ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 509

“พวกเธอเด็กพวกนี้ครอบครัวไม่สั่งสอนเหรอ?ต่อยลูกชายฉันจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว？”

ห่างจากเวลาเลิกเรียนหนึ่งชั่วโมงแล้ว อยู่ในห้องของครูประจำชั้น หญิงวัยกลางคนที่แต่งหน้าเข้มตบลงบนโต๊ะ ใบหน้ากลมของเธอสั่นเทา เสียงแหลมคมของเธอดังก้องไปทั่วห้อง

จังเวยก้มหน้าทำตัวเหมือนไก่ที่เชื่อฟัง ท่าทางสีหน้าได้รับความไม่เป็นธรรม

อวี้จิ่งซีได้ยินประโยคนี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองสังเกตเขา นอกจากใบหน้ามีรอยฟกช้ำ ลงมือไม่ถือว่าหนัก อย่างน้อยถ้าหากรู้ว่ายังมีเรื่องเบื้องหลัง เขาต้องไม่ยอมรับแน่นอน

เห็นจิ่งซีสีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก ผู้หญิงโกรธจนขมวดคิ้วขึ้น

“ไล่ออก เด็กแบบนี้ไม่ไล่ออกจะเก็บไว้ทำไม?”

“เป็นจังเวยเพื่อนนักเรียนที่โจมตีฉันก่อน”

เซิ่งเสี่ยวซิงผ่อนคลายลงแล้ว มีคราบน้ำอยู่ใต้เท้าของเธอ ผมเปียกจนดูจนตรอกมาก แต่สายตากลับใสสะอาด ปกป้องอวี้จิ่งซีอย่างสุดความสามารถ

ผู้หญิงเป็นธรรมชาติที่ไม่นำคำพูดของเซิ่งเสี่ยวซิงมาใส่ใจ เธอใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ กอดหน้าอก

“เธอก็คือเซิ่งเสี่ยวซิงคนนั้นเถอะ ตอนนี้บนอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยข่าวเชิงลบเกี่ยวกับเธอและแม่เธอ เธอยังมีความคิดจะมาเรียน?”

ก่อนที่คำพูดโหดร้ายของผู้หญิงจะออกมา ร่างกายของเซิ่งเสี่ยวซิงอดไม่ได้ที่จะเอนไปด้านหลัง มืออ่อนนุ่มกำหมัดแน่น ร่างกายค่อยๆสั่นคลอน

อวี้จิ่งซีลุกขึ้น นำเซิ่งเสี่ยวซิงปกป้องไว้ด้านหลัง สายตาผู้หญิงพอใจมาก กำลังเปิดปากพูด ได้ยินเสียง“ปัง”ดังขึ้นมา

ประตูห้องทำงานถูกถีบออก ตามมาด้วยผู้ชายในชุดสูทหลายคนเดินเข้ามา คนที่ถือถังน้ำ ก่อนที่ทุกคนจะตอบสนองกลับมาก็นำน้ำสาดลงบนตัวจังเวย

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านข้างก็พัวพันไปด้วย รองเท้าส้นสูงสีแดงคู่นั้นเปียกน้ำ ดวงตาของเธอ สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“พวกแกเป็นใคร?นี้คือจะทำอะไร?”

กลุ่มคนแยกตัวออกจากกัน เว้นช่องว่างไว้ตรงกลาง อวี้หนานเฉิงค่อยๆเดินข้ามาจากด้านหลัง กำลังจัดการแขนเสื้อ

“ได้ยินว่าคุณอยากพบผม?”

อวี้หนานเฉิงตะโกนใส่ผู้หญิงคนนั้น สายตาที่ตั้งคำถามจ้องไปที่ครูประจำชั้นที่นั่งดื่มชาอยู่บนโต๊ะ

รูม่านตาของชายคนนั้นเปิดออกเล็กน้อย ชาที่เพิ่งดื่มเข้าไปคายกลับเข้าไปในแก้ว สีหน้าที่สง่าน่าเกรงขามตอนนี้ตกใจมาก เขานานมากจึงตอบสนองกลับมา วางถ้วยชาลงและหยิบแขนเสื้อเช็ดปาก

“ใช่ คุณคือ ผู้ปกครองของเซิ่งเสี่ยวซิง?”

“ใช่ คุณต้องการพบคนไม่ผิด”

อวี้หนานเฉิงพูดด้วยเสียงเย็นชา

“มีเรื่องอะไรไหม?”

ครูประจำชั้นเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

“คือแบบนี้ พี่ชายของเซิ่งเสี่ยวซิงทำร้ายนักเรียนของพวกเรา เขา เขาท่าทางค่อนข้างบ้าคลั่ง ดังนั้นสำหรับเหตุการณ์เลวร้ายของการยั่วยุและการทะเลาะวิวาทในโรงเรียน ในฐานะครูประจำชั้นผมมีสิทธิ์ขอให้ผู้ปกครองมารับทราบสถานการณ์”

อวี้หนานเฉิงพยักหน้า นำเสื้อผ้าที่เพิ่งจะซื้อจากในห้างส่งให้เซิ่งเสี่ยวซิง ถือโอกาสนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง

เขาสีหน้าจริงจัง มองเซิ่งเสี่ยวซิงเดินออกไปจากห้องทำงานจึงผ่อนคลายลง