ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 229

หลังจากหยิบเหมาไถมาแล้ว และเปิดออกอย่างรวดเร็ว

“โอ้ นี่คือเฟยเทียนเหมาไถ สองพันกว่าหยวนต่อขวด? มันแพงเกินไปรึเปล่า?”

“จริงเหรอ ฉันเพิ่งเคยได้ยินชื่อเฟยเทียนเหมาไถ ฉันไม่เคยดื่มเลย ขวดหนึ่งราคามากกว่าสองพันนั้นแพงจริง ๆ ถ้วยหนึ่งราคาหลายร้อยหยวนเลยนะ”

“นี่คงเป็นของเถี่ยเฉิงสินะ ถ้าเป็นของคนอื่นใครจะซื้อไหวล่ะ?”

หวังหย่งเซิงแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดขวด ทันใดนั้นกลิ่นแอลกอฮอล์ก็กระจายไปทั่ว

“ทำไมถึงได้กลิ่นเหมือนโรงพยาบาล …” เด็กคนหนึ่งพูด

“ฮ่าฮ่า เจ้าเด็กนี่พูดไร้สาระอะไร นี่มันเหล้าเหมาไถ จะเหมือนกลิ่นโรงพยาบาลได้ยังไง?”

หวังหย่งเซิงเทแก้วแล้วมองดูเหล้าโดยไม่เขย่าแก้ว ซึ่งค่อนข้างแปลก

เขาวางมันไว้ข้างหน้าจมูกของเขา และดมมัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาจิบที่ริมฝีปาก แล้วขมวดคิ้วลึก

“หย่งเซิง เหมาไถนี้ไม่ธรรมดาแน่นอนใช่มั้ย?”

ไวน์เข้าคอของเขา และรสฉุนทำให้เขาอึดอัดเล็กน้อย รสจัดในปากของเขาไม่มีกลิ่นรสกลมกล่อมของอาหาร

“ไม่เป็นไร เหมาไถนี้แตกต่างจากเหล้าอื่นเล็กน้อย”

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยชอบดื่มนัก แต่ก็เป็นเหมาไถ ซึ่งราคาแพงมาก มันต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ

“มาเถอะ น้องสอง ผู้ใหญ่บ้าน พวกเรามาชนกันสักแก้ว”

เขาไม่สามารถดื่มเหล้าสองขวดได้เพียงลำพัง

เทถ้วยให้ผู้ใหญ่บ้านและพ่อของหวังตงเสวี่ย และทั้งคู่ก็จิบ

หลังจากนั้น พวกเขาก็มองหน้ากันด้วยความสงสัยในสายตา

เหมาไถนี้ไม่อร่อยอย่างที่คิด?

ท้ายที่สุด ผู้ใหญ่บ้านก็เป็นคนตัดสินเช่นกัน และเคยดื่มเหมาไถ แต่เครื่องดื่มไม่ใช่ Feitian Moutai เป็นเพียงเครื่องดื่มธรรมดา แต่รสชาติดีกว่านี้มาก บางทีพวกเขาอาจไม่ชินกับมัน

หวังอ้ายหมินยิ่งงงขึ้นไปอีก เขาเพิ่งดื่มเหมาไถเมื่อวานนี้ และเหมาไถแบบพิเศษที่ฉินจุนให้ไปนั้นแตกต่างไปจากนี้อย่างสิ้นเชิง

หลังจากจิบเครื่องดื่มแล้ว ทั้งสองก็วางแก้วลง

หวังเถี่ยเฉิงกล่าวว่า “ผู้ใหญ่บ้าน คุณดื่มมากกว่านี้ได้มั้ย ถ้าคุณชอบดื่ม ผมจะซื้อให้คุณสองขวดในครั้งหน้าครับ”

“ฉันรู้สึกดีฉันจะให้ความบันเทิงแก่แขกที่มา”

“เหอะ ๆ ไม่เป็นไร ผมจะซื้อให้คุณมากขึ้น ดื่มเหล้าที่ดีบ้างเล็กน้อยก็มีประโยชน์ต่อสุขภาพนะครับ เหล้าที่เป็นของปลอมด้อยคุณภาพดื่มให้มันน้อยลงบ้างก็ดี อันนั้นดื่มไปมันจะเข้าโรงพยาบาลได้”

ในขณะที่พูด หวังเถี่ยเฉิงก็เหลือบไปที่ฉินจุนด้วยใบหน้าที่เหยียดหยาม

เมื่อวานเขาดื่มเหล้าของฉินจุน และเฟยเทียนเหมาไถนั้นหวังอ้ายหมินรู้สึกว่ามันกลืนยากจริง ๆ หลังจากกินไปนาน เขาไม่ได้ดื่มสักแก้วเลย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หวังตงเสวี่ยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และมอบเหมาไถแบบพิเศษให้

“พ่อคะ หรือพ่อดื่มอันนี้เถอะ”

หวังเถี่ยเฉิงขมวดคิ้ว “ไม่ได้บอกไปแล้วเหรอ เหล้าปลอมนี้จะทำลายสุขภาพ ทำไมยังให้อาสองกินอีก? ฉันจะเอาไปวางไว้”

หวังเถี่ยเฉิงคว้าขวดเหล้าในขณะที่เขาพูด จากนั้นก็จงใจปล่อยมือ

ด้วยการกระแทกขวดไวน์ตกลงบนพื้น ทั้งหมดแตกเป็นเสี่ยงและหกไปทั่วพื้น

ทันทีที่ไวน์แตะพื้น กลิ่นหอมก็ล้นในทันที และกลิ่นหอมที่เข้มข้นก็กระจายไปทั่วสนาม

ทุกคนขยับจมูกและได้กลิ่น รู้สึกสดชื่น แม้แต่ผู้หญิงที่ไม่ดื่มก็ขยับนิ้วชี้

หอมมากใช่เหล้าปลอมรึเปล่า?

เหล้าปลอมกลิ่นดีมาก?

“เอ่อ ขอโทษครับ ผมทำเหล้าคุณหก”

ฉินจุนพูดเบา ๆ “ไม่เป็นไร ฉันยังมีกล่องอยู่ในรถ”