ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 206

นี่เป็นการปฏิบัติต่อเจ้าหญิงจริงๆ สายตาของผู้คนมากมายจับจ้องมาที่เธอ และเธอก็รู้สึกได้ถึงสายตาอิจฉาของทุกคน

ถังโหรวหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายวิดีโอสั้นๆ แล้วโพสต์ลงโมเมนต์ในวีแชต

มีหลายคนตอบกลับมาทันที

“แม่เจ้า นี่ร้านอาหารฝรั่งเศสบนถนนกุ้ยหลินใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าที่นั่นแพงมากเลยนะ!”

“ถังโหรวคุณนี่รวยเกินไปแล้วได้ไปกินร้านอาหารแบบนั้นด้วย สุดยอดไปเลย!”

“มีไวโอลินเล่นให้ดูส่วนตัวด้วย เวอร์มากแม่!”

“มีแฟนรวยนี่ดีจังเลย น่าอิจฉาสุดๆ”

เมื่อเห็นคอมเมนท์ของเพื่อนๆ แต่ละคน ใบหน้าของถังโหรวก็แสดงท่าทางภูมิใจ เธอชอบความรู้สึกที่ถูกคนอื่นอิจฉาแบบนี้มาก

ชีวิตคนเรามักมีช่องว่างที่ต่างกัน บางคนมีชีวิตที่ยากจน ในขณะที่อีกคนกำลังหาความสุขให้กับชีวิต

เช่นเดียวกับหวังตงเสวี่ย แฟนหนุ่มไม่สามารถซื้อได้แม้แต่รถยนต์ เดินอยู่บนถนนยังต้องคอยเก็บขวดขาย มันเทียบกับเธอได้เหรอ?

เธอก็คิดว่าตอนนี้หวังตงเสวี่ยอาจจะกำลังกินหม่าล่าทั่งชามละไม่กี่หยวนอยู่ริมถนน แต่เธอกำลังเพลิดเพลินกับเสียงเพลงและอาหารชั้นเลิศในร้านอาหารฝรั่งเศสแห่งนี้ เธอรู้สึกสะใจมาก

ในเวลาเดียวกันหวังตงเสวี่ยและฉินจุนก็มาถึงประตูร้านอาหาร และเดินเข้าไป

“พี่ฉิน ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน รอฉันด้วย”

“โอเค”

ทั้งสองคนเดินเข้ามา หวังตงเสวี่ยไปเข้าห้องน้ำ และฉินจุนก็ยืนรออยู่ที่หน้าประตู

ถังโหรวที่อยู่ชั้นบนเมื่อเห็นฉินจุนก็ขมวดคิ้วทันที

“สามี คุณดูคนนั้นสิ ใช่แฟนของหวังตงเสวี่ยเมื่อกี้นี้หรือเปล่า?”

“เหมือนจะใช่นะ เขาไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น?”

“หึหึ เดาว่ามาขโมยขวดล่ะสิ? ฉันจะไปดูหน่อย!”

ขณะที่ฉินจุนกำลังรออยู่ ชายคนหนึ่งก็เดินออกมา ล้างมือเสร็จก็โยนขวดเครื่องดื่มลงบนพื้น

ฉินจุนขมวดคิ้ว ในใจคิดว่าคนเดี๋ยวนี้เป็นอะไรกันไปหมด แต่งตัวก็ดีแต่ทำตัวเหมือนสุนัข

ฉินจุนไม่ได้คิดอะไรมาก หยิบขวดขึ้นมาและกำลังจะโยนมันลงถังขยะ

แต่ขณะที่เขากำลังก้มลงไปหยิบขวด ถังโหรวก็ปรากฏตัวตรงหน้าเขา และหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ฮ่าๆ ! ฉันจับได้แล้ว ฉันว่าแล้วว่าคุณต้องเอาถุงพลาสติกมาเก็บขวด คุณนี่ก็กล้าดีนะ ที่นี่ที่ไหน คุณยังกล้าเข้ามาขโมยขวดอีกเหรอ?”

พอพูดจบ ทุกคนก็มองมาที่พวกเขา นี่เป็นหนึ่งในร้านอาหารสุดหรูในตงไห่ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

ทุกคนต่างก็คิดว่ามันน่าสนใจมาก คนชั้นต่ำเก็บขวดขายก็กล้าเข้ามาขโมยขวดในร้านอาหารหรูๆ แบบนี้ด้วยเหรอ?

เมื่อถังโหรวพูดเช่นนี้ฉินจุนก็ขมวดคิ้วแน่น มองเธออย่างหมดคำจะพูด

“พูดไร้สาระอะไร? พวกเรามากินข้าว”

“กินข้าว? ฮ่าๆๆ อย่ามาโม้ คุณรู้ไหมว่าที่นี่คือร้านอาหารระดับไหน? คนระดับคุณกินไหวเหรอ?”

“คุณคงไม่คิดว่าเก็บขวดทั้งวัน แล้วจะสามารถมากินข้าวที่นี่ได้สักครั้งหรอกนะ? อย่ามาตลก!”

“พนักงานรีบไล่พวกเขาออกไป พวกเขาอยู่ที่นี่มันส่งผลกระทบต่ออรรถรสในการทานอาหารของเรา”

พนักงานเสิร์ฟหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา และขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นในมือของฉินจุนถือถุงพลาสติก และอีกมือหนึ่งก็ถือขวดอยู่

“เชิญคุณออกไปด้วยค่ะ ร้านเราไม่อนุญาตให้คนเก็บขยะเข้ามาค่ะ”

ฉินจุนพูดไม่ออก “ฉันบอกแล้วว่าผมกับแฟนมาทานอาหารที่นี่ ผมจองมาแล้วด้วย”

หลังจากพูดจบ หวังตงเสวี่ยก็เดินออกมาจากห้องน้ำ และเธอก็แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นถังโหรวที่นี่