ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 705

บทที่ 705 กู้แคว้น (1)

คำพูดของเสินซูราวกับฟ้าผ่ากลางใจยอดฝีมือเหนือมนุษย์สี่ท่าน

สวี่ชีอันกับจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เบิกตากว้าง ไร้ซึ่งลักษณะท่าทางของยอดฝีมือเหนือมนุษย์

แม้เป็นพระอรหันต์ตู้เอ้อร์ที่ใจเย็นเหมือนน้ำนิ่ง มีสมาธิสูงส่ง ยามนี้ก็สูญเสียความเยือกเย็นที่มีอยู่ เขาเงยหน้าขึ้น มองเสินซูด้วยสายตาราวกับมองคนเสียสติ

“พระพุทธเจ้า…”

อาซูหลัวพูดพึมพำ ถ้ามองอย่างละเอียด จะพบว่าสายตาของเขาไม่มีจุดรวมศูนย์

เห็นได้ชัดว่าอีกสามคนก็เช่นเดียวกัน ถูก ‘สายฟ้า’ ฟาดจนมึนงง

ถ้าเสินซูคือพระพุทธเจ้า งั้นพระพุทธเจ้าคือผู้ใด ราชันอสูรคือผู้ใด พระพุทธเจ้ากับราชันอสูรมีอะไรเกี่ยวข้องกัน

“ไม่ นี่เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้…”

ปีศาจสาวผมขาวส่ายหน้าไป พึมพำไป “เสินซูไม่มีทางเป็นพระพุทธเจ้า ไม่ใช่พระพุทธเจ้า ต้องมีที่ใดผิดพลาด”

แม้ไม่ถูกกาลเทศะ แต่สวี่ชีอันยังอยากพูดว่า

องค์หญิง เจ้าก็เหมือนหญิงสาวน่าสงสารที่รู้ว่าคนรักคือพี่ชายที่พลัดพรากกันมานานของตน

แน่นอน คำอธิบายนี้ใช้ที่นี่ไม่ถูกต้อง

ควรจะเป็น ตะลึง! ยามนั้นคนที่ฆ่าแม่ข้าคือพ่อข้า!

หรือ ตะลึง! ตัวร้ายก็คือพ่อข้า!

หือ? ตัวร้ายก็คือพ่อข้า?! สวี่ชีอันค่อยๆ มีสีหน้าแข็งทื่อ

“อมิตาพุทธๆๆ…”

ไต้ซือตู้เอ้อร์พนมมือ ท่องชื่อพระพุทธเจ้าอย่างต่อเนื่อง ริมฝีปากขมุบขมิบ น้ำเสียงรวดเร็ว คล้ายว่าเช่นนี้ถึงสงบอารมณ์ที่พรั่งพรูท่วมท้นในใจเขาได้

“ร่างธรรมสังสารวัฏเห็นชาติก่อนและชาติปัจจุบัน ไต้ซือเสินซูจำเรื่องในอดีตได้ แต่ยังไม่ชัดเจน เนื่องจากความลุ่มหลงลึกซึ้งเกินไป จึงรีบร้อนจะเติมเต็มตนเอง ส่งผลให้เสียสติเสียการควบคุม”

สวี่ชีอันพูดด้วยเสียงชัดเจน “พระโพธิสัตว์กว่างเสียนเข้าใจไต้ซือเสินซูยิ่งนัก ดูท่าก็คงรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา”

เสียงท่องชื่อพระพุทธเจ้าของพระอรหันต์ตู้เอ้อร์หยุดชะงัก เผยให้เห็นความตะลึงงัน

อาซูหลัวค่อยๆ มีสีหน้าแข็งทื่อ

หลังจากถอนใจ สวี่ชีอันถามว่า “ไต้ซือเสินซู ท่านจำอะไรได้บ้าง”

เสินซูนั่งขัดสมาธิ พนมมือข้างเดียว น้ำเสียงสับสนแต่ราบเรียบ

“ข้า จำไม่ได้แล้ว…”

ข้าเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเหตุใดศีรษะของเสินซูถึงถูกผนึกด้วยพระพุทธเจ้า…สวี่ชีอันใจกระตุกวูบ เกรงว่าความทรงจำที่สมบูรณ์จะอยู่ในศีรษะ

ยามนี้ เขาได้ยินจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางสูดหายใจลึก สงบสติอารมณ์ มองอาซูหลัว พูดว่า

“เผ่าอสูรเกิดขึ้นเมื่อใด”

อาซูหลัวไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ ตอบว่า

“มีอยู่ตั้งแต่ยุคเทพปีศาจ ในเผ่าอสูรของพวกเรามีตำนานว่าเผ่าอสูรเป็นบรรพบุรุษของชาวประจิมทิศ ชาวเผ่าอ่อนแอพวกนั้นถูกขับไล่ออกจากเผ่า กระจายอยู่ทั่วดินแดนประจิมทิศ กลายเป็นเผ่าชาวประจิมทิศ

“แต่ในตำนานของชาวประจิมทิศ เผ่าอสูรเป็นเผ่าที่มีสายเลือดแห่งเทพปีศาจ ชาวประจิมทิศในยุคบรรพกาล เพื่อความอยู่รอด พึ่งพาเทพปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ส่งหญิงงามในเผ่าไปแต่งงานกับเทพปีศาจ เกิดเป็นเผ่าอสูร”

ปีศาจสาวผมขาวผิดหวังอยู่บ้าง นิ่งเงียบไม่พูด

พูดจากมุมมองของทฤษฎีวิวัฒนาการ ตำนานของเผ่าประจิมทิศน่าเชื่อถือมากกว่า แน่นอน ในโลกที่ไม่มีการแบ่งแยกการสืบพันธุ์ เดิมทีทฤษฎีวิวัฒนาการก็ไม่มีน้ำหนักพอให้เชื่อ…

องค์หญิงคิดว่าพระพุทธเจ้าก็คือราชันอสูร เผ่าอสูรมีที่มาจากพระพุทธเจ้า? เพียงแต่ แม้เผ่าอสูรมีอยู่ตั้งแต่ยุคบรรพกาล แต่นี่ไม่ขัดแย้งกับเรื่องที่พระพุทธเจ้ากับราชันอสูรเป็นคนเดียวกัน…สวี่ชีอันนิ่งเงียบ

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมองไต้ซือตู้เอ้อร์ น้ำเสียงเย็นชา

“ไต้ซือตู้เอ้อร์ เจ้าเคยเจอพระพุทธเจ้าหรือไม่”

พระอรหันต์ตู้เอ้อร์นิ่งเงียบ

ยามนี้สถานการณ์นี้ องค์หญิงกับอาซูหลัวได้รับผลกระทบรุนแรงอย่างเห็นได้ชัด สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ สู้รบไม่ได้แล้ว…สวี่ชีอันพูดเสียงดังฟังชัด

“ไต้ซือตู้เอ้อร์ เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ทุกการกระทำของพระโพธิสัตว์กว่างเสียน เจ้าเห็นอยู่ตลอดเวลา น่าจะรู้ชัดว่าไต้ซือเสินซูไม่โกหก

“ถ้าเขาเป็นพระพุทธเจ้า งั้นเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่คำว่า ‘ความลับ’ จะอธิบายได้ เกิดอะไรขึ้นกับพระพุทธเจ้า เหตุใดเสินซูถึงเป็นพระพุทธเจ้า ในสงครามปราบปีศาจเมื่อห้าร้อยปีก่อน เสินซูมีบทบาทอะไร

“พระโพธิสัตว์กว่างเสียนรู้เรื่องนี้ งั้นพระโพธิสัตว์องค์อื่นรู้หรือไม่ นี่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของพระโพธิสัตว์ฝ่าจี้หรือไม่ และเหตุใดต้องปิดบังท่านกับอาซูหลัว ทั้งหมดนี้ ท่านไม่รู้สึกแปลกใจหรือ”

ตู้เอ้อร์เผยสีหน้าลังเล พูดช้าๆ

“นี่เป็นเรื่องของสำนักพุทธ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ข้าจะไปถามสถานการณ์ให้ชัดเจน”

สวี่ชีอันถามว่า

“เจ้าจะมั่นใจได้อย่างไรว่าพระโพธิสัตว์กว่างเสียนจะบอกเจ้า!”

…ตู้เอ้อร์นิ่งเงียบชั่วครู่ ถอนใจพูดว่า

“เจ้าเกลี้ยกล่อมข้าจนได้”

เว้นวรรคเล็กน้อย เขาเล่าด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ข้าบรรลุอภิสัมโพธิญาณหนึ่งพันสามร้อยปี พระพุทธเจ้าแสดงธรรมทุกหกสิบปี ดังนั้นข้าเคยเจอพระพุทธเจ้าเพียงครั้งเดียว หลังจากนั้น พระพุทธเจ้าก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย เหล่าพระโพธิสัตว์บอกว่าโลกเต็มไปด้วยไฟแห่งกรรม พระพุทธเจ้าใช้ญาณสูงสุดดับไฟแห่งกรรมเพื่อโลกมนุษย์ ดังนั้นจึงเข้าสู่นิทรา”