ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 172

สีหน้าของหวังหยุนเปลี่ยนไปทันที

“ฝันไปเถอะ! ตอนแรกที่ฉันซื้อแจกันปลอมของคุณมา ฉันก็บอกแล้วว่าจะเอาเงินคืนแล้วก็เอาของไป ให้ตายยังไงคุณก็ไม่คืนเงินให้ฉัน ตอนนี้พอฉันได้กำไรแล้วคุณจะมาเอาของคืน? ไม่มีทาง !”

เจี๋ยเหล่าซานแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา มีคนหลายคนลงมาจากรถตู้และล้อมพวกเขาไว้

“จะคืนไม่คืนก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ!”

ใบหน้าของหวังหยุนซีดลงเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าเจี๋ยเหล่าซานจะเล่นตุกติกกล้าลงมือที่เมืองโบราณอย่างนี้?

แน่นอนว่าเจี๋ยเหล่าซานไม่สนใจเรื่องนี้ แม้ว่าการทำเช่นนั้นจะผิดกฎ และทำให้เสียชื่อเสียง แต่นี่เป็นเรื่องของเงินกว่า 10 ล้าน ถ้าจะทำให้เสียชื่อเสียงแล้วยังไงล่ะ?

หลังจากยื่นข้อเสนอนี้ไป เจี๋ยเหล่าซานก็เก็บมือเขา 10 ล้านหยวนก็เพียงพอสำหรับชีวิตที่เหลือของเขาแล้ว

ขณะที่เจี๋ยเหล่าซานและคนอื่น ๆ ค่อย ๆ ล้อมเข้ามา ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังมาจากประตู

“ทำอะไรกัน!”

เมื่อได้ยินเสียงนี้เจี๋ยเหล่าซานก็สะดุ้งทันที รีบกลับไปอย่างรวดเร็ว ตกใจทันทีเมื่อเห็นคนที่เดินมา

“ผู้เฒ่าอู๋!”

เจี๋ยเหล่าซานถอนหายใจด้วยความโล่งอก เป็นคนของเขาเอง

ผู้เฒ่าอู๋เป็นพ่อค้าของโบราณที่ทรงอิทธิพลที่สุดในมณฑลฮั่นตง และเมืองโบราณฮัวเหลียนทั้งหมดก็เป็นธุรกิจของเขา

ในแวดวงธุรกิจนี้ก็มีแก๊งต้มตุ๋นอยู่บ้าง บางครั้งผู้เฒ่าอู๋ก็เจอบ้างแต่ก็ต้องปิดหูปิดตาทำเป็นไม่เห็น

ด้านหลังของชายชรามีกบอดี้การ์ดสี่คน แต่ละคนต่างก็มีออร่าโหดเหี้ยม ร่างกายกำยำ หากต้องสู้จริง ๆ คนที่เจี๋ยเหล่าซานเอามาเป็นสิบคนก็คงสู้คนของเขาแค่สี่คนไม่ได้

“ผู้เฒ่าอู๋ผมมีเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย เดี๋ยวจะรีบจัดการให้เสร็จครับ”

ผู้เฒ่าอู๋พยักหน้า คนเหล่านี้ที่ชอบทำคดโกงแบบนี้ แม้ว่าเขาจะรังเกียจมาก แต่ก็เข้าไปยุ่งไม่ได้ เขาจึงต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นซะ

ขณะที่เขากำลังจะไป ทันใดนั้นเขาก็เห็นฉินจุนยืนอยู่ข้าง ๆ ผู้หญิงสองคน

ผู้เฒ่าอู๋ผงะไปครู่หนึ่ง “คุณหมอเทพฉิน!”

เขารีบเข้ามาจับมือกับฉินจุน

“คุณหมอเทพฉินจริง ๆ ด้วย ก่อนหน้านี้ที่โรงพยาบาลฉันรีบมาก รีบไปดูหลานสาวน่ะเลยไม่มีเวลาเข้าไปทักทายคุณเลย มันเป็นความผิดของฉันจริง ๆ”

ฉินจุนรักษาหลานสาวของเขาเถียนเถียนจนหายดี ทั้งสองคนจึงรู้จักกัน

“ผู้เฒ่าอู๋เกรงใจเกินไปแล้วครับ”

อู๋อิงจัวหันกลับมามองเจี๋ยเหล่าซานอย่างเย็นชา

“คุณจะทำอะไร กล้าที่จะไม่เคารพผู้มีพระคุณของฉันเหรอ?”

เจี๋ยเหล่าซานสะดุ้งทันที เขาคาดไม่ถึงเลยว่าเด็กคนนี้จะรู้จักกับผู้เฒ่าอู๋? เป็นผู้มีพระคุณของผู้เฒ่าอู๋?

เจี๋ยเหล่าซานกลืนน้ำลาย และพูดว่า

“ผู้เฒ่าอู๋ ผมไม่รู้จริง ๆ ครับ ผมขอโทษครับ ๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ!”

อู๋อิงจัวแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “ทำเรื่องแย่ ๆ ไว้แล้วคิดจะหนีไปง่าย ๆ เหรอ? พวกแกไปตัดมือทั้งสองข้างของเขาซะ ต่อไปไม่อนุญาตให้เขาเข้าไปในเมืองโบราณอีก”

ใบหน้าของเจี๋ยเหล่าซานก็ซีดลงทันที

“ผู้เฒ่าอู๋! ประธานอู๋! ประธานอู๋ให้อภัยผมเถอะ!”

บอดี้การ์ดสองสามคนเดินเข้าไปกดเจี๋ยเหล่าซานลง ลูกน้องที่เขาพามาต่างก็ไม่กล้าทำอะไร นั่นคือผู้เฒ่าอู๋เลยนะ ใครจะกล้า? ไม่ต้องพูดถึงว่าจะเอาชนะบอดี้การ์ดพวกนั้นได้ไหม ถ้าลงมือจริง ๆ ก็คงจะอยู่ตงไห่ไม่ได้อีกต่อไป

“พ่อหนุ่มคุณมีเวลาไหม ไปดื่มชาที่ออฟฟิศฉันไหม?”

ตอนนี้หวังหยุนยังคงหวาดกลัว กอดแหวนแน่น เธอต้องการกลับบ้าน

“คุณรีบไปเถอะ ฉันจะกลับบ้านกับหลินหลิน”