ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 235

หวังตงเสวี่ยรับตั๋วมาอย่างมีความสุขและกลับไปเรียนต่อ

เมื่อมาถึงชั้นเรียน ทุกคนเห็นท่าทางร่าเริงของหวังตงเสวี่ย จึงถามเธอ

“ตงเสวี่ย ไปแลกรางวัลมาแล้วหรอ เธอได้ตั๋วมาหรือเปล่า ? ”

ข่งหลิงหลิงถอนหายใจอย่างเย็นชา “เป็นไปไม่ได้แน่นอน จินไถเป็นเรือสำราญสำหรับคนที่ร่ำรวย ไม่ใช่ว่าใครก็จะสามารถไปได้ ”

หวังตงเสวี่ยยิ้มและหยิบตั๋วสองใบในกระเป๋าของตัวเองออกมา

“จริงสิ ฉันไปแลกรับรางวัลมาแล้ว ”

“ว้าว จริงๆด้วย หวังตงเสวี่ยเธอโชคดีมากเลย ”

“ถ่ายรูปมาให้พวกเราดูเยอะๆนะ ”

“ฉันก็อยากไปเหมือนกัน โตขนาดนี้แล้วฉันยังไม่เคยเห็นเรือสำราญเลย ”

หวังตงเสวี่ยหยิบตั๋วออกมาจริงๆ และใบหน้าของข่งหลิงหลิงก็เปลี่ยนไป คิ้วของเธอก็ขมวดปม

เรือสำราญระดับไฮเอนด์ขนาดนี้นี้ เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ คนนึงก็มีสิทธิ์ขึ้นเรือได้งั้นหรอ ?

“ตั๋วของเธอเป็นของจริงหรือของปลอม เอามาให้ฉันดูหน่อย ”

เมื่อข่งหลิงหลิงพูดอย่างนั้น หวังตงเสวี่ยลังเลนิดหน่อยแต่ก็ยื่นตั๋วให้ จริง ๆแล้วเธอเองก็กังวลเล็กน้อยว่าถ้าตั๋วนี่เป็นของปลอม จะไม่ขายขี้หน้าหรอ ?

เมื่อเธอรับตั๋วมาข่งหลิงหลิงก็ต้องขมวดคิ้ว

นี่คือตั๋วของจริงเหรอ ?

ไม่คิดเลยว่าจินไถจะแจกตั๋วด้วยวิธีนี้

น่าจะเป็นเพราะแบรนด์เสื้อผ้าบางแบรนด์ได้รับจดหมายเชิญและใช้จดหมายเชิญเป็นรางวัลเพื่อกระตุ้นยอดขาย คิดไม่ถึงเลยว่าหวังตงเสวี่ยจะเอามันมาได้

ไม่ได้ ถ้าเธอได้ขึ้นเรือไปด้วย ถ้างั้นระดับของจินไถก็ต้องลดลงน่ะสิ ?

ทันใดนั้นข่งหลิงหลิงก็ฉีกตั๋วด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ

“นี่เป็นตั๋วของปลอม ”

ตั๋วถูกฉีกขาดและใบหน้าของหวังตงเสวี่ยก็เปลี่ยนไปทันที

“เธอ…… ”

ข่งหลิงหลิถอนหายใจอย่างเย็นชา “เธอทำอะไรของเธอ ตั๋วใบนี้เป็นของปลอม และฉันทำเพราะหวังดีกับเธอนะ ถ้าเธอเอาตั๋วปลอมไปขึ้นเรือ เธอรู้ไหมผลที่จะตามมาคืออะไร ? ”

หวังตงเสวี่ยไม่พูดขัดอะไรสักคำ และเธอก็ไม่ใช่คนที่ผ่านโลกมาเยอะ ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เธอจะเชื่อในสิ่งที่ข่งหลิงหลิงพูด

เพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆก็รีบปลอบใจ “ชั่งมันเถอะตงเสวี่ย ปลอมก็ปลอมสิ ยังไงก็ไม่ได้ใช้เงินซื้อมา ก็คิดซะว่าไม่ได้รับรางวัลมาก็แล้วกัน ”

“เดี๋ยวนี้ร้านค้าพวกนี้น่าขยะแขยงจริงๆ ใช้การถูกรางวัลลอตเตอรี่เพื่อมาเรียกลูกค้า แต่สุดท้ายรางวัลกลับเป็นของปลอม ”

“อย่าไปสนใจเลยตงเสวี่ย ที่แบบนั้นมีแต่คนแก่มีเงินไปเที่ยวกัน เธอไปก็ไม่เหมาะกับพวกเขา จะหมดสนุกเปล่าๆ ”

หวังตงเสวี่ยกัดริมฝีปากของเธอ ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยิบตั๋วถูกฉีกขาดสองนั่นขึ้นมาใบแล้วกลับไปที่ที่นั่งของเธอ

ที่เธอเสียใจไม่ใช่เพราะตั๋วเป็นของปลอม แต่กว่าพี่ฉินจะตอบตกลงได้ไม่ง่ายเลย และสุดท้ายเธอก็ไปไม่ได้ ถ้าพี่ฉินรู้คงจะผิดหวังแย่เลยสิ ?

หวังตงเสวี่ยถือตั๋วที่ขาดสองใบ และเห็นรหัส QR ต่อต้านการปลอมแปลงเอกสาร เธอสแกนด้วยโทรศัพท์มือถือของตนเอง ผลสุดท้ายกลับแสกนเข้าหน้าเว็บไซต์ทางการของงจินไถ

นี่มันตั๋วของจริงชัดๆ !

หวังตงเสวี่ยรู้สึกผิดมากและน้อยใจอยู่ในใจ ข่งหลิงหลิงนี่จะมากเกินแล้วไปจริงๆ

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความ WeChat ถึงฉินจุน

“พี่ฉิน ฉันขอโทษ ฉันทำตั๋วหาย เราไปไม่ได้แล้วหละ…… ”

หลังจากนั้นไม่นานฉินจุนก็ตอบกลับมา

“ตั๋วจินไถหรอ ? ไม่เป็นไร ถ้าเธออยากไปเดี๋ยวฉันเอาตั๋วให้ใหม่สองใบ ”

หวังตงเสวี่ยชะงัก “หา ? จริงเหรอ ? พี่หาตั๋วมาได้หรอ ”