ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 451

โรงพยาบาลจินหลิง

หลังจากที่เซิ่งอันหรานกลับมา เธอยืนเก็บตัวอย่างเลือดและรวบรวมแบบทดสอบส่งห้องปฏิบัติการ

“เธอพูดความจริงกับฉันมาเดี๋ยวนี้นะ เธอตั้งใจหลอกฉันใช่ไหม ？เธอบอกกับเฉียวเซินว่าอย่างไรกันแน่ ？ เขาบอกกับแม่ของฉันว่าเราทั้งสองเป็นเนื้อคู่กัน และการแต่งงานเป็นทางเลือกเดียวสำหรับเราทั้งสอง ไม่สิ ที่เขาพูดคือเธอต่างหาก ”

“หัวหน้าฟ่าน ช่วงนี้ที่แผนกโรคหัวใจของเธอดูว่างๆหรือเปล่า？ ถึงได้มีเวลามาคุยเรื่องส่วนตัวกับฉันถึงที่นี่ ถ้าหัวหน้าของคุณมาเห็นเข้าล่ะก็...”

เซิ่งอันหรานเหลือบมองไปมองฟ่านหลิงชวงซึ่งกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในแผนกของตัวเอง ด้วยท่าทางที่จำใจ

“เห็นก็เห็นสิ ยังไงซะวันนี้ฉันก็ต้องทำลายมันให้ได้ ถ้าเธอชอบเฉียวเซินล่ะก็ เธอควรสารภาพกับเขาและใช้ฐานะจริงๆของเธอ ต่อจากนั้นจะไปคบกันที่ไหนก็ไป โอเค๊? "

“น่าเสียดาย ที่ฉันไม่ชอบเขาจริงๆ ฉันก็แค่ทำตามในสิ่งที่เธอพูด”

“ฉันไม่เชื่อ ถ้าเธอทำอย่างที่ฉันพูดจริงๆ เขายังจะอุตส่าห์ให้ป้าที่บ้านทำอาหารมาส่งเธอทุกวันแบบนี้หรือไง？”

“แม่บ้านที่บ้านเขา ?” เซิ่งอันหรานพูดแทรกขึ้นอย่างไม่รีรอ “เดี๋ยวก่อน ป้าแม่บ้านอะไรกัน คนที่มาส่งอาหารแทนเขาไม่ใช่…”

“หัวหน้า …” ก่อนที่เซิ่งอันหรานจะพูดจบ ประตูห้องปฏิบัติการก็ถูกผลักเปิดออกทันที พยาบาลที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ด้านนอกวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก “หัวหน้าฟ่าน หัวหน้าเฉียวล่ะ?”

“มีอะไรหรือเปล่า?” เซิ่งอันหรานตะลึงครู่หนึ่ง “ที่โรงเรียนลูกของหัวหน้าเฉียวมีการจัดประชุมผู้ปกครอง เขาเพิ่งจะออกไปเมื่อกี้ ”

หัวหน้าเฉียวเป็นหัวหน้าแผนกห้องปฏิบัติการ เนื่องจากแผนกห้องปฏิบัติการไม่ยุ่งเหมือนแผนกอื่น มีหน้าที่รับผู้ป่วยบางส่วนเท่านั้น หลายรายจึงมักไม่ได้ทำงานในแผนกดังนั้นเธอจึงมันจะไม่อยู่ที่แผนก

“มีคนกำลังสร้างปัญหาอยู่ข้างนอก ฉันไม่รู้ว่าคนไข้กำลังมาหาเรื่องอะไรหรือเปล่า” พยาบาลพูดด้วยสีหน้าที่กังวล “เธอต้องการคุณหมอที่อยู่ประจำห้องแล็บของเราแล้ว ฉันถามเธอว่าเป็นใคร เธอก็ไม่บอก ฉันเลยรีบมาแจ้งหัวหน้าเฉียว ”

“มาหาเรื่อง?” ฟ่านหลิงชวงลุกขึ้น “ตอนนี้คนไข้พวกนี้บ้าไปแล้วหรือยังไง เมื่อสองวันก็เพิ่งเกิดเรื่องขึ้น หนังสือพิมพ์ก็เอาไปลงข่าว รีบไปดูกันเถอะ”

พยาบาลรอดแล้ว เธอพยักหน้าทันที

“ดีค่ะ ขอบคุณหัวหน้าฟ่านมาก”

ในโงพยาบาลแห่งนี้ฟ่านหลิงชวง ขึ้นชื่อว่าเป็นคุณหมอที่อารมณ์ร้าย เธอมีวิธีรับมือกับคนไข้ในแบบของตัวเอง ไม่เคยเห็นคนไข้คนไหนที่สามารถเอาชนะเธอได้

เซิ่งอันหราน กลัวว่าจะเกิดเรื่องรุนแรง จึงเดินตามพวกเธอไป

ในระยะไกล เธอเห็นร่างหนึ่งกำลังถูกขวางโดยพยาบาลและแพทย์หลายคนตรงทางเดิน

“พวกคุณจับฉันไว้ทำไม อย่ามาแตะตัวฉันนะ ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าฉันจะมาหมอของห้องปฏิบัติการ เธอหน้าด้านและหลอกล่อแฟนของฉันอย่างไร้ยางอาย ฉันจะไปพบเธอไม่ได้หรือยังไง ？”

“คนนอกไม่สามารถเข้าไปในแผนกของห้องปฏิบัติการได้ คุณผู้หญิง กรุณาบอกชื่อของเธอ แล้วเราจะไปตามเธอออกมาให้”

“ถ้าฉันรู้ชื่อของมัน ฉันจะมาหามันที่นี่ทำไม แต่ฉันรู้ว่าเมื่อสองวันก่อนแพทย์หญิงคนนั้นไปทำการตรวจร่างกายที่เซิ่งถังกรุป ไร้ยางอายจริงๆ เก่งนักนะเรื่องเป็นมือที่สามของคนอื่น ”

เสียงของผู้หญิงนั้นคมและดุร้ายเป็นพิเศษ เพราะเธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้

“เซิ่งถังกรุป ?” ฟ่านหลิงชวงหยุดกะทันหันและหันกลับไป

ทันทีที่เซิ่งอันหรานเงยหน้าขึ้น เธอชะงักไปเล็กน้อย เมื่อพบว่าทุกคนกำลังมองมาที่เธอ

เธอมองไปตามเสียง และเห็นว่าคนที่ถูกรอบอยู่นั้นเป็นคนที่รู้สึกคุ้นตาเป็นพิเศษ

ผู้หญิงที่แต่งตัวราวกับว่ากลัวคนไม่รู้ว่าเป็นหญิงผู้ร่ำรวย มักจะชอบถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่น นั่นไม่ใช่หลานสาวแม่เลี้ยงของเซิ่งอันหรานหรอกเหรอ ลูกพี่ลูกน้องของเธอ อวี๋เหมิง?

“เซิ่งอันหราน ?”

อวี๋เหมิงเห็นเธอได้อย่างรวดเร็ว ความโกรธบนใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นความประหลาดใจทันที "ทำไม เธออยู่ที่นี่?"

เซิ่งอันหราน กระตุกมุมปาก พยายามเก็บรอยยิ้ม

“ที่นี่คนเยอะ เธอต้องการไปคุยกันที่ทำงานของฉันไหม ？”

อวี๋เหมิงตัดสินใจท่ามกลางความรู้สึกสับสน จู่ๆเธอก็พูดออกมาว่า

“ฉันไม่ได้มาหาเธอ ฉันมาหมอท่านหนึ่ง เธอ...”

เมื่อพูดไปได้ครึ่งหนึ่ง เธอมองเห็นเสื้อคลุมสีขาวของเซิ่งอันหราน สีหน้าของเธอซีดลงในทันใด เธอก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น