สี่สาวก่อนหน้านี้ได้รับรางวัลจากการจับฉลาก กลุ่มคนในสถานที่นี้ต่างก็พากันรู้สึกอิจฉา
เมื่อถึงคิวของเส้าซือ เซิ่งอันหรานก็จดจ่อและมองไปบนเวที
วันนี้ฐานแฟนคลับของเส้าซือก็มาร่วมชมการแสดงด้วย ถึงตอนที่จับรางวัลกลุ่มเด็กสาวกลุ่มใหญ่เบียดเสียดกันไปทางด้านหน้า
"หมายเลขบัตรที่ฉันจับได้คือหมายเลข 28"
เสียงเยาวชนกลุ่มใหญ่ดังกึกก้องในสถานที่แห่งนั้น เหล่าแฟนคลับที่อยู่ทางด้านล่างต่างก็พากันก้มหน้าตรวจดูหมายเลขบัตรของตัวเอง มีกลุ่มคนจำนวนไม่น้อยถอนหายใจด้วยความผิดหวัง
ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน
“ฉันหมายเลข 28! พี่เส้าซือ! ฉันเอง!”
เด็กน้อยหน้าตาน่ารักดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ในสถานที่แห่งนั้น ฝูงชนค่อยๆหลีกทางให้เธอโดยอัตโนมัติ เด็กน้อยน่ารักสวมเสื้อยืดสีเหลืองอ่อนและชุดเอี๊ยมสีน้ำเงินกระโดดไปมาด้วยความตื่นเต้น พอเธอเห็นฝูงชนหลีกทางให้ เธอก็รีบวิ่งไปทางด้านหน้าและปีนขึ้นไปบนเวที และเมื่อไปถึงบนเวทีเธอก็รีบเข้าไปสวมกอดเส้าซือในทันที
“หนูจะได้ไปเที่ยวกับพี่เส้าซือแล้ว!”
“สาวน้อย”
“ว้าว สาวน้อยคนนี้น่ารักจัง”
"แถมยังโชคดีอีกต่างหาก"
"น่ารักจริงๆ"
ทุกคนล้วนแต่ตกหลุมรักในความน่ารักของเด็กน้อยคนนี้ แต่เซิ่งอันหรานกลับดูไม่เป็นอย่างนั้น เซิ่งอันหรานจับชายกระโปรงและวิ่งขึ้นไปบนเวที "เสี่ยวซิงซิง ลูกกำลังเล่นอะไรอยู่ ลงมาเดี๋ยวนี้"
เซิ่งเสี่ยวซิงซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเส้าซือ
“ไม่เอาหรอก หนูเป็นผู้โชคดีได้รับรางวัลแล้ว หนูจะไปเที่ยวกับพี่เส้าซือ”
ทางด้านล่างเวทีมีเสียงหัวเราะของฝูงชนดังสนั่น
“พูดเรื่องไร้สาระอะไร?”
เซิ่งอันหรานขมวดคิ้วและยื่นมือออกไปดึงไมโครโฟน
“ขออภัยทุกท่านด้วยนะคะ นี่คือลูกสาวของฉัน พวกเรามีกฎว่าพนักงานโรงแรมไม่สามารถเข้าร่วมการจับรางวัลครั้งนี้ได้ ดังนั้นการจับรางวัลครั้งนี้จึงเป็นโมฆะ เดี๋ยวเราจะให้คุณเส้าซือจับฉลากรางวัลอีกครั้งนะคะ”
“ไม่เอา!”เสี่ยวซิงซิงทำหน้าไม่พอใจ “หนูไม่ใช่พนักงานซะหน่อย! หม่าม้าทำเกินไปแล้ว!”
เกิดความโกลาหลของหมู่ผู้ชมทางด้านล่าง ทุกคนต่างออกความเห็นกันไปต่างๆนานา
จู่ๆก็มีคนพูดขึ้นว่า "สาวน้อยพูดถูก เธอไม่ใช่พนักงานโรงแรม ปล่อยให้เธอไปเถอะ เป็นเรื่องที่น่ายินดี"
"ใช่"
มีเสียงสนับสนุนจากกลุ่มผู้ชมทางด้านล่าง
ต่อหน้าเด็กน้อยที่น่ารัก แฟนคลับได้ต่อสู้เพื่อไอดอลของพวกเขาอย่างถ่อมตน และพวกเขาต่างก็ตกลงกันเป็นเอกฉันท์ให้เซิ่งเสี่ยวซิงได้รับรางวัล
เซิ่งอันหรานพูดขอบคุณด้วยความเขินอาย “ขอบคุณสำหรับความเมตตาของพวกคุณ แต่แบบนี้มันดูไม่ดีจริงๆ ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธอออกไปกับเส้าซือได้ตามลำพัง ดังนั้นเรื่องนี้ถือว่าเป็นโมฆะเถอะค่ะ”
“มีอะไรที่ยากลำบากอย่างนั้นเหรอ คุณก็แค่ตามเธอไปสิ”
เด็กหญิงตัวอ้วนโบกมือใหญ่และยิ้มอย่างจริงใจ “แม่พาเด็กน้อยออกไปเที่ยวกับพี่เส้าซือ แบบนี้มันทำให้พวกเราสบายใจขึ้น!”
ในสายตาของเหล่าแฟนคลับสาวๆต่างมองว่าเซิ่งอันหรานเป็นผู้หญิงที่ปลอดภัย แทนที่จะปล่อยให้แฟนคลับสาวคนใดคนหนึ่งได้ไปเที่ยวตามลำพังกับเส้าซือ พวกเธอยอมให้เซิ่งอันหรานไปแทนดีกว่า อีกทั้งผู้หญิงคนนี้ก็มีลูกอยู่แล้ว นี่สิถึงจะเป็นวิธีลดความเสี่ยงที่ดี เพราะกลัวว่าไอดอลจะออกเดตหลังจากการไปเที่ยวหรอกเหรอ?
เซิ่งอันหรานถึงกับทำตัวไม่ถูก ใครมันจะไปคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นในช่วงสุดท้ายของงานกิจกรรมการเฉลิมฉลอง?
ในเลานจ์ของโรงแรม เซิ่งเสี่ยวซิงเดินกลับมาด้วยท่าทางที่มีความสุข พร้อมกับถือขนมถุงใหญ่จากแฟนคลับของเส้าซือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน