ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 356

อวี้หนานเฉิงสีหน้าค่อยๆเปลี่ยน

ถิ่นทุรกันดารกว้างเกินไป เผยหย่งจื้อพูดคำว่าพ่อสองคำนี้ยังคงดังก้อง พวกบอดี้การ์ดตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเขา

เวลาที่อวี้เฟิ่งหยาได้ยินประโยคนี้ สีหน้าแทบจะเหมือนตายทั้งเป็น เธอพยายามใช้แรงพูดด่าเผยหย่งจื้อ“แกคนสารเลว แกสมควรตาย เวลาแบบนี้ยังกล้าพูดโกหก”

เผยหย่งจื้อหัวเราะเยาะเย้ย มองดูอวี้หนานเฉิงต่อไป

“สามสิบปีก่อน เดิมทีแม่ของแกต้องแต่งงานกับฉัน เพียงแต่หลอกฉัน เธอไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลอวี้ เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ถูกรับเลี้ยงเท่านั้นเอง พูดตามตรง เธอก็คือลูกสะใภ้ที่ตระกูลอวี้เลี้ยงดูให้แต่งงานกับพ่อของแก ทำให้ฉันสิ้นเปลืองทั้งแรงกายและแรงใจมาหลายปี”

“……”

“หลังจากนั้นพวกเราก็มีแกแล้ว อวี้ฉีฮวามาทำร้ายฉัน แต่หลังจากนั้นก็ยังเป็นตัวสำรอง ฉันหนีไปดินแดนที่ห่างไกล เขาก็เลี้ยงลูกชายแทนฉัน ฮ่าๆ ยังเลี้ยงดูอย่างดี สมกับที่เป็นเลือดของฉัน”

เผยหย่งจื้อสีหน้าคาดไม่ถึงว่าจะภาคภูมิใจ ทำให้คนไม่อยากจะเชื่อ

“พูดพอรึยัง？”

อวี้หนานเฉิงแทบจะฟื้นฟูกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม บางทีพูดเรื่องราวจากต้นจนปลาย สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมาก ราวกับคำพูดของเผยหย่งจื้อเขาไม่เชื่อ สายตามีความถากถาง

“นี้คือทองสี่ร้อยแท่งเดิมทีแกควรจะให้ฉัน ชีวิตของแกฉันเป็นคนให้”เผยหย่งจื้อมองเขา สายตาไม่พอใจ

“ถ้าตอนนั้นฉันไม่ทิ้งแก ตระกูลอวี้จะตกเป็นของแกได้ยังไง?”

อวี้หนานเฉิงหัวเราะเยาะเย้ย“พูดขนาดนี้ ทองสี่ร้อยแท่งน้อยเกินไปแล้ว คุณน่าจะได้รับทรัพย์สินของครอบครัวของฉันครึ่งหนึ่งถึงจะยุติธรรม”

“แกสามารถคิดแบบนี้ได้ก็ดีแล้ว…”

เผยหย่งจื้อคาดไม่ถึงว่าจะมีหน้าพูดแบบนี้

เซิ่งอันหรานยืนอยู่ข้างกายอวี้เฟิ่งหยา จับมือที่เย็นเฉียบของเธอไว้ ขมวดคิ้วแน่นมาก ทำไมบนโลกนี้ถึงมีคนเลวแบบนี้อยู่

แผ่นหลังของอวี้หนานเฉิงยังคงนิ่งราวกับภูเขาลูกใหญ่ มีเพียงเสียงก้องกังวานไปทั่ว

“เกรงว่า คุณไม่มีชีวิตนี้แล้ว”

เพิ่งจะพูดจบ ร่างใหญ่ก็พุ่งมาจากด้านหลังของเผยหย่งจื้อ คนเดียวถูกสามคนต่อย อีกด้านหนึ่งหมัดพุ่งไปที่ใบหน้าเผยหย่งจื้อ กระแทกบนใบหน้าเขาอย่างรุนแรง

“ปัง”เสียงปืนดังขึ้น กระสุนปืนนี้ของเผยหย่งจื้อเฉียดไปที่รถ เย่จื่อหลบได้ทัน เธอใช้มือข้างเดียวจับมือของเผยหย่งจื้อ แทบจะไม่ได้ออกแรง ก็หักข้อมือของเขาได้แล้ว

เผยหย่งจื้อร้องอย่างน่าเวทนา และถูกถีบอย่างรุนแรง ถูกเย่จื่อเหยียบไว้อยู่ใต้เท้า นอนราบกับพื้นขยับเขยื้อนไม่ได้

กู้เทียนเอินค่อยๆฟุบเข้าไปในอ้อมกอดของเย่จื่อ เห็นเขาท่าทางหมดสติ เย่จื่อก็ยิ่งโกรธ เหยียบบนใบหน้าของเผยหย่งจื้ออย่างรุนแรง

“แม่ง กล้าลงมือกับผู้ชายของฉัน เชื่อไหมว่าฉันฆ่าแกได้”

“พอแล้ว เย่จื่อ”เสียงทรงพลังดังขึ้นมา อวี้หนานเฉิงร่างสูงกำยำก้าวเท้าเดินเข้ามา “รีบนำตัวส่งให้ตำรวจ ถ้าใช้อำนาจลงโทษไม่เหมาะสม จะถูกลงโทษ?”

เย่จื่อขมวดคิ้ว ดึงเท้ากลับมาอย่างไม่พอใจ

ร่างกำยำสูงใหญ่โบกมือ ตำรวจพิเศษสองคนที่ปลอมตัวเป็นบอดี้การ์ดก็ออกมาจับกุมเผยหย่งจื้อ ใส่กุญแจมือพาขึ้นรถไป

ทั้งหมดนี้เป็นอวี้หนานเฉิงที่วางแผน

หลังจากที่เซิ่งอันหรานถูกช่วยชีวิตแล้วจึงรู้

ตั้งแต่แรกอวี้หนานเฉิงไม่ได้คิดจะปล่อยเผยหย่งจื้อ เพราะว่าเมื่อถึงท่าเรือแล้ว หลังจากที่เขาแอบส่งของไปที่อื่นแล้ว แผ่นดินใหญ่ก็ไม่สามารถเข้าร่วมได้