บทที่ 831-2 ร่างธรรมจักรพรรดิ (2)
เว่ยเยวียนพยักหน้าและส่งกระแสจิตไป
“ท่านสู้กับเขาสักหน่อย เขาเหมาะที่จะได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย จากนั้นท่านก็ไปช่วยท่านราชครูและพวก”
โค่วหยางโจวพูด “อืม” แล้วถามด้วยความสงสัย
“ท่านพูดอะไรกับเขา”
“ข้ากำลังดึงเขาเป็นพวกอยู่”
โค่วหยางโจวตกใจมาก “เขาตกลงแล้ว… ในเมื่อเป็นเช่นนี้ยังต้องแสดงละครอะไรกันอีก พวกเขาสังหารเข้าไปตรงๆ สังหารปรมาจารย์ปราชญ์แห่งวิญญาณของสำนักพ่อมดสองคนนั้นซะ”
เว่ยเยวียนขมวดคิ้วส่งกระแสจิตกล่าวเรียบๆ
“สังหารระดับขั้นสามสองคนจะมีความหมายอะไร จะว่าไปแล้วตู้เอ้อร์ไม่ใช่คนโง่ เขาจำเป็นต้องวางตัวเฉย”
แม้พระอรหันต์ตู้เอ้อร์จะใจเต้น แต่เขายังคงต้องการพิจารณาไตร่ตรอง ไม่ใช่ว่าปณิธานการเผยแพร่นิกายมหายานไม่มั่นคง แต่ว่ารอคอยดูท่าทีของสถานการณ์ในตอนนี้
ก็คือดูว่าสถานการณ์ศึกของอรัญตาเป็นอย่างไร
อีกทั้งต่อให้ตู้เอ้อร์จะยอมบากหน้ามาพึ่งอาศัยราชสำนัก เว่ยเยวียนก็ไม่ยอมให้เขาร่วมมือกับโค่วหยางโจวจัดการสำนักพ่อมด เพราะพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่จะต้องฆ่าไม่ตายอย่างแน่นอน
เช่นนี้แล้ว เรื่องที่ตู้เอ้อร์ทรยศสำนักพุทธจะถูกอรัญตารู้เข้าได้
เขาดึงพระอรหันต์ตู้เอ้อร์มาเป็นพวก โดยพื้นผิวภายนอกแล้วก็เพื่อดึงระดับเหนือมนุษย์ขั้นสองผู้หนึ่งมาเป็นพวก ความจริงแล้วเพื่อการวางหมากในภายภาคหน้า
ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ สำนักพุทธจะไม่สะสางบัญชีกับตู้เอ้อร์ จะปิดตาข้างหนึ่งในเรื่องที่เขาเผยแพร่นิกายมหายาน และนี่คือโอกาส
แค่ตู้เอ้อร์พยายามมากพอ ก็สามารถรวบรวมผู้ศรัทธาจำนวนมากในดินแดนประจิมทิศได้ หากคนเหล่านี้อพยพมาที่ราบกลาง โชคชะตาของสำนักพุทธจะอ่อนลง ซึ่งก็คือโชคชะตาของผู้ที่อยู่ในอรัญตาผู้นั้น
นี่คือกระบวนท่าสังหาร!
ที่เว่ยเยวียนวางแผนคือระดับสุดยอด ไม่ใช่แค่ปรมาจารย์แห่งปราชญ์วิญญาณเล็กๆ ของสำนักพ่อมด
…
ดินแดนประจิมทิศ
หลังจากร่างธรรมวชิระพังทลาย เจียหลัวซู่ก็รีบทำสัญลักษณ์มือด้วยมือทั้งสอง และอัญเชิญ ‘พระโพธิสัตว์มัญชุศรี’ ที่นั่งขัดสมาธิหลุบคิ้วต่ำออกมา
ครู่ต่อมา เกิดเสียงดัง ‘เพล้ง!’ กำปั้นสิบสองคู่ทลายกำแพงอากาศทุบใส่ร่างธรรม ‘พระโพธิสัตว์มัญชุศรี’ อย่างง่ายดาย
เจียหลัวซู่ยังคงนิ่งเฉย ราวกับรูปปั้นแกะสลักที่ถูกทุบกระเด็นอย่างรุนแรงจนทิ้งระยะห่างไว้ช่วงหนึ่ง ‘ตู้ม!’ และพุ่งเข้าไปในป่าเขาจนเกิดแผ่นดินถล่มขนาดใหญ่
โอกาส!
สวี่ชีอันรอจนผู้แข็งแกร่งระดับเหนือมนุษย์ดวงตาเป็นประกาย
ร่างธรรมเสินซูไล่โจมตีในขณะที่ได้เปรียบ ร่างของสวี่ชีอันถูกปกคลุมไปด้วยหมอกโลหิต อาซูหลัวแสดงพลังสายเลือดอสูร พวกเขาต่างก็สำแดงพลังจนถึงขีดสุด จักต้องทำลายร่างธรรมพระโพธิสัตว์มัญชุศรีของเจียหลัวซู่ในระยะเวลาสั้นๆ ให้ได้
กลิ่นอายน่าหวาดกลัวปะทะเข้าใส่หน้า คิ้วที่หลุบลงต่ำของเจียหลัวซู่ดูเคร่งขรึม ในใจกลับรับรู้ได้ถึงวิกฤตขนาดใหญ่ กลิ่นวิกฤตแห่งความตาย
อาซูหลัวล่ะก็ช่างเถอะ สวี่ชีอันกับเสินซูถึงเป็นศัตรูที่น่าหวาดกลัว ทั้งสองร่วมมือระเบิดพลังอย่างเต็มที่ พระโพธิสัตว์มัญชุศรีต้านทานได้ไม่ถึงสามอึดใจอย่างแน่นอน
อย่างที่รู้ว่าค่ายกลป้องกันขนาดใหญ่ยังต้านทานพวกเขาไม่ได้
แสงเปล่งประกายในลูกตาของพระโพธิสัตว์หลิวหลี อาณาเขตลูกแก้วไร้สีขยายออกไปอย่างรวดเร็วโดยมีเขาเป็นจุดศูนย์กลาง และกลืนกินสีหมดที่อยู่บริเวณรอบๆ เปลี่ยนทุกสรรพสิ่งให้เป็นสีดำและสีขาวบริสุทธิ์
ในนี้รวมถึงเสินซู สวี่ชีอัน และบรรดาผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างหลังพวกเขาด้วย
ทำให้ความคิดและการกระทำชะงักงัน
แขนสิบสองคู่ของร่างธรรมเสินซูพุ่งแหวกอากาศ อีกด้านหนึ่งสวี่ชีอันก็ทำท่าเช่นเดียวกัน
‘เพล้ง!’
เสียงที่ทำให้รู้สึกอึดอัดดังขึ้นกลางอากาศ ม่านอาคมของลูกแก้วไร้สีที่ดูเหมือนกระจกปรากฏช่องโหว่สองรูพร้อมกัน ซึ่งเกิดจากการกระทำของสวี่ชีอันและเสินซู
ภายใต้พลังระเบิดของทั้งสอง อาณาเขตลูกแก้วไร้สีก็ยืนหยัดได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที
ขณะนี้เสินซู สวี่ชีอัน และอาซูหลัวอยู่ห่างจากเจียหลัวซู่แค่ลัดนิ้วมือเดียว
ทันใดนั้น เสียงภาษาสันตกฤตก็ดังขึ้นระหว่างสวรรค์และโลก แสงสีทองอร่ามส่องลงบนตัวพระหนุ่มกว่างเสียน เหนือศีรษะของเขามีร่างธรรมที่ใบหน้าดูมีความเมตตา และพนมมืออยู่
ร่างธรรมเมตตามหานิยม
พริบตาที่เสียงภาษาสันสกฤตดังขึ้นนั้น เทพเจ้าหยางของหลี่เมี่ยวเจินกับนักบวชเต๋าจินเหลียนก็ออกจากร่างทันที เทพเจ้าหยางของหลี่เมี่ยวเจินยังยังไม่สามารถป้องกันผลกระทบของ ‘ร่างธรรมเมตตามหานิยม’ ได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้จิตใจเกิดความเมตตาธรรมอย่างเลี่ยงไม่ได้
นักบวชเต๋าจินเหลียนก็เหมือนกัน แต่ดีกว่าหลี่เมี่ยวเจินเล็กน้อย
แต่การที่ไม่บังเกิดเจตนาการต่อสู้ ไม่ได้หมายความว่าไม่อาจตอบโต้ได้
เทพเจ้าหยางสององค์กระโจนใส่สวี่ชีอันพร้อมกัน และคิดที่จะรวบพลังของทั้งสอง โดยอาศัยวิธีการสถิตร่างช่วยเขาขจัดผลกระทบจาก ‘พลังแห่งความเมตตาธรรม’
ด้วยตบะของสวี่ชีอัน แค่ภายนอกมีจุดเปลี่ยนพลิกสถานการณ์ และเพิ่มผลกระทบเล็กน้อยก็สามารถหลุดพ้นเองได้
‘ครืน!’
เสียงฟ้าร้องดังขึ้นกลางอากาศ สายฟ้าแต่ละเส้นที่มีขนาดเท่าอ่างน้ำฟาดลงมากลืนกินเทพเจ้าหยางทั้งสองจนมิด
น่าหลันเทียนลู่ที่อยู่ไกลๆ เป็นคนลงมือขัดขวาง โดยใช้ทัณฑ์อัสนีควบคุมเทพเจ้าหยางทั้งสอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง