หลังจากเหตุการณ์ใส่ร้ายป้ายสีครั้งที่แล้ว จู้หมิงก็อยู่นิ่ง ๆ มาหลายวันแล้ว แต่ช่วงนี้เมื่อเห็นครอบครัวของจู้หลินหลินยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจ
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือถังเสินหมายเลข 2 ของจู้หลินหลินยังไม่ได้ถูกส่งออกไปเลย
ตอนนี้โปรเจ็กต์ที่ทำกำไรได้มากที่สุดของตระกูลจู้คือถังเสินหมายเลข 2 ซึ่งอยู่ในมือของจู้หลินหลิน แม้ว่าจู้หมิงจะมีหุ้นมากแต่ก็ไร้ประโยชน์ แม้เขาจะมีชื่อเสียงแต่เขาก็ไม่มีสิทธิอะไรเลยในบริษัท
ดังนั้นจู้หมิงจึงต้องการหาโอกาสที่จะจัดการครอบครัวของจู้หลินหลินอยู่ตลอดโดยเฉพาะต่อหน้าคุณย่า
คุณย่ามองไปที่มือเปล่าของหวังหยุน เธอรู้สึกไม่พอใจจริง ๆ เธอก็รู้ด้วยว่าหวังหยุนเป็นหัวหน้าครอบครัวที่คอยรับผิดชอบครอบครัวนี้
ถ้าเป็นวันปกติก็ไม่เป็นไร แต่วันนี้มีแขกมากันเยอะขนาดนี้ แต่ไม่ถือของขวัญมาให้เลยนี่คนนอกจะมองว่าเป็นเรื่องน่าหัวเราะเยาะไหม?
“เฮอะ!” คุณย่าแค่นหัวเราะออกมาอย่างไม่พอใจ
หวังหยุนก็พ่นลมอย่างเย็นชา “พี่ใหญ่ พี่ก็มามือเปล่าเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
จู้หมิงหัวเราะเยาะเย้ย “ฉันจะมามือเปล่าได้อย่างไรล่ะ ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ฉันจะเอาออกมาก่อนเลยก็แล้วกัน เพราะยังไงฉันก็เป็นพี่ใหญ่”
หลังจากพูดจบ จู้หมิงก็หยิบภาพวาดออกมา เปิดม้วนกระดาษออกกลิ้งจากบนลงล่าง
บนม้วนกระดาษเป็นภาพวาดทิวทัศน์โบราณซึ่งดูเก่ามากและให้ความรู้สึกถึงอายุที่มาก
ทุกคนรู้ดีว่าหญิงชราชอบของโบราณ ดังนั้นจึงเลือกสิ่งที่เธอชอบมา
จู้หมิงกล่าวว่า “ภาพนี้คือภาพวาด”แผนที่ท่องเที่ยวเขาซีซาน” ของอาจารย์ฟ่านกวนแห่งราชวงศ์ซ่งเหนือ ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อซื้อมันมาให้ได้ด้วยราคากว่า 8 ล้าน!
ว้าว!
เมื่อได้ยินราคา ทุกคนต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ!
แปดล้าน!
การซื้อภาพวาดในราคา 8 ล้านนั้นฟุ่มเฟือยจริง ๆ
หญิงชราพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า “ดีมากๆๆ! ที่โลกพูดถึงถังป๋อหู่ส่วนใหญ่เป็นเพราะถังป๋อหู่ไม่เพียงแต่วาดภาพได้ดีเลิศเท่านั้น แต่เขายังมีความสามารถในด้านอื่นๆ อีกด้วย”
“แต่อย่างฟ่านกวนเขาเป็นจิตรกรที่ประสบความสำเร็จในการวาดภาพ แม้ว่าเขาจะไม่ได้โด่งดังมากขนาดนั้น แต่ภาพวาดของเขานั้นมีราคาไม่น้อยเลย ดีมาก ฉันชอบมันมาก มีความพยายามมาก”
จู้หมิงแสดงสีหน้าภูมิใจ และมองหวังหยุนอย่างเยาะเย้ย
“น้องสะใภ้บอกให้ฉันเอาออกมาก่อน ตอนนี้ฉันก็เอาออกมาแล้ว เธออายที่จะเอาของขวัญของเธอออกมาล่ะสิ?”
“เมื่อเทียบกับ “แผนที่ท่องเที่ยวเขาซีซาน” ของฉัน ของขวัญในกระเป๋าของเธอคงจะดูด้อยไปทันทีเลยสินะ เหอะๆ”
ฉินจุนแค่นหัวเราะอย่างเย็นชาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
“ก็แค่ภาพวาดปลอม มีอะไรให้อวดนักหนา”
เมื่อเสียงลดลง ใบหน้าของจู้หมิงก็เปลี่ยนไปทันที
“อะไรนะ! แกบอกว่าของใครเป็นภาพวาดปลอม! แกพูดมาให้ชัดเลยนะ!”
ท่าทางโกรธจัดของจู้หมิงเหมือนกับคนกินปูนร้อนท้อง รีบปกป้องตัวเองทันที
ฉินจุนก้าวไปข้างหน้า มองไปที่ภาพวาดนั้นและกล่าวว่า
“ภาพวาดนี้เป็นของปลอมจริงๆ แม้ว่าจะเลียนแบบจนคล้ายกันมาก และการทำให้ดูเก่าก็ทำได้ดีมาก แต่ก็ยังสามารถมองออกได้ว่านี่ไม่ใช่ของจริง”
“หลักฐานที่สำคัญที่สุดอยู่ตรงนี้”
ขณะที่พูด ฉินจุนก็ชี้ไปที่ป่าไผ่ใต้น้ำตกในภาพวาด ด้านล่างเขียนคำว่า ‘แผนที่ท่องเที่ยวเขาซีซานของฟ่านจงลี่แห่งราชวงศ์ซ่งเหนือ’
จู้หมิงจ้องเขม็ง
“ไอ้แซ่ฉิน แกอย่ามาจาพูดไร้สาระที่นี่ ตัวอักษรเหล่านี้มันทำไม นี่คือตัวอักษรที่ฟ่านกวนเขียนเองกับมือ!”
ถ้าจู้หมิงไม่อธิบายจะดีกว่า พอเขาพูดอย่างนั้น ใบหน้าของหญิงชราก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง