ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 705

บทที่ 705 กู้แคว้น (1)

คำพูดของเสินซูราวกับฟ้าผ่ากลางใจยอดฝีมือเหนือมนุษย์สี่ท่าน

สวี่ชีอันกับจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เบิกตากว้าง ไร้ซึ่งลักษณะท่าทางของยอดฝีมือเหนือมนุษย์

แม้เป็นพระอรหันต์ตู้เอ้อร์ที่ใจเย็นเหมือนน้ำนิ่ง มีสมาธิสูงส่ง ยามนี้ก็สูญเสียความเยือกเย็นที่มีอยู่ เขาเงยหน้าขึ้น มองเสินซูด้วยสายตาราวกับมองคนเสียสติ

“พระพุทธเจ้า…”

อาซูหลัวพูดพึมพำ ถ้ามองอย่างละเอียด จะพบว่าสายตาของเขาไม่มีจุดรวมศูนย์

เห็นได้ชัดว่าอีกสามคนก็เช่นเดียวกัน ถูก ‘สายฟ้า’ ฟาดจนมึนงง

ถ้าเสินซูคือพระพุทธเจ้า งั้นพระพุทธเจ้าคือผู้ใด ราชันอสูรคือผู้ใด พระพุทธเจ้ากับราชันอสูรมีอะไรเกี่ยวข้องกัน

“ไม่ นี่เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้…”

ปีศาจสาวผมขาวส่ายหน้าไป พึมพำไป “เสินซูไม่มีทางเป็นพระพุทธเจ้า ไม่ใช่พระพุทธเจ้า ต้องมีที่ใดผิดพลาด”

แม้ไม่ถูกกาลเทศะ แต่สวี่ชีอันยังอยากพูดว่า

องค์หญิง เจ้าก็เหมือนหญิงสาวน่าสงสารที่รู้ว่าคนรักคือพี่ชายที่พลัดพรากกันมานานของตน

แน่นอน คำอธิบายนี้ใช้ที่นี่ไม่ถูกต้อง

ควรจะเป็น ตะลึง! ยามนั้นคนที่ฆ่าแม่ข้าคือพ่อข้า!

หรือ ตะลึง! ตัวร้ายก็คือพ่อข้า!

หือ? ตัวร้ายก็คือพ่อข้า?! สวี่ชีอันค่อยๆ มีสีหน้าแข็งทื่อ

“อมิตาพุทธๆๆ…”

ไต้ซือตู้เอ้อร์พนมมือ ท่องชื่อพระพุทธเจ้าอย่างต่อเนื่อง ริมฝีปากขมุบขมิบ น้ำเสียงรวดเร็ว คล้ายว่าเช่นนี้ถึงสงบอารมณ์ที่พรั่งพรูท่วมท้นในใจเขาได้

“ร่างธรรมสังสารวัฏเห็นชาติก่อนและชาติปัจจุบัน ไต้ซือเสินซูจำเรื่องในอดีตได้ แต่ยังไม่ชัดเจน เนื่องจากความลุ่มหลงลึกซึ้งเกินไป จึงรีบร้อนจะเติมเต็มตนเอง ส่งผลให้เสียสติเสียการควบคุม”

สวี่ชีอันพูดด้วยเสียงชัดเจน “พระโพธิสัตว์กว่างเสียนเข้าใจไต้ซือเสินซูยิ่งนัก ดูท่าก็คงรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา”

เสียงท่องชื่อพระพุทธเจ้าของพระอรหันต์ตู้เอ้อร์หยุดชะงัก เผยให้เห็นความตะลึงงัน

อาซูหลัวค่อยๆ มีสีหน้าแข็งทื่อ

หลังจากถอนใจ สวี่ชีอันถามว่า “ไต้ซือเสินซู ท่านจำอะไรได้บ้าง”

เสินซูนั่งขัดสมาธิ พนมมือข้างเดียว น้ำเสียงสับสนแต่ราบเรียบ

“ข้า จำไม่ได้แล้ว…”

ข้าเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเหตุใดศีรษะของเสินซูถึงถูกผนึกด้วยพระพุทธเจ้า…สวี่ชีอันใจกระตุกวูบ เกรงว่าความทรงจำที่สมบูรณ์จะอยู่ในศีรษะ

ยามนี้ เขาได้ยินจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางสูดหายใจลึก สงบสติอารมณ์ มองอาซูหลัว พูดว่า

“เผ่าอสูรเกิดขึ้นเมื่อใด”

อาซูหลัวไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ ตอบว่า

“มีอยู่ตั้งแต่ยุคเทพปีศาจ ในเผ่าอสูรของพวกเรามีตำนานว่าเผ่าอสูรเป็นบรรพบุรุษของชาวประจิมทิศ ชาวเผ่าอ่อนแอพวกนั้นถูกขับไล่ออกจากเผ่า กระจายอยู่ทั่วดินแดนประจิมทิศ กลายเป็นเผ่าชาวประจิมทิศ

“แต่ในตำนานของชาวประจิมทิศ เผ่าอสูรเป็นเผ่าที่มีสายเลือดแห่งเทพปีศาจ ชาวประจิมทิศในยุคบรรพกาล เพื่อความอยู่รอด พึ่งพาเทพปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ส่งหญิงงามในเผ่าไปแต่งงานกับเทพปีศาจ เกิดเป็นเผ่าอสูร”

ปีศาจสาวผมขาวผิดหวังอยู่บ้าง นิ่งเงียบไม่พูด

พูดจากมุมมองของทฤษฎีวิวัฒนาการ ตำนานของเผ่าประจิมทิศน่าเชื่อถือมากกว่า แน่นอน ในโลกที่ไม่มีการแบ่งแยกการสืบพันธุ์ เดิมทีทฤษฎีวิวัฒนาการก็ไม่มีน้ำหนักพอให้เชื่อ…

องค์หญิงคิดว่าพระพุทธเจ้าก็คือราชันอสูร เผ่าอสูรมีที่มาจากพระพุทธเจ้า? เพียงแต่ แม้เผ่าอสูรมีอยู่ตั้งแต่ยุคบรรพกาล แต่นี่ไม่ขัดแย้งกับเรื่องที่พระพุทธเจ้ากับราชันอสูรเป็นคนเดียวกัน…สวี่ชีอันนิ่งเงียบ

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางมองไต้ซือตู้เอ้อร์ น้ำเสียงเย็นชา

“ไต้ซือตู้เอ้อร์ เจ้าเคยเจอพระพุทธเจ้าหรือไม่”

พระอรหันต์ตู้เอ้อร์นิ่งเงียบ

ยามนี้สถานการณ์นี้ องค์หญิงกับอาซูหลัวได้รับผลกระทบรุนแรงอย่างเห็นได้ชัด สูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ สู้รบไม่ได้แล้ว…สวี่ชีอันพูดเสียงดังฟังชัด

“ไต้ซือตู้เอ้อร์ เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ทุกการกระทำของพระโพธิสัตว์กว่างเสียน เจ้าเห็นอยู่ตลอดเวลา น่าจะรู้ชัดว่าไต้ซือเสินซูไม่โกหก

“ถ้าเขาเป็นพระพุทธเจ้า งั้นเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่คำว่า ‘ความลับ’ จะอธิบายได้ เกิดอะไรขึ้นกับพระพุทธเจ้า เหตุใดเสินซูถึงเป็นพระพุทธเจ้า ในสงครามปราบปีศาจเมื่อห้าร้อยปีก่อน เสินซูมีบทบาทอะไร

“พระโพธิสัตว์กว่างเสียนรู้เรื่องนี้ งั้นพระโพธิสัตว์องค์อื่นรู้หรือไม่ นี่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของพระโพธิสัตว์ฝ่าจี้หรือไม่ และเหตุใดต้องปิดบังท่านกับอาซูหลัว ทั้งหมดนี้ ท่านไม่รู้สึกแปลกใจหรือ”

ตู้เอ้อร์เผยสีหน้าลังเล พูดช้าๆ

“นี่เป็นเรื่องของสำนักพุทธ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ข้าจะไปถามสถานการณ์ให้ชัดเจน”

สวี่ชีอันถามว่า

“เจ้าจะมั่นใจได้อย่างไรว่าพระโพธิสัตว์กว่างเสียนจะบอกเจ้า!”

…ตู้เอ้อร์นิ่งเงียบชั่วครู่ ถอนใจพูดว่า

“เจ้าเกลี้ยกล่อมข้าจนได้”

เว้นวรรคเล็กน้อย เขาเล่าด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ข้าบรรลุอภิสัมโพธิญาณหนึ่งพันสามร้อยปี พระพุทธเจ้าแสดงธรรมทุกหกสิบปี ดังนั้นข้าเคยเจอพระพุทธเจ้าเพียงครั้งเดียว หลังจากนั้น พระพุทธเจ้าก็ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย เหล่าพระโพธิสัตว์บอกว่าโลกเต็มไปด้วยไฟแห่งกรรม พระพุทธเจ้าใช้ญาณสูงสุดดับไฟแห่งกรรมเพื่อโลกมนุษย์ ดังนั้นจึงเข้าสู่นิทรา”

“คิดปัญหาไม่กี่ข้อออก พวกเราก็จะรู้ความลับของเสินซูกับพระพุทธเจ้า” สวี่ชีอันพูดด้วยน้ำเสียงสดใสของเด็ก

“ปราชญ์ขงจื๊อศักดิ์สิทธิ์ปิดผนึกพระพุทธเจ้าเมื่อพันกว่าปีก่อน ห้าร้อยปีก่อน พระพุทธเจ้าจัดการสยบเสินซู สังหารราชินีอาณาจักรหมื่นปีศาจ งั้นพระพุทธเจ้าลงมือผ่านผนึกได้อย่างไร นี่คือปัญหาข้อแรก

“เสินซูอ้างว่าเป็นพระพุทธเจ้า แต่เขาก็เป็นอสูร งั้นราชันอสูรกับพระพุทธเจ้ามีอะไรเกี่ยวข้องกัน นี่คือปัญหาข้อสอง

“ปัญหาข้อสาม เสินซูปรากฏตัวขึ้นเมื่อใด”

ตู้เอ้อร์และคนอื่นๆ นิ่งเงียบ ใคร่ครวญคำถามสามข้อนี้

“ห้าร้อยปีก่อน พระพุทธเจ้าลงมือจริงๆ ข้าเห็นร่างธรรมพระมหาไวโรจนะ” พระอรหันต์ตู้เอ้อร์พูดช้าๆ

เขาพูดเสริมทันที

“ร่างธรรมพระมหาไวโรจนะเป็นร่างธรรมเฉพาะของพระพุทธเจ้า เป็นสุดยอดแห่งร่างธรรมทั้งเก้า”

ยามนี้ อาซูหลัวพูดขึ้นมาว่า

“ยามนั้นข้ายืนหยัดไม่ถึงพระพุทธเจ้าลงมือ ก็ถูกเจ้าอาณาจักรหมื่นปีศาจสังหาร นอกจากเจ้าเห็นพระพุทธเจ้าปรากฏตัวด้วยตาตนเอง มิฉะนั้น ไม่อาจยืนยันว่าร่างธรรมพระมหาไวโรจนะเท่ากับพระพุทธเจ้าปรากฏตัว”

ขณะพูด เขามองเสินซูที่นั่งเงียบๆ แวบหนึ่ง

ท่านนี้ที่อ้างว่าเป็น ‘พระพุทธเจ้า’ ยามนั้นเขาต้องอยู่ในเหตุการณ์ ผู้ใดจะชี้ขาดได้ว่าเขามีร่างธรรมพระมหาไวโรจนะหรือไม่

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางส่ายหน้า

“ยามนั้นต้องมีระดับเหนือมนุษย์เข้าร่วมสงคราม มิฉะนั้นผู้ใดจะปิดผนึกได้”

สวี่ชีอันสรุปสุดท้าย

“ดี สิ่งที่ยืนยันได้ในยามนี้คือ วันนั้นมีระดับเหนือมนุษย์ลงมือ ในนั้นรวมทั้งพระพุทธเจ้า ต่อไปเป็นปัญหาข้อสอง ราชันอสูรกับพระพุทธเจ้ามีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

จิ้งจอกเก้าหางกับสวี่ชีอันมองอาซูหลัว

บุตรคนสุดท้องของราชันอสูรที่อัปลักษณ์ห้าวหาญใคร่ครวญชั่วครู่ พูดว่า

“ข้าไม่เคยเจอเขา เมื่อข้ายังเด็กมาก ราชันอสูรก็ถูกพระพุทธเจ้าปราบที่อรัญตา ในเผ่าเล่าลือกัน พระพุทธเจ้าจะแสดงธรรมแก่เผ่าอสูร ราชันอสูรไม่เห็นด้วย จึงประกาศสงครามกับพระพุทธเจ้า

“ตั้งแต่นั้นหายไปไม่กลับมา หลังจากนั้น พระพุทธเจ้ามาถึงเผ่าอสูรด้วยตนเอง ชาวเผ่าถวายตัวเป็นศิษย์สำนักพุทธ

“แต่ยังมีชาวเผ่าส่วนหนึ่งไม่ยอมถวายตัวเป็นศิษย์ จึงหนีออกจากเผ่า เริ่มต้นการต่อสู้ยาวนานหลายร้อยปีกับสำนักพุทธ ข้าเติบโตขึ้นในเวลานั้น กลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าอสูรแทนที่พ่อข้า

“จนกระทั่งเจอพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ พ่ายแพ้ให้แก่เขา ตั้งแต่นั้นบรรลุวิชาพุทธะ เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ ธาตุทั้งสี่ว่างเปล่า”

ขณะพูด เขาพนมมือก้มหน้าด้วยสีหน้าเคารพเลื่อมใส ท่องว่า “อมิตาพุทธ”

…………………………………………