ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 392

เหวี่ยงหมัดเร็วมาก อวี้หนานเฉิงก็คิดไม่ถึงว่ากู้เจ๋อจะลงมือ ไม่ได้หลบ หน้าข้างขวาดูต่อยหนึ่งหมัดเต็มๆ ทั้งสองคนเบียดเสียดล้มลงพื้นต่อยกันขึ้น

พ่อบ้าน คนใช้ บอดี้การ์ด เลขา คนทั้งหมดในบ้านต่างอึ้งนิ่งไป และไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม ก็ปล่อยพวกเขากลิ้งอยู่บนพื้น

ประเดี๋ยวเดียวอวี้หนานเฉิงก็อยู่ข้างบนกดกู้เจ๋อไว้บนพื้นต่อยไปสองที ประเดี๋ยวเดียวกู้เจ๋อก็พลิกกลับอวี้หนานเฉิงอยู่บนพื้น ต่อยไปที่ตาเขาแรงๆ

สองคนนี้ ต่อยกันแรง ใครก็ไม่อ่อนข้อให้ใคร เอาให้ตายกันไปข้าง

ลิเลียนทนดูต่อไปไม่ได้

"พวกคุณหยุดตีกันได้แล้ว รีบหยุดเดี๋ยวนี้"

แล้วเรียกบอดี้การ์ดชั้นบน "ยังไม่รีบลงมาแยกประธานกู้ออก"

คนทางนั้นเริ่มขยับ ทางตระกูลอวี้ถึงกล้าเดินหน้า ข้างละคน คนกลุ่มหนึ่งพยายามแยกผู้ชายสองคนที่พันกันอยู่ไม่มีช่องว่างออก

บอดี้การ์ดดึง ลิเลียนก็ขวางอยู่ตรงหน้ากู้เจ๋อ พูดกับอวี้หนานเฉิง

"คุณเอาแต่ลักพาอันหรานอย่างต่อเนื่อง หากนักข่าวข้างนอกรู้ว่าประธานเซิ่งถังกรุปทำร้ายคนล่ะก็ ฉันกลัวว่าตลาดหุ้นของ

เซิ่งถังกรุปของพวกคุณคงต่ำลงอย่างต่อเนื่อง"

อวี้หนานเฉิงได้ยินคำนี้ ปัดพ่อบ้านด้านหลังที่ดึงเขาไว้ พูดเสียงเย็น

"หาแพะรับบาป คุณทำได้อย่างรวดเร็ว น่าเสียดายบ้านผมมีกล้อง ถ่ายได้ชัดเจน ใครลงมือก่อนแค่เห็นก็รู้"

เพิ่งพูดจบ เสียงรถตำรวจด้านนอกดังมาเหมือนฟ้าผ่า ตำรวจมาถึงพอดี

"ตำรวจมาพอดี ก็ให้ตำรวจดู เรื่องที่คุณเอาแต่ลักพาตัวต่อเนื่องมันคืออะไร"

"ลักพาตัว?"อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้ว "ลักพาตัวอะไร?"

"อย่าเสแสร้ง"

กู้เจ๋อเช็ดเลือดที่มุมปาก สีหน้าดำมืด "อันหรานหายตัวไปทั้งวัน นอกจากมาพบคุณตอนบ่าย ไม่ได้ไปที่อื่น คุณพาเธอไปซ่อนที่ไหนอีก?"

หลังจากโยงไปถึงทางโรงพยาบาลบอกว่าเซิ่งอันหรานไม่ได้มาตลอดเวลา สีหน้าอวี้หนานเฉิงค่อยๆ เปลี่ยนไป

ตำรวจเข้ามาแล้ว ถามง่ายๆ แค่สองประโยค เห็นบนพื้นของพังไม่น้อย หัวหน้าทิ้งหนึ่งประโยค‘การต่อสู้กลุ่มใหญ่’ แล้วกลุ่มคนทั้งหมดของอวี้หนานเฉิงกับกู้เจ๋อก็ถูกพาไปลงบันทึกที่สถานีตำรวจ

เรื่องก่อนหน้านี้ที่อวี้หนานเฉิงซ่อนเซิ่งเสี่ยวซิงบนภูเขาในสวนสนุกก็เป็นสำนักสันติบาลของโซนนี้เป็นคนจัดการ อวี้หนานเฉิงก็ถือว่าเป็นบุคคลสาธารณะครึ่งหนึ่ง ดังนั้นสถานีตำรวจต่างรู้จักเขา เห็นเขามา คนทั้งหมดก็ลนลานเล็กน้อย ไม่รู้ควรจัดการยังไง

"คุณอวี้ ทำไมคุณถึง……"

ตำรวจชั้นผู้น้อยเกาหัวลงบันทึกอย่างเจี๋ยมเจี้ยม "ข้อมูลพื้นฐานผมก็ไม่ถามแล้ว คุณแค่บอกว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น"

"คำพูดนี้คุณควรถามพวกเขา ผมก็อยากรู้"

อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้ว ตลอดทางคิดแต่เรื่องเซิ่งอันหรานหายไป

กู้เจ๋อไม่มีเอาเรื่องนี้มาใส่ร้ายตัวเองอย่างไม่มีเหตุผล ดังนั้นเซิ่งอันหรานหายไปทั้งวัน ไปไหนกันแน่?

ตำรวจชั้นผู้น้อยนิ่งไป "งั้นผมไปถามดู"

ไม่นาน ตำรวจชั้นผู้น้อยเอาคำพูดที่ฝากมาบอก"ทางนั้นบอกว่าคุณลักพาตัวเพื่อนของเขา บอกว่าพาคนไปค้นหาที่บ้านคุณ"

"งั้นพวกเขาค้นเจอคนหรือยัง?"

"ไม่มี"ตำรวจชั้นผู้น้อยส่ายหน้า "ดังนั้นพวกเขาถามคุณซ่อนคนไว้ที่ไหน"