกู้เจ๋อพบความลำบาก เขาขาดเงินสิบล้าน พอดีว่าฉันมี ฉันก็ไปที่ห้องทำงานเขาพูดคุยเรื่องนี้ เวลานั้นฉันเสนอว่าฉันให้เขายืมเงิน เขาไม่เชื่อฉันโดยสิ้นเชิง คิดว่าฉันเป็นคนบ้า จะมีคนให้ยืมเงินไม่คิดดอกเบี้ยที่ไหนล่ะ?”

เซิ่งอันหรานจนถึงตอนนี้ยังจำได้ว่าตัวเองสวมชุดทำความสะอาดสีน้ำตาล วิ่งเข้าไปในห้องทำงานของกู้เจ๋อ ตอนนั้นกู้เจ๋อไม่ได้ใจเย็นเหมือน