ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 554

บทที่ 554 ฆ่าตัวตาย (2)

ไฉซิ่งเอ๋อร์เงียบอยู่นาน ดวงตาฉายแววเคียดแค้น “พวกท่านก็รู้ว่าวันนั้นสามีของข้าออกไปทำงานกับพี่ใหญ่ เหตุใดเขาจึงถูกศัตรูซุ่มโจมตีกันล่ะ”

นางร้อง ‘หึ’ ออกมา มองไปรอบๆ และยิ้มหยัน “มันไม่มีศัตรูอะไรทั้งนั้นแหละ พี่ใหญ่เป็นคนสร้างสถานการณ์ทั้งหมด”

“ไร้สาระ”

ไฉหลานปฏิเสธเสียงดังและสะอื้น “เหตุใดท่านพ่อต้องทำเช่นนั้นด้วย ท่านอา ท่านทำร้ายท่านพ่อแล้วยังจะป้ายสีเขาอีกหรือ”

ไฉซิ่งเอ๋อร์ยิ้มเยาะ

“แน่นอนว่าเป็นเพราะทายาทชั่วช้าของเขา ข้ากับสามีต่างก็อยู่ขั้นห้า เขาแต่งงานเข้าตระกูลไฉจึงถือเป็นคนตระกูลไฉ ทว่าลูกชายทั้งสองคนของพี่ใหญ่ไม่ประสบความสำเร็จใดๆ มีเพียงไฉเสียนที่มีคุณสมบัติยอดเยี่ยม แต่กลับต้องทุกข์ทนจากอาการละเมอเดิน ขณะที่ค้นหาวิธีรักษา เขาก็กังวลถ้าไม่สามารถรักษาอาการละเมอเดินของไฉเสียนได้ ด้วยสถานะลูกบุญธรรมของเขาจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลได้อย่างไร แล้วคนในตระกูลจะสนับสนุนคนนอกหรือพวกเราสามีภรรยาล่ะ ตอนที่ยังมีชีวิต เขามั่นใจว่าจะปราบพวกเราสองสามีภรรยาได้ แต่หากเขาตาย ตระกูลไฉก็คือหมูในอวยของพวกเราสามีภรรยา

“ดังนั้นเขาจึงต้องการใช้ประโยชน์จากการไม่มีลูกของข้า กำจัดสามีของข้าเพื่อรักษาความสมดุล ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าอาการป่วยของไฉเสียนจะไม่สามารถรักษาได้ก็ยังให้ไฉเสียนช่วยเหลือพี่รองหรือพี่สามได้ในฐานะบุตรบุญธรรม เพื่อให้ตำแหน่งผู้นำตระกูลของตระกูลไฉไม่ตกอยู่ในมือข้า เขาทำให้สามีของข้าตายอย่างอเนจอนาถ ข้าจึงแก้แค้นกับลูกสาวสุดที่รักของเขา แต่อย่างไรเสียหลานเอ๋อร์ก็เป็นหลานสาวของข้า ข้าจึงไม่อาจทำใจฆ่านางทิ้งได้”

“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร…” หลี่หลิงซู่ไม่นึกว่าเบื้องหลังของคดีนี้จะมีความลับเช่นนี้อยู่

“อามิตตาพุทธ ชื่อเสียงและลาภยศเป็นเพียงเมฆที่เลื่อนลอย ประสกไฉเจี้ยนหยวนเห็นแก่ตัวจึงทำผิดพลาดครั้งใหญ่ สีกาไฉซิ่งเอ๋อร์ก็ทำผิดพลาดครั้งใหญ่เช่นกันเพราะไม่ละทิ้งความโกรธเกลียด”

จิ้งซินส่ายหน้าและถอนใจ

“ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อ…”

ไฉหลานส่ายหน้าสุดชีวิต

ไฉซิ่งเอ๋อร์มองไปทางสวี่ชีอัน “ผู้อาวุโสสวี หากท่านไม่เชื่อ ท่านสามารถใช้คาถาสอบสวนข้าได้”

“ข้าเชื่อ” สวี่ชีอันพยักหน้าและยิ้ม “แต่เจ้าก็ยังโกหก”

คราวนี้ทุกคนต่างเบนสายตาจากไฉซิ่งเอ๋อร์ไปที่สวี่ชีอัน

ไฉซิ่งเอ๋อร์หน้าเปลี่ยนสี

“สิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริง ตอนนั้นไฉเจี้ยนหยวนทำร้ายสามีของเจ้าจริงๆ แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับการกักขังไฉหลาน เจ้าทำใจไม่ได้ อย่างมากก็แค่ไม่ฆ่านาง ทำใจได้ก็ฆ่านาง เจ้าพูดมาต่างๆ นานา แต่ที่จริงก็แค่กำลังเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเรา”

ต่อหน้าข้ากล้าเบี่ยงเบนความสนใจและยังแอบเปลี่ยนแนวคิดอีก หึ คุณผู้หญิง เจ้าไม่รู้สินะว่าคำว่าฆ้องเงินสวี่เขียนว่าอย่างไร…สวี่ชีอันแค่เกลียดตัวเองที่ไม่มีตาที่สามารถสะท้อนแสงอย่างเฉียบคมได้

“นอกจากนี้ ไฉเจี้ยนหยวนก็มีลูกชายสองคน หากเจ้าอยากแก้แค้นเขา เจ้าก็ควรเลือกหลานชายทั้งสองไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงเลือกหลานสาว หากข้าเดาไม่ผิด จุดประสงค์ที่เจ้ากักขังไฉหลานเพราะอยากให้ไฉเสียนอยู่ที่เซียงโจว”

‘ตึกๆๆ’ ไฉซิ่งเอ๋อร์ถอยหลังไปครั้งแล้วครั้งเล่า สีหน้าของนางประหลาดมากราวกับเห็นปีศาจ

ความลับของนางถูกมองออกทั้งหมด

“ท่าน ท่านเป็นใครกันแน่!?” ไฉซิ่งเอ๋อร์กรีดร้อง

หลี่หลิงซู่กับจิ้งซินฟังเข้าใจบ้าง ส่วนคนอื่นๆ คิดตามไม่ทันแล้ว

รวมถึงไฉเสียนกับไฉหลานด้วย

“ข้าเป็นใครไม่สำคัญ ตอนนี้เจ้าโปรดตอบข้อสงสัยข้อสุดท้ายของข้าก่อน เหตุใดเจ้าถึงต้องการให้ไฉเสียนอยู่ที่เซียงโจว”

ไฉซิ่งเอ๋อร์กัดฟันและไม่ยอมพูดอะไรสักคำ

สวี่ชีอันดีดนิ้ว

เหิงอินยืดตัวตรง ก้าวเท้าเข้ามาและยกมือขึ้นทำวันทยหัตถ์ “Yes sir”

จากนั้นผู้นำวัดซานฮัวก็ประนมมือและเอ่ยช้าๆ “ห้ามมุสา!”

พลังที่ไร้รูปแต่น่าเกรงขามปกคลุมไฉซิ่งเอ๋อร์ ทำให้นางอยู่ในสภาวะที่ไม่สามารถโกหกได้

“เหตุใดจึงต้องกักขังไฉหลาน” สวี่ชีอันถาม

ใบหน้าของไฉซิ่งเอ๋อร์บิดเบี้ยวไปชั่วขณะ แต่ก็ไม่สามารถฝืนใจตัวเองได้ จึงพูดไปตามจริง “เพื่อให้ไฉเสียนอยู่ที่เซียงโจว”

เป็นแบบนั้นจริงๆ ด้วย!

ทุกคนในที่นี้เข้าใจทันที ทุกอย่างเป็นไปตามที่สวีเชียนคาดเดาไอรีนโนเวล

“เหตุผลคืออะไร” สวี่ชีอันถามคำถามที่สำคัญที่สุดออกมา

…ใบหน้าอันงดงามของไฉซิ่งเอ๋อร์บิดเบี้ยวไปหมด นางพูดออกมาทีละคำ

“เขา เขาคือผู้ถูกปราณมังกรอาศัย…ก่อนที่ผู้นำจะมาถึง ข้าไม่สามารถปล่อยให้เขาออกจากเซียงโจวได้”

‘นางรู้เรื่องผู้ถูกปราณมังกรอาศัย?!’ สวี่ชีอันกับจิ้งซินหน้าเปลี่ยนสี