ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 228

ทันทีที่หวังเถี่ยเฉิงเงยหน้าขึ้น เขาบังเอิญเห็นหนังสือสีน้ำเงินเล่มเล็ก ๆ บนแผงป้องกันแสง ซึ่งเป็นใบขับขี่

จึงหยิบออกมาดู หากไม่ดูคงจะดี หวังเถี่ยเฉิงดีใจทันทีที่เห็นใบขับขี่

เพราะชื่อเจ้าของบนใบอนุญาตรถไม่ใช่ฉินจุน!

แต่ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเฉินชู!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง รถคันนี้เป็นของเฉินชู ไม่ใช่ฉินจุน!

หวังเถี่ยเฉิงรู้สึกทรงตัวในทันใด นำใบอนุญาตขับขี่กลับไป ลงจากรถ แล้วล็อกประตู

ด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าของเขา เขากลับไปที่ลานบ้าน และเห็นฉินจุนและคนอื่น ๆ นั่งอยู่ในที่นั่งของพวกเขา หวังเถี่ยเฉิงเดินไป

“ไม่มีที่ว่าง โต๊ะนี้เต็มไปหน่อย”

มีคนนั่งที่โต๊ะหลักแล้วสิบเอ็ดคน ซึ่งค่อนข้างแออัด ดังนั้นจึงต้องไม่มีคนนั่งบนนั้นอีก

หวังเถี่ยเฉิงชี้ไปที่ฉินจุน และกล่าวว่า

“พี่ครับ ผมรบกวนพี่ไปโต๊ะอื่นได้มั้ย?”

เมื่อเสียงลดลง ซูฮวนก็ขมวดคิ้วทันที

“เถี่ยเฉิง นายหมายความว่ายังไง?”

หวังเถี่ยเฉิงยิ้มแล้วกล่าวว่า “ไม่มีอะไรครับ วันนี้เป็นวันเกิดของพ่อ โต๊ะหลักน่าจะเต็มไปด้วยญาติพี่น้องหรือคนชั้นสูง ผู้ใหญ่บ้านนั่งที่นี่ได้ ไปนั่งอีกด้านจะเหมาะสมกว่านะ”

ผู้ใหญ่บ้านยังอับอายเล็กน้อย และพูดคำสองสามคำเพื่อช่วย

“เถี่ยเฉิง นายพูดแบบนั้นไม่ได้ เสี่ยวฉินทำงานให้ฉันเมื่อกี้นี้”

“ใช่แล้ว ฉินตัวน้อยนี้ก็ขับรถหรูเหมือนกัน จะทำให้คนรอวุ่นวายได้ยังไง?”

“เสี่ยวฉินรวยมาก และสถานะของเขาไม่ต่ำอย่างแน่นอน คำพูดของเถี่ยเฉิงนั้นไม่ธรรมดา”

ในสายตาของชาวบ้าน ฉินจุนเป็นเจ้าในท้องถิ่นขนาดใหญ่ ขับรถเป็นล้าน และสถานะทางสังคมของเขานั้นไม่ธรรมดาโดยธรรมชาติ การนั่งที่โต๊ะหลัก ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรผิดปกติใช่มั้ย?

อย่างไรก็ตาม หวังเถี่ยเฉิงหัวเราะเยาะ “ฉันเกรงว่าคุณจะถูกโกง”

แม้ว่าหลายคนจะพูดคุยกับฉินจุน แต่หวังเถี่ยเฉิงก็ไม่ตื่นตระหนกเลย เพราะเขาก็มีหลักฐานแล้วว่าฉินจุนโกหก!

ทุกคนตะลึง “เถี่ยเฉิง นายหมายถึงอะไร การถูกโกงหมายความว่ายังไง?”

“เหอะ ๆ พี่ฉิน พี่ยืมหรือเช่ารถมาเหรอ?”

ทันทีที่เสียงหายไป ทุกคนก็ตกตะลึง ทุกคนต่างมองหน้ากันแบบลืมตัว?

รถราคาแพงนั่นไม่ใช่ของเขาเหรอ?

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่มั่นใจของหวังเถี่ยเฉิง ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจหลักฐานบางอย่างจริง ๆ และดูเหมือนว่าเขาจะรอการแสดงด้วยท่าทางขี้เล่น

ฉินจุนไม่ได้เปลี่ยนใบหน้า แต่ดูสงบ

“ยืมมา”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” หวังเถี่ยเฉิงหัวเราะ “คุณพูดตรงมาก”

หวังเถี่ยเฉิงกล่าวว่า “ตอนที่ฉันนั่งรถของเขา ฉันเห็นใบขับขี่ของเขา ชื่อเจ้าของบนนั้นคือคนที่ชื่อเฉินชู ซึ่งไม่ใช่ฉินจุนเลย ตอนนั้นฉันรู้เพียงว่าเขาให้ยืมรถ”

ทันใดนั้น ทุกคนก็เริ่มกระซิบ คิดว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นเผด็จการในท้องถิ่น แต่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นรถที่ยืมมา

ทำไมต้องยืมรถ?

ไม่ได้กลับไปอวดหน้าในหมู่บ้านเหรอ?

มันกลับกลายเป็นว่าเอาชนะตัวเอง และถูกหวังเถี่ยเฉิงเปิดโปง

แม้ว่ารถของหวังเถี่ยเฉิงจะไม่ใช่รถหรูระดับแนวหน้า แต่เป็นของแท้และซื้อด้วยเงินกู้ BMW หลายแสนหยวนต่อคัน ไม่ใช่ของปลอม

หวังเถี่ยเฉิงเยาะเย้ย “มาคุยกันเถอะ เจ้าของรถราคาแพงขนาดนี้ให้คุณยืมได้ยังไง?”

แม้ว่าจะถูกยืมไปก็ตาม จะเห็นได้ว่าฉินจุนมีความเชื่อมโยงอยู่บ้าง เขายังไม่ค่อยน่าเชื่อนัก คนที่สามารถซื้อรถประเภทนี้จะเป็นเพื่อนกับชายหนุ่มอย่างฉินจุนได้อย่างไร

ฉินจุนเยาะเย้ย “เพราะฉันให้รถคันนี้กับเธอ”