ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 550

บทที่ 550 เผชิญหน้า

ไฉเสียน…จิ้งซินดวงตาเป็นประกายและกล่าวด้วยความสงบ “เหตุใดโยมถึงอยู่ที่นี่?”

ไฉเสียนขมวดคิ้วถามกลับ “แล้วเหตุใดไต้ซือถึงมาอยู่ที่นี่”

จิ้งซินเก็บบาตรทอง พลางจับตามองชายในชุดดำที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่จั้ง

“อาตมาและศิษย์น้องจิ้งหยวนล่องูออกจากถ้ำ ใช้พลังเทพวชิระแห่งสำนักพุทธชักนำคนที่ก่อปัญหาอยู่เบื้องหลังให้แสดงตัวออกมา อาตมาไล่ตามไปตลอดทั้งทางจนกระทั่งมาถึงภูเขานี้ คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอโยม”

เมื่อกล่าวดังนั้น ภิกษุผู้สง่างามก็พนมมือด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเมตตา “อมิตตาพุทธ โยมไฉ จงวางดาบฆ่าคน บรรลุธรรมเป็นพุทธะด้วยเถิด”

ไฉเสียนกล่าวเสียงทุ้ม “ที่แท้ไต้ซือก็โง่เหมือนคนอื่นๆ ที่ตัดสินว่าข้าเป็นฆาตกร”

สีหน้าของจิ้งซินยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขายังคงพนมมือกล่าวว่า “หากโยมไม่ใช่ฆาตกร แล้วเหตุใดจึงปรากฏตัวที่นี่เล่า”

ไฉเสียนตอบกลับ “หลังจากพ่อบุญธรรมสิ้นชีพ ข้าก็เข้าไปมีส่วนร่วมกับแผนสมรู้ร่วมคิดของใครบางคน มีคนจงใจใส่ร้ายข้า เสี่ยวหลานก็หายตัวไปเพราะเหตุนี้เช่นกัน เพื่อตามหานาง ข้าจึงต้องสืบหาฆาตกรที่อยู่เบื้องหลัง แต่ข้าก็ทำได้เพียงสืบอย่างลับๆ มาโดยตลอด และวันนี้ข้าก็บังเอิญพบกับไต้ซือในระหว่างทางไปสืบคดี”

ในขณะนั้นเขาก็เล่าสิ่งที่ตนเองเผชิญกับจิ้งซินโดยละเอียด

ใบหน้าของไฉเสียนเต็มไปด้วยความซื่อตรง ในขณะพูดก็สบตากับจิ้งซินอย่างแน่วแน่โดยไม่หลบสายตาแม้แต่น้อย

จิ้งซินจ้องเขาตาไม่กะพริบ เมื่อเขาพูดจบ ภิกษุท่านนี้ก็ขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่นานและกล่าวว่า “อันที่จริงมีวิธีที่ง่ายกว่าในการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของโยม”

ดวงตาของไฉเสียนเป็นประกาย เขาถามทันทีว่า “เชิญไต้ซือพูดเถิด”

จิ้งซินกล่าวช้าๆ ว่า “อาตมาสามารถนำศีลที่ตนเองถือปฏิบัติมาสร้างแรงกดดันในร่างของโยมไฉ ภิกษุผู้ออกบวชไม่กล่าวมุสา เช่นนั้นเจ้าก็ไม่มีทางกล่าวเท็จได้ ถึงเวลานั้น เมื่อถามแล้วก็จะรู้ทันที”

ไฉเสียนครุ่นคิด พลางพยักหน้า “วิธีนี้ยอดเยี่ยมมาก หากข้าไม่ใช่ฆาตกร หวังว่าไต้ซือจะเป็นพยานให้ข้าได้ ก่อนหน้านี้ข้าก็บังเอิญพบคนที่เต็มใจจะเชื่อข้า แต่คิดไม่ถึงว่า…”

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเกลียดชัง “คิดไม่ถึงว่านั่นจะเป็นคนเลวหน้าซื่อใจคดที่ฆ่าคนบริสุทธิ์ถึงสามชีวิต”

จิ้งซินได้ยินเช่นนั้นก็ถามว่า “ก่อนหน้าอาตมายังมีใครเคยพบโยมด้วยรึ ใครกัน?”

ไฉเสียนส่ายศีรษะ “ข้าไม่รู้จักเขา ตอนนั้นเขาสิงอยู่ในร่างแมวส้มตัวหนึ่งและอ้างว่าเป็นคนท่องยุทธภพที่เดินทางผ่านเซียงโจว เขาคิดว่าคดีของตระกูลไฉเต็มไปด้วยข้อสงสัย และฆาตกรเป็นคนอื่น ความสัมพันธ์ระหว่างข้าและบุคคลนั้นดีขึ้นเรื่อยๆ ข้าจึงใช้ครอบครัวเกษตรกรครอบครัวหนึ่งเป็นจุดติดต่อกันเพื่อส่งข่าว แต่คิดไม่ถึงว่าผ่านไปหนึ่งวัน ครอบครัวนั้นกลับถูกฆ่าตายทั้งสามคน นอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าข้าเคยซ่อนตัวอยู่ที่นั่น”

คนต่างเมืองที่ผ่านมายังสถานที่นี้ สิงอยู่ในร่างของแมวส้ม…จิ้งซินครุ่นคิดครู่หนึ่ง แต่จู่ๆ ก็แสดงสีหน้าบางอย่างออกมากะทันหันโดยไม่ได้ถามอะไรอีก “โยมไฉ อย่าพูดปด”

ทันทีที่กล่าวจบ ไฉเสียนก็รู้สึกแสบแก้วหูจนหูเริ่มอื้อ พลังอันมหาศาลที่มองไม่เห็นกำลังสร้างแรงกดดันอยู่ในร่างกายของเขา ทำให้เขาเชื่อด้วยใจจริงว่าการพูดปดเป็นความผิดที่ไม่สามารถอภัยได้

หากคนไม่พูดความจริง ก็ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นมนุษย์

จิ้งซินถามว่า “เจ้าเป็นคนฆ่าไฉเจี้ยนหยวนใช่หรือไม่?”

ไฉเสียนส่ายศีรษะ “ข้าไม่ได้เป็นคนฆ่า”

จิ้งซินพยักหน้าช้าๆ ไม่เกิดอะไรขึ้นกับคำตอบเช่นนี้ จากนั้นเขาก็ถามต่อว่า “ผู้ที่ควบคุมศพให้จู่โจมเมืองซานสุ่ยเมื่อสักครู่ คือเจ้าใช่หรือไม่”

ไฉเสียนยังคงส่ายศีรษะและกล่าวอย่างซื่อสัตย์ “ไม่ใช่ข้า”

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนี้ ในที่สุดจิ้งซินก็ขมวดคิ้ว แววตาเต็มไปด้วยความสับสน เขาฉวยโอกาสตอนที่วรยุทธ์ทรงศีลยังอยู่ด้วยการถามว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนฆ่าไฉเจี้ยนหยวน ใครเป็นคนโจมตีเมืองซานสุ่ย”

ไฉเสียนตอบตามความจริง “ข้าสงสัยว่าเป็นท่านอาไฉซิ่งเอ๋อร์ ส่วนคนที่โจมตีเมืองซานสุ่ยคือผู้สมรู้ร่วมคิดของนาง นั่นก็คือบุคคลเบื้องหลังที่ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน”

ยังมีเวลาอีกชั่วครู่สำหรับวิชา ‘ทรงศีล’ แต่จิ้งซินกลับไม่ถามอะไรอีก เขาหลุบตาลงครุ่นคิดเป็นเวลานาน ก่อนจะกล่าวว่า “โยมไฉ พื้นฐานของสำนักพุทธคือความเมตตากรุณา ในเมื่อได้พบกับเจ้าในคืนนี้ เช่นนั้นก็รีบขจัดความยุ่งเหยิงและแก้ปัญหาเรื่องนี้เถอะ”

ไฉเสียนถามอย่างระมัดระวัง “ไต้ซือวางแผนจะทำอย่างไร”

ไฉเสียนถอยหลังไปทีละก้าวพร้อมกับส่ายศีรษะ “ไต้ซือ ข้าทนรับการทดสอบของวิชาทรงศีลด้วยมโนธรรมที่ชัดเจนและไร้ซึ่งความละอาย แต่ท่านจะพิสูจน์ตัวเองอย่างไร”

เขาไม่เชื่อใครทั้งนั้น โดยเฉพาะหลังจากประสบกับเรื่องที่ครอบครัวของเอ้อร์ยาถูกฆ่าตาย ความเชื่อใจสุดท้ายของเขาที่มีต่อคนแปลกหน้าเหล่านี้ได้หมดลงแล้ว

“หากไต้ซืออยากชำระบาปให้ข้าจริงๆ ข้าก็สามารถควบคุมมนุษย์ศพให้ติดตามท่านไปได้ ท่านรวบรวมวีรบุรุษนักสู้ของเซียงโจวทุกแขนงและฝ่ายราชการเพื่อเปิดชุมนุมมือสังหารมารอีกครั้ง ข้าจะอธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจนต่อหน้าสาธารณชน ถึงเวลานั้นไต้ซือก็สามารถเป็นพยานให้ข้าได้ พรุ่งนี้ข้าจะควบคุมศพไปที่ด้านนอกจวนตระกูลไฉ หากไต้ซือมีใจที่จะกระทำจริงๆ พรุ่งนี้พวกเราจะใช้ศพเป็นตัวเชื่อมต่อ”

กล่าวจบแล้ว ไฉเสียนก็ตั้งใจจากไปโดยการถอยกลับเข้าไปในป่า

“หวนกลับขึ้นฝั่ง!” เวลานี้เอง เสียงทุ้มที่ดังลอยมาจากด้านหลัง พลังมหาศาลที่มองไม่เห็นสร้างแรงกดดันในร่างของไฉเสียนอีกครั้ง ทำให้เขาหันกลับมาตามสัญชาตญาณและกลับไปที่ริมลำธารบนภูเขา

จิ้งซินดึงเชือกที่ทอด้วยด้ายสีทองออกมาจากแขนเสื้อและมัดไฉเสียนไว้ในฉับพลัน

ไม่เพียงเท่านั้น ไฉเสียนยังพบว่าพลังปราณในตันเถียนดุจดังน้ำนิ่ง ไม่ว่าเขาจะเคลื่อนไหวอย่างไรก็ไร้ซึ่งการตอบสนอง

ความแตกต่างทางด้านลำดับขั้นระหว่างคนทั้งสอง สำหรับจิ้งซินแล้ว การจับไฉเสียนเป็นเรื่องง่ายดายมาก

…

ด้านนอกเมืองซานสุ่ย เปลวไฟลุกโชนในค่ำคืนอันมืดมิด

ภิกษุจิ้งหยวนถือคบไฟและยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ข้างถนน จีวรของเขาช่างบางเบาและมันก็แนบกับร่างกายของเขาท่ามกลางสายลมอันเยือกเย็น เผยให้เห็นกล้ามเนื้อและรูปร่างที่แข็งแกร่ง

ใบหูของจิ้งหยวนเคลื่อนไหวเล็กน้อย เขามองไปยังฉากด้านหน้าที่เป็นราตรีอันมืดมิด

หลังจากนั้นไม่นานก็มีร่างสองร่างเดินออกมาจากความมืด เค้าโครงของพวกเขาค่อยๆ ชัดเจนขึ้น รัศมีแสงสีส้มเข้มส่องให้เห็นรูปลักษณ์ของพวกเขา

เป็นจิ้งซินที่สวมเครื่องนุ่งห่มแบบเดียวกัน และไฉเสียนที่ถูกมัดด้วยเชือกสีทอง

“บุคคลนี้คือไฉเสียน” จิ้งซินกล่าว

จิ้งหยวนถอนหายใจ ‘ฟู่’ จากนั้นก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าเคร่งขรึม “ในที่สุดก็จับเขาได้แล้ว เป็นอย่างไรบ้าง”

จิ้งซินส่ายศีรษะด้วยสีหน้าหนักอึ้ง “คนที่ฆ่าไฉเจี้ยนหยวนไม่ใช่เขา คนที่ควบคุมศพให้จู่โจมเมืองเมื่อครู่ก็ไม่ใช่เขา”

จิ้งหยวนเบิกตาเล็กน้อยราวกับประหลาดใจมาก “เป็นไปได้อย่างไร”

จิ้งซินพยักหน้าก่อน จากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาทันที “แต่การคาดเดาของเราไม่ผิด”

เขาหันไปมองไฉเสียน

จิ้งหยวนเข้าใจความหมายของศิษย์พี่โดยทันทีและกล่าวด้วยสีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความยินดีปรีดา “ไฉเสียนเป็นผู้ถูกปราณมังกรอาศัยจริงๆ รึ”

จิ้งซินพยักหน้ากล่าวว่า “และยังเป็นหนึ่งในเก้าของปราณมังกรที่สำคัญ”

พวกเขาไม่สามารถสูบเอาปราณมังกรได้ ต้องอาศัยความช่วยเหลือของอาวุธเวทมนตร์ ถึงจะสามารถเห็นปราณมังกรได้ แต่ถ้าอยากค้นหาผู้ถูกปราณมังกรอาศัยให้เจอก็มีกฎที่ต้องปฏิบัติตาม

ผู้ถูกปราณมังกรอาศัยได้รับ ‘โชค’ ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว การได้รับความบังเอิญหรือกระทำการใหญ่ไม่สามารถซุ่มเงียบได้ ในหมู่ของตัวแทนผู้คนก็คือฆ้องเงินสวี่ชีอันแห่งต้าฟ่ง

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจึงมาที่เซียงโจว เมื่อได้ยินว่าไฉซิ่งเอ๋อร์จัดการชุมนุมมือสังหารมาร คดีของจวนตระกูลไฉก็อื้อฉาวจนเป็นที่โจษจันกันไปทั้งเมือง ศิษย์พี่น้องอย่างจิ้งซินและจิ้งหยวนจึงคาดเดาว่ามีความเป็นไปได้มากที่ไฉเสียนจะเป็นผู้ถูกปราณมังกรอาศัย

“หากเป็นเช่นนั้น ศิษย์พี่รีบส่งไฉเสียนเข้าร่มกาสาวพัสตร์ แล้วให้ท่านอาจารย์หรืออรหันต์ตู้ฉิงพาเขากลับแดนประจิมเถอะ”

จิ้งซินพยักหน้า ก่อนจะส่ายหน้าอีกครั้ง พลางกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “เมื่อครู่ข้าลองแล้ว ความลุ่มหลงของบุคคลนี้ลึกเกินไป ยากที่จะกำจัดในทันที เว้นแต่จะช่วยเขาสืบคดีนี้ นอกจากนี้ ศิษย์น้องอย่าลืมว่า สวี่ชีอันก็อยู่ที่เซียงโจว ข้ากำลังจะหารือเรื่องนี้กับเจ้า”