ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 140
สรุปบท บทที่ 140 หนึ่งแสนแปดหมื่น: ผู้รักษาสุดแกร่ง
อ่านสรุป บทที่ 140 หนึ่งแสนแปดหมื่น จาก ผู้รักษาสุดแกร่ง โดย Internet
บทที่ บทที่ 140 หนึ่งแสนแปดหมื่น คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการโต้แย้ง ผู้รักษาสุดแกร่ง ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เดิมทีครอบครัวของซูฮวนเป็นมิตร แม้ว่าพวกเขาจะอวดตลอดเวลา หวังตงเสวี่ยไม่ได้พูดอะไร แต่แม่และลูกสาวของพวกเขาขี้ขลาดจนชินแล้ว และฉินจุนก็ไม่ใช่คนที่จะเป็นมิตรได้ง่าย
“นายกำลังพูดอะไร อะไรเรียกสปอยล์?”
ซุนเอ๋อเหม่ยขมวดคิ้ว และแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “เขายังไม่ได้พูดอะไรเลย นายก็อิจฉาแล้ว ทำไม วันนี้มากินข้าวกับพวกเราทั้งวัน ตอนกลางคืนก็จะมานอนด้วยเหรอ? แม้ว่าลูกเขยของฉันจะมีเงิน แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะมาจ่ายเงินฟรี ๆ ให้กับนายได้หรอกนะ”
ฉินจุนพูดไม่ออก “คุณคิดเองเออเองเก่งเกินไป ช่างมันไปเถอะ พวกเราอยู่ด้วยกันเองดีกว่า”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็เดินไปที่แผนกต้อนรับ และพูดว่า “ห้องสวีทสุดหรูสองห้อง”
“ค่ะคุณผู้ชาย ผมจะจัดการให้ครับ”
ซุนเอ๋อเหม่ยรู้สึกโกรธเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าฉินจุนได้จองห้องสวีทสุดหรูที่นั่น
“หึ เราก็อยากได้ห้องสวีทเหมือนกัน เอาห้องสวีทที่ดีที่สุดมา!”
สำหรับสิ่งนี้ แผนกต้อนรับก็มีความสุขโดยธรรมชาติ
“ได้ค่ะคุณผู้หญิง กรุณารอสักครู่นะคะ”
หลังจากตรวจสอบทั้งหมดแล้ว ทุกคนก็เช็กอินที่โรงแรม
ซุนเอ๋อเหม่ยเดินเข้าไปในห้องสวีทขนาดใหญ่นี้ ราวกับพระราชวัง ใบหน้าของเธอประหลาดใจ “ห้องนี้หรูหราเกินไป สาวน้อย เธอเจอสามีที่ดีจริง ๆ ”
หลิวลู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “แม่คะ หนูไม่เคยพักในโรงแรมดี ๆ แบบนี้มาก่อนเลย”
ซุนเอ๋อเหม่ยยิ้มจาง ๆ “ดูเหมือนว่าราชาองค์น้อยคนนี้ยังคงให้ความสำคัญกับฉันมาก เขาจองโรงแรมที่ดีจริง ๆ ดูสิ ข้างนอกมีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้วย”
กลุ่มคนนอนในโรงแรมนี้ หลังจากที่ซุนเอ๋อเหม่ยตื่นแต่เช้าวันรุ่งขึ้น พนักงานสี่คนก็นำเรือลำเล็กลำหนึ่งมา เรือลำเล็กลอยอยู่ในสระว่ายน้ำในร่ม และเต็มไปด้วยขนมอบต่าง ๆ สำหรับอาหารเช้า
“คุณผู้หญิงสองท่าน นี่เป็นอาหารเช้าที่หรูหรา โปรดค่อย ๆ รับประทานค่ะ”
ซุนเอ๋อเหม่ยประหลาดใจทันที เธอมองไปที่เรือเทียบได้กับโต๊ะเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยอาหารเช้าแบบกวางตุ้ง และรู้สึกทึ่ง
“มันเป็นโรงแรมห้าดาว อาหารเช้าหรูหรามาก”
ซุนเอ๋อเหม่ย ไม่เคยเห็นโรงแรมหรูหราขนาดนี้ในทีวีมาก่อน ดูเหมือนว่าเธอจะได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศที่หรูหรา ยามเช้าสองแม่ลูกได้ทานอาหารอย่างมีความสุข
หลังจากลงบันไดไปแล้ว เธออยากจะสนุกกับมันต่อไป แต่ซุนเอ๋อเหม่ยอยากรู้มากว่าโรงแรมหรู ๆ แบบนี้จะราคาเท่าไหร่ต่อคืน
ซุนเอ๋อเหม่ยถือบัตรห้องพัก และไปถามที่แผนกต้อนรับ
“สวัสดี ถามหน่อยสิ ว่าค่าห้องพักนี้คืนละเท่าไหร่?”
พนักงานรับบัตรห้องพักแล้วพูดว่า “ได้ค่ะคุณผู้หญิง กรุณารอสักครู่ค่ะ เราจะตรวจสอบให้คุณ”
ไม่กี่วินาทีต่อมา พนักงานเสิร์ฟก็พูดว่า “คุณผู้หญิงคะ ห้องของคุณเป็นห้องสวีทชั้นนำพร้อมอาหารเช้าสุดหรู และยอดบริโภคทั้งหมดหนึ่งแสนแปดหมื่นต่อคืนค่ะ”
“อะไรนะ!”
ซุนเอ๋อเหม่ยเดินโซเซ และเกือบจะล้มลงด้วยขาที่อ่อนนุ่ม
หนึ่งแสนแปดหมื่น!
ห้องนี้ราคาหนึ่งแสนแปดหมื่นหยวนต่อคืน?!
ถ้าบ้านนี้อยู่ในชนบทจะมีคนสร้างบ้านได้หนึ่งแสนแปดหมื่นต่อหลัง ถือว่าฟุ่มเฟือยเกินไป!
ซุนเอ๋อเหม่ยถามว่า “ทำไมโรงแรมของคุณถึงแพงจัง!”
พนักงานยิ้มอย่างสุภาพ “คุณผู้หญิง ห้องสวีทของคุณเป็นห้องสวีทชั้นนำ ราคาห้าหมื่นหยวนต่อคืน อาหารเช้าสุดหรูของคุณในตอนเช้าราคาหนึ่งแสนสามหมื่นหยวน ส่วนที่เหลืออีกห้าพันหยวนเป็นค่าบริการค่ะ”
ซุนเอ๋อเหม่ยตกตะลึง “มื้อเช้าหนึ่งแสนสามหมื่นหยวนงั้นเหรอ เรือลำน้อยนั่นเหรอ?”
“ซูฮวน เมื่อวานเธอนอนหลับเป็นยังไงบ้าง?”
ซูฮวนเป็นคนจริงใจ “ดีมาก ฉันไม่เคยนอนในบ้านที่ดีแบบนี้มาก่อน”
ซุนเอ๋อเหม่ยริมฝีปากของเธอ “เธอกินข้าวเช้ารึยัง?”
ซูฮวน “ฉันกินแล้ว ในเรือเล็ก ๆ มีหลายอย่างมากที่ฉันไม่รู้จัก”
ซุนเอ๋อเหม่ยงุนงงเล็กน้อย พวกเขายังรับประทานอาหารเช้าสุดหรูด้วย? ทั้งสามคนสามารถจ่ายเงินได้อย่างไร?
“เหอะ ๆ ซูฮวน อย่าโม้ไปเลย ทำไมตอนนี้เธอเปลี่ยนไปถ่อมตัวได้ขนาดนี้ ฉันใจดีพาเธอและลูกสาวมาด้วย เธอดี แล้วยังจะมาเทียบกับฉัน มันมีประโยชน์เหรอ?”
ซูฮวนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “เอ๋อเหม่ย ฉันไม่ได้เปรียบเทียบกับเธอ ฉันจะเปรียบเทียบกับเธอได้ยังไง?”
ซุนเอ๋อเหม่ยแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา “พอแล้ว ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว เธอนั่งรถไฟฟ้าบ้านเองก็แล้วกัน”
หลังจากพูดแล้ว ซุนเอ๋อเหม่ยก็ออกจากโรงแรมโดยตรงกับหลิวลู่
หลังจากออกจากโรงแรม ซุนเอ๋อเหม่ยคิดถึงความเพลิดเพลินของวันนั้นเมื่อวานนี้ แต่เธออารมณ์ดีและถาม
“ว่าแต่สาวน้อย หนูไม่ได้บอกเหรอว่าอาจารย์ของหนูจะจัดการหางานให้ทำ เป็นยังไงบ้างล่ะ?”
หลิวลู่ส่ายหัว “มันจะง่ายขนาดนั้นได้ยังไงล่ะแม่ นักเรียนเยอะขนาดนี้ ไม่ได้บอกว่าจะจัดการก็จัดการเลยนะ”
ซุนเอ๋อเหม่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไปกันเถอะ หนูนัดครูออกมา แม่จะเลี้ยงข้าวเขา พาไปทำสวย ดูแลดี ๆ สักหน่อย!”
หลิวลู่พยักหน้า โทรหาครู และพยายามนัดหมาย
ซุนเอ๋อเหม่ยคิดถึงอาหารฝีมือดีมากมายเมื่อวานนี้ โดยพื้นฐานแล้วไม่มีค่าใช้จ่ายแม้แต่น้อย แม้แต่จะไปที่ร้านเสริมสวยระดับไฮเอนด์ โชคดีสี่คนใช้เงินเจ็ดสิบห้าหยวนซึ่งเธอยังสามารถจ่ายได้
เพราะลูกเขยของเธอมีหน้ามีตาเช่นนั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง