ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 513
เซิ่งอันหรานรับสายโทรศัพท์กู้เจ๋อเสร็จแล้ว ก็รีบไปที่ร้านเหล้า ระหว่างทางก็โทรศัพท์หากู้อันหลายครั้งก็ไม่รับสาย อดไม่ได้ที่จะเร่งรีบ รถขับบนถนนในกลางดึกอย่างรวดเร็ว
เรื่องที่เมาในสมัยมหาวิทยาลัย สุดท้ายในใจก็มีความหวาดกลัว
จนมาถึงห้องรับรองหมายเลขหกของร้านเหล้า เซิ่งอันหรานมองไม่เห็นเงาของกู้อัน คู่รักกอดกันในห้องส่วนตัวและเล่นเกม ฉินซั่วหยวนอยู่ในมุมกำลังจ้องไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ เห็นได้ชัดเจนว่าจิตฟุ้งซ่าน
เห็นเซิ่งอันหรานผลักประตูเข้ามา ฉินซั่วหยวนก็ตอบสนองกลับมา ลุกขึ้นเปิดประตู
“กู้อันกลับหอพักแล้ว”
เซิ่งอันหรานมองฉินซั่วหยวนด้วยสีหน้ากล่าวเตือน เธอมองสังเกตเขา เวลาที่เปิดปากพูดก็ยากที่จะทำให้ผู้อื่นเชื่อได้
“ไม่ใช่พูดว่าเมาจนรับสายโทรศัพท์ไม่ได้ไหม ทำไมกลับไปแล้ว?”
ท่าทีโต้ตอบของเซิ่งอันหรานอยู่ในการคาดเดาของฉินซั่วหยวน เขาชะงัก จึงฝืนพูดอธิบาย
“เป็นเพื่อนนักเรียนของพวกเราส่งเธอกลับไปแล้ว เมื่อกี้ส่งข้อความมาหาผมพูดว่าถึงหอพักแล้ว”
พูดพลางก็ส่งบทสนทนาไปตรงหน้าเซิ่งอันหราน
“ได้ ฉันรู้แล้ว ขอบคุณ”
เธอไม่วางใจ ยังต้องไปที่หอพักของกู้อัน ก่อนที่จะไปก็ลังเลเล็กน้อยสุดท้ายก็เปิดปากพูด
“สองคนที่ส่งกู้อันกลับไปคนไหนที่นายค่อนข้างสนิท ให้วิธีติดต่อฉันได้ไหม?”
“ได้แน่นอน”
ฉินซั่วหยวนรีบค้นหาในโทรศัพท์ เร็วมากก็ส่งเบอร์โทรศัพท์ของเจียงสือหมินให้เธอแล้ว มองดูเซิ่งอันหรานออกจากห้องรับรอง ฉินซั่วหยวนที่ลังเลอยู่นานยังก้าวเท้าเดินตามไป
“เหมือนคุณไม่วางใจกู้อันมาก”
เซิ่งอันหรานพยักหน้า ฝีเท้าไม่มีความหมายที่จะหยุด
“ผมไปมหาวิทยาลัยกับคุณเถอะ ยืนยันว่าเธออยู่หอพักแล้วผมจึงวางใจ ถึงยังไงวันนี้เป็นผมที่ดึงเธอมา”
ฉินซั่วหยวนพูดพลาง ก้าวเดินตามเซิ่งอันหราน
เซิ่งอันหรานดูออกว่าฉินซั่วหยวนคนนี้ไม่ใช่คนเลว ดังนั้นพาเขาไปก็ไม่มีปัญหา ไม่ต้องพูดก็รู้แก่ใจ
ตั้งแต่เดินออกจากร้านเหล้าไปทางที่จอดรถ มีวัยรุ่นสามคนนั่งยองอยู่ริมถนนที่มืด เดิมทีเซิ่งอันหรานไม่สนใจ แต่เมื่อได้ยินประเด็นที่พวกเขากำลังสนทนากันอย่าง อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ร่างกายก็สั่นเทา
“วันนี้มีเรื่องดีอีกแล้ว?”
“ใช่ ได้ยินว่าน้องสาวหุ่นดีมาก ยังอยู่เคยอยู่ต่างประเทศด้วย”
“มีเรื่องดีแบบนี้ไม่ให้พวกเราทำ?”
“งั้นมีอะไร แน่นอนว่าขาดฉันไม่ได้ ฉันพูดกับเธอแล้วให้โทรหาเธอตอนตีหนึ่งครึ่งเพื่อยืนยันสถานที่ ยังมีเหลืออีกสิบนาที เพื่อนอดทนอีกหน่อย!”
“ทำไม?”
ฉินซั่วหยวนไม่ได้สนใจการสนทนานี้ บางทีเขาอาจจะไม่ได้ยิน เขาเพียงแค่เห็นเท้าของเซิ่งอันหรานจู่ๆก็หยุดลง หลังจากนั้นนานมาก สายตาก็หันไปอีกด้าน เขาถือโอกาสมองตามเข้าไป จึงมองเห็นวัยรุ่นสองสามคนนั้น
“มีปัญหาอะไรไหม?”
“นายไม่ต้องพูด ตามฉันมาก็พอแล้ว”
เซิ่งอันหรานพูดในขณะที่เดินไปทางวัยรุ่นสองสามคนนั้น เขารีบเดิน แกล้งทำเป็นกังวลเล็กน้อย
“ไม่ต้องโทรศัพท์หาฉันแล้ว เมื่อกี้ส่งคนไปแล้ว อยู่ที่โรงแรมเซิ่งถังกรุปห้อง3208”
พูดพลางก็หยิบการ์ดห้องออกมา
วัยรุ่นคนนั้นกวาดสายตามองเซิ่งอันหราน ไม่มีความคิดจะรับการ์ดห้องไป
“คุณเป็นใคร ห้องอะไร?ผมไม่เข้าใจความหมายของคุณ”
เซิ่งอันหรานได้ยิน กอดอก มุมปากกระตุกยิ้มเยาะเย้ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน