ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 177

คุณสามารถดูข้อมูลบัตรธนาคารได้ทันทีที่รูด แม้ว่าคุณสมบัติของธนาคารจะไม่สามารถดูข้อมูลเฉพาะได้ แต่ข้อมูลทั่วไปสามารถมองออกได้

หากเป็นบัตรธนาคารทั่วไป คุณสามารถถอนเงินได้อย่างแน่นอน เมื่อคุณรู้รหัสผ่านด้วยบัตร

อย่างไรก็ตาม หากจำนวนเงินมากไป ยังต้องยืนยันว่าบุคคลนั้นสามารถทำได้ หากไม่ใช่บุคคลที่เป็นเจ้าของนั้น ธนาคารจะปฏิเสธไม่โอนแล้วแจ้งให้คุณทราบ

แต่ครั้งนี้ต่างออกไป นี่คือบัตรสีดำสากล ผู้ถือบัตรสีดำสากลได้เป็นกลุ่มใหญ่อันดับต้น ๆ ของโลก หากคุณกล้าที่จะขโมยบัตรของคนใหญ่คนโตแบบนี้และโอนเงิน นั่นมันเป็นการรนหาที่ตายชัด ๆ

ผู้จัดการยิ้ม “คุณผู้หญิงคะ กรุณารอสักครู่ค่ะ มันอาจจะต้องใช้กระบวนการบางอย่าง”

หลังจากพูดเสร็จ ผู้จัดการก็หันหลังเดินออกไป หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาตำรวจ

หวังหยุนไม่คิดอะไรมาก นั่งรออยู่ตรงนั้น อันที่จริงเธอแค่มาลองดู

บัตรบางใบต้องมีลายเซ็นของบุคคลเพื่อโอนเงินจำนวนมาก และบัตรธนาคารขั้นสูงบางใบไม่จำเป็นต้องใช้บุคคลดังกล่าว

บัตรธนาคารของฉินจุนดูผิดปกติ อย่างไรก็ตาม เขาเป็นครอบครัวฉินที่ร่ำรวยและอายุน้อยด้วย และไม่น่าแปลกใจที่เขามีบัตรธนาคารระดับไฮเอนด์

หากสามารถโอนเงินได้จริง ๆ เธอจะโอนเงินสิบล้านหยวนโดยตรง

หลังจากรอสักครู่ โดยไม่รอให้ผู้จัดการมา เธอก็ได้ยินเสียงไซเรนของรถตำรวจ

หวังหยุนก็เพิกเฉย มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย

อย่างไรก็ตาม เสียงไซเรนของตำรวจก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ รถตำรวจ 2 คันหยุดที่ประตู เจ้าหน้าที่ตำรวจพิเศษสองสามนายลงจากรถ วิ่งเข้าไปในธนาคาร พร้อมกับปืนในมือ และมุ่งตรงไปที่หวังหยุน

หวังหยุนตกใจมาก เธอเป็นสตรีมีคลาส เธอไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อน เธอคุกเข่าลงบนพื้นด้วยขาที่สั่นเทา เกือบจะปัสสาวะราดด้วยความตกใจ

“นาย พวกนายทำอะไร ฉันไม่ได้ทำผิดกฎหมายนะ!”

ผู้จัดการธนาคารออกมา “คุณไม่ได้ทำผิดกฎหมาย? คุณรูดบัตรธนาคารของคนอื่น และโอนเงินสิบล้านเข้าบัญชีของคุณเอง คุณยังไม่ทำผิดกฎหมาย? คุณรอที่จะเข้าคุกเถอะ”

หวังหยุนพึมพำในหัวของเธอ และเธอไม่ได้คาดหวังว่า เพียงแค่ใช้บัตรของฉินจุนเพื่อโอนบัญชี จะทำให้เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงเช่นนี้

แน่นอนว่าถ้าเป็นบัตรของคนอื่น อาจจะไม่ถึงขนาดนั้น แต่เนื่องจากเป็นบัตรของฉินจุน ซึ่งเป็นบัตรสีดำสากล ธนาคารจึงให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับมัน

หวังหยุนเป็นอัมพาตบนพื้น ขาของเธอสั่นตลอดเวลา มันยากมากที่จะยืนขึ้น

“หยุด! บัตรใบนี้เป็นของลูกเขยของฉัน ฉันจะโทรหาเขา และขอให้เขามา นี่เป็นความเข้าใจผิด!”

ผู้จัดการขมวดคิ้ว “คุณโทรแล้วเปิดลำโพงด้วยค่ะ”

เธอค่อนข้างจะเชื่อว่ามีบางอย่างผิดปกติมากกว่าไม่มีอะไรเลย และถ้ามันเป็นการเข้าใจผิดจริง ๆ เธอก็อธิบายได้ไม่ง่ายนัก

หวังหยุนรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา และกดหมายเลขของฉินจุน

“ฮัลโหล มาที่ธนาคารให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

จนถึงตอนนี้ หวังหยุนยังคงใช้น้ำเสียงที่จำเป็นนี้ และเธอก็ยังไม่ทราบถึงความจริงจังของเรื่องนี้

ฉินจุนได้ยินเสียงของหวังหยุนผิดปกติเล็กน้อย และคำพูดของเธอสั่นเทา ราวกับว่าเธอตกใจมาก เขาจึงรีบไปที่ธนาคาร

ที่ประตู ฉินจุนสึกงุนงงเล็กน้อย เมื่อมีตำรวจจำนวนมากล้อมรอบเธอ

“น้าหวัง มีอะไรเหรอครับ?”

หวังหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นฉินจุนกำลังมา และลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และพูด

“เขานั่นเอง! บัตรธนาคารเป็นของเขา นี่คือลูกเขยของฉัน ฉันใช้บัตรของลูกเขย มันผิดกฎหมายมั้ย?”

ผู้จัดการขมวดคิ้ว และถาม

“คุณคะ คุณเป็นเจ้าของบัตรใบนี้มั้ยคะ?”

เมื่อเห็นบัตรธนาคารนี้ ฉินจุนก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น หวังหยุนขโมยบัตรธนาคารของเขาและมาถอนเงิน แต่ถูกจับ? ผู้หญิงคนนี้ตลกจริง ๆ