ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 173

สีหน้าของอู๋อิงจัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เขาจึงถามอย่างรวดเร็ว

“หมอฉิน พูดให้ชัดเจนหน่อยครับ!”

ฉินจุนพูด “ชีพจรของคุณอยู่ในลักษณะจม ซึ่งสามารถแบ่งออกคร่าวๆ ได้เป็นสองสาเหตุ สาเหตุที่หนึ่งคือความปั่นป่วนของกระแสเลือด มีเลือดเข้ามาเติมเยอะ จึงทำให้ชีพจรจมลงไป”

“และสาเหตุอื่น คือลมปราณล้มเหลว ทำให้เลือดไม่ไหลเวียนได้ จึงทำให้ชีพจรจม”

“เท่าที่ผมเดา คุณน่าจะอยู่ในประเภทที่สอง”

ฉินจุนพูดคำศัพท์ทางการแพทย์มากเกินไป อู๋อิงจัวได้ยินก็ยังงงเล็กน้อย

ฉินจุนกล่าวอีกครั้งว่า “พูดง่าย ๆ ก็คือถึงแม้ว่าชีพจรของคุณดูเหมือนดีมาก แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพราะเลือดในร่างกายคุณอ่อนแอเกินกว่าจะไหลเวียนได้ มันอยู่ได้แค่ในส่วนแกนกลางเท่านั้น ดังนั้นมันจึงดูเหมือนว่าชีพจรแข็งแรงมาก แต่อันที่จริงแล้วแขนขาของคุณเริ่มมีปัญหาแล้ว”

อู๋อิงจัวรู้สึกว่าสิ่งที่ฉินจุนพูดนั้นสมเหตุสมผล เขามักจะรู้สึกว่ามันแปลกอยู่ตลอด แต่เขาก็เอาแต่คิดว่าอาการเหล่านี้เกิดจากวัยชราเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น

ฉินจุนกล่าวว่า “ตามการคาดเดาของผม ช่องว่างสำคัญหลัก ๆ ของคุณถูกปิดกั้น ทำให้เลือดไม่ไหลเวียน และการอุดตันนี้ทำให้เลือดไม่สามารถย้อนกลับได้ ทำให้มือและเท้าชา กล้ามเนื้ออ่อนแรง และเป็นลมเป็นบ่อย ๆ”

“อาการนี้ในการแพทย์แผนจีนจะเรียกว่าโรคโรยรา แพทย์แผนตะวันตกจะเรียกว่าโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง”

“อะไรนะ!”

รูม่านตาของอู๋อิงจัวหดตัวทันที และเขาก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

เขาไม่เคยได้ยินชื่อโรคโรยราเลย แต่เขาเคยได้ยินโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง

นี่เป็นโรคที่รักษาไม่หายโรคหนึ่ง บนโลกนี้ไม่มีทางรักษาได้ แม้แต่สาเหตุของโรคก็ยังไม่มีงานวิจัยออกมา ถ้ามีก็รักษายากจริง ๆ

“หมอฉินมีวิธีรักษาไหม?”

ฉินจุนเงียบไปครู่หนึ่ง “มีน่ะมี แต่ยารักษาหายากมาก คุณต้องลองเสี่ยงดวงดู ฉันจะทำการรักษาให้คุณไปทีละขั้น ๆ แม้ว่ามันจะไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่ก็สามารถรักษาอาการปัจจุบันของคุณได้ จะได้ไม่ทรุดไปกว่านี้”

“คุณต้องมีคนอยู่ ๆ ข้างตลอด ต้องมีคนคอยดูแลคุณตลอด 24 ชั่วโมง เรื่องนี้คุณน่าจะทำได้ง่ายมาก”

“ถ้าผมหาสมุนไพรนั้นเจอก็จะสามารถนำมารักษาคุณได้”

อู๋อิงจัวดูเคร่งขรึมและคำนับให้ฉินจุนหนึ่งครั้ง

“ขอบคุณมากครับคุณฉิน!”

หากเป็นหมอคนอื่น อู๋อิงจัวอาจจะไม่เชื่อ แต่เขาได้เห็นทักษะทางการแพทย์ของฉินจุนมากับตาของเขาเอง คนที่ช่วยชีวิตหลานสาวของเขากลับมาได้ เขาต้องหาทางช่วยได้แน่

มีประโยคหนึ่งของหมอฉิน เขาจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหลายปีบนกระดูกแก่ ๆ นี้

อู๋อิงจัวแอบคิดว่าไม้ไผ่ของหวาถัวที่มอบให้เขาไปเมื่อสักครู่นั้นคุ้มค่าจริง ๆ ไม่เช่นนั้นฉินจุนคงจะไม่ได้มาตรวจชีพจรให้เขา และก็จะไม่พบอาการป่วยหนักเช่นนี้ ถ้ามันช้าไปอีกสองปีอาจจะได้นั่งรถเข็นไปแล้ว

เมื่อถึงตอนนั้นเขาก็ไม่สามารถดูแลตัวเองได้ อู๋อิงจัวก็คงจะรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น

ในตอนนี้อู๋อิงจัวก็ยิ่งเคารพฉินจุนมากขึ้นไปอีก

…….

หลังจากออกจากเมืองโบราณ ฉินจุนก็กลับไปที่บ้านตระกูลจู้ วันนี้หวังหยุนค่อนข้างอารมณ์ดี เพราะซื้อสมบัติล้ำค่าเช่นนี้มาได้

แต่หลังจากกลับบ้านมาปรึกษากันแล้ว และจู้หย่งและจู้หลินหลินพ่อลูกต่างก็ไม่เห็นด้วยกับเธอที่เธอไปฉวยเอาเงินสิบล้านนี้มา เพราะจู้หลินหลินเป็นคนเห็นกับตาของเธอเอง ว่าหวังหยุนไม่เชื่อพี่เสี่ยวจุนเลย เป็นเธอเองที่ต้องการขายออกไปในราคาหนึ่งแสน

หวังหยุนโมโหมาก ทั้งพ่อทั้งลูกต่างก็ไม่เข้าข้างเธอเลย ทำอย่างกับไม่ใช่คนในครอบครัวตัวเอง แต่เป็นเหมือนคนนอก!

ไม่ถึงบ่ายโมงผู้อาวุโสเกาก็หาคนที่ต้องการซื้อได้แล้ว เพื่อแสดงความจริงใจ เขาจ่ายเงินก่อนแล้วค่อยมารับสินค้าไป

หลังจากที่เงินสิบล้านเข้ามาในบัญชีของฉินจุน ผู้อาวุโสเกาก็ค่อยมาเอาแหวนนิ้วหัวแม่มือไป

หวังหยุนอิจฉามาก นั่นมันเงินสิบล้านเลยนะ!

จู้หลินหลินถาม”พี่เสี่ยวจุนพี่มีไอเดียอะไรไหมคะ?”

หวังหยุนกลอกตา “เขาจะไปมีไอเดียอะไรล่ะ…” เธอคิดจะประชดประชันสักสองสามประโยค แต่จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าเด็กคนนี้ก็มีเงินเป็นสิบล้าน

“ฉินจุนนายก็จะออกเงินด้วยนะ เราสามคนมารวมกันซื้อของขวัญที่สมเกียรติหน่อยดีไหม? ”

ฉินจุนพูด “ก็ได้ พวกคุณไม่ต้องจ่าย ของขวัญชิ้นนี้ผมให้เอง”

หวังหยุนตอบตกลงทันที “โอเค งั้นนายเป็นคนจ่าย” ในเรื่องแบบนี้หวังหยุนไม่เกรงใจเลยสักนิด

“คุณย่าชอบของโบราณ นายมีเงินไม่ใช่เหรอ ก็ไปซื้อของเก่าสักอันสิ นายก็รู้จักอาจารย์เกาด้วยหนิ ขอให้เขาช่วยเลือกสักอันสิ”

ฉินจุนพยักหน้า และตอบรับสองสามคำ

ถ้าบอกว่าชอบของเก่า ก็มอบคัมภีร์ไม้ไผ่ที่เขียนโดยหวาถัวที่อยู่ในมือของฉินจุนเป็นของขวัญวันเกิดก็ได้นี่

สองวันต่อมา งานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าก็มาถึง

แม้ว่าจะไม่ใช่งานเลี้ยงวันเกิดอายุตัวเลขกลม ๆ จึงไม่ควรจัดใหญ่โต แต่ในช่วงที่ผ่านมาตระกูลจู้พัฒนาไปได้ดีมาก ดังนั้นจึงเชิญผู้คนมามากมาย

เมื่อฉินจุนและคนอื่น ๆ มาถึงบ้านของคุณย่า ประธานของหลายตระกูลก็ได้มาถึงแล้ว คุณย่านั่งอยู่ที่ลานบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม

อาคารพาณิชย์ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปหลังนั้นทำให้เธอมีหน้ามีตามาก

หลังจากที่หวังหยุนเข้ามาเธอก็รีบไปอวยพรวันเกิด

“ขอให้คุณแม่มีความสุข อายุยืนยาวนะคะ”

จู้หมิงยืนหัวเราะเยาะอยู่ข้าง ๆ “น้องสะใภ้ วันเกิดคุณแม่นะ ทำไมพวกเธอมามือเปล่าล่ะ?”