ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 262

ชายหนุ่มคนนั้นชะงักไปทันที ลูกพี่ของเซี๋ยต้าหลิน？

บนโลกใบนี้ยังมีใครสามารถทำให้นายน้อยเซี๋ยเรียกว่าลูกพี่ได้อีกเหรอ？

พวกเขาต่างพากันแปลกใจอย่างมาก ตกลงแล้วงานแถลงข่าวนี้เชิญบุคคลท่านใดมากันแน่ถึงได้จัดอย่างอลังการขนาดนี้

ในตอนที่พวกเขากำลังจัดงานนั้น แถวที่นั่งหน้าเวทีแถวที่หนึ่ง ที่นั่งทุกตัวจะมีการติดชื่อไว้ที่ด้านหลัง

งานครั้งนี้เชิญแต่บุคคลสำคัญมาร่วมงานทั้งนั้น เมิ่งเหวินกัง ซุนเจี้ยนหมิน แม้กระทั่งนายพลยศใหญ่และเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงระดับโลกอย่างหวังจินไห่

ชื่อของพวกเขาถูกแปะลงทั้งสองฝั่งซ้ายขวา ส่วนที่นั่งตรงกลางซึ่งเปรียบเสมือนที่นั่งของบุคคลที่สำคัญที่สุดนั้นถูกเว้นว่างไว้

ด้านซ้ายคือซุนเจี้ยนหมิน ด้านขวาคือหวังจินไห่ สรุปว่าเขาเป็นใครกันแน่ ถึงได้ทำให้ผู้นำเหล่านี้มาคอยต้อนรับขนาดนี้？

ไม่นานเหอเนี่ยนอิงก็มาถึงที่งานพร้อมกับออกคำสั่งด้วยตัวเอง ทุกคนต่างปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด ไม่ใช่แค่นายน้อยเซี๋ยมาลงมือเอง ตอนนี้แม้กระทั่งท่านประธานเหอก็มาสั่งงานด้วยตัวเอง ดูแล้วงานครั้งนี้สำคัญมาก ๆ

ที่ผ่านมามีการงานแถลงข่าวเปิดตัวแบบนี้มากมาย แต่ก็เป็นเพียงงานขายที่ดิน เปิดตัวคอนโดหรืออาคารสำนักงาน หลังจากนั้นก็จะทำการแนะนำ

แต่สำหรับบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปก็มักจะเป็นงานเล็ก ๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ไม่รู้ว่าทำไมงานวันนี้ถึงได้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้

“ท่านประธานเหอครับ ท่านจะดูใบรายชื่อแขกผู้ร่วมงานสักหน่อยไหมครับ？”

เหอเนี่ยนอิงหยิบใบรายชื่อไปดู โดยเฉพาะรายชื่อจากตระกูลจู้เขาตั้งใจดูเป็นพิเศษ

โอวหยางเยี่ยนเยี่ยน จู้หมิง จู้หลินหลิน

ตอนแรกเขาคิดว่าจะเป็นครอบครัวของจู้หลินหลินสามคนพ่อแม่ลูก สุดท้ายกลับเป็นคุณนายใหญ่ของตระกูลจู้ ดูเหมือนพวกเธอจะเข้าใจผิดแล้วล่ะ

“เอาชื่อของคุณจู้หลินหลินมาไว้ด้านหน้า ส่วนสองคนนั้นก็ให้อยู่ที่เดิมตามปกติ”

“ครับ！”

เช้าวันตอนมา เซี๋ยต้าหลินมารับฉินจุนแต่เช้า

“พี่ ซ้อล่ะครับ？”

ฉินจุนส่ายหน้า “มีแค่ฉันคนเดียวเนี่ยแหละ ไปกันเุถอะ”

พอขึ้นมาบนรถ ฉินจุนก็รีบไปงานล่วงหน้า พอมาถึงก็มีแขกหลาย ๆ คนมารองานเริ่มแล้ว ซุนเจี้ยนหมิน เมิ่งเหวินกังและคนอื่น ๆ พอได้มาเจอกันอีกครั้ง ก็ขึ้นไปฉลองกันเล็กน้อย

นอกจากเจ้าอ้วนหม่าแห่งท่าเรือเทียนจินแล้ว คนอื่นๆ ก็ต่างมากันพร้อมหน้าพร้อมตา

พอดื่มเหล้าไปสักพัก ฉินจุนก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ

……

ขณะที่เหล่าบุคคลสำคัญกำลังปาร์ตี้เล็กกันอยู่ด้านบน ที่ด้านล่างผู้คนก็เริ่มทยอยกันเข้ามา

จู้หลินหลินสวมชุดราตรีและเครื่องประดับที่ตระกูลเหอส่งมอบมาให้อย่างไม่เต็มใจยืนอยู่ที่หน้าประตู

เธอไม่ได้อยากจะสวมใส่ของพวกนี้ แต่เป็นเพราะถูกหญิงชราและหวังหยุนคะยั้นคะยอทุกวิถีทาง สุดท้ายเธอจึงยอมใส่

หญิงชราพอใจอย่างมาก นี่เป็นของขวัญที่ตระกูลเหอส่งมาให้เชียวนะ สวมใส่ไปถ้าเขาเห็นขึ้นมาต้องดีใจมากแน่ ๆ

ทั้งสามคนมาถึงหน้าประตูทางเข้าทำการตรวจสอบบัตรเชิญ

หญิงชราการ์ดรักษาความปลอดภัยเยอะแยะขนาดนี้ก็ตกตะลึงขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงเลยว่างานแถลงข่าวของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปจะมีการ์ดรักษาความปลอดภัยเคร่งครัดขนาดนี้ สมกับเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่จริง ๆ

แน่นอนว่ามันไม่ได้เคร่งครัดขนาดนี้ทุกครั้ง แต่เป็นเพราะว่าครั้งนี้มีฉินจุนอยู่ด้วย จึงเคร่งครัดแบบนี้

ฉินจุนเดินออกมาจากห้องน้ำชั้นสอง พอเห็นด้านล่างว่าจู้หลินหลินมาแล้ว ก็เดินลงไปข้างล่างกะว่าจะไปทักทาย

“หลินหลินมาแล้ว”

จู้หลินหลินได้ยินเสียงก็ชะงัก เงยหน้าขึ้นไปมองพอเห็นว่าเป็นฉินจุนก็ตะลึงด้วยความดีใจทันที

“พี่เสี่ยวจุน？พี่มาได้ยังไง！”

แต่หญิงชรากับจู้หมิงกลับมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าโมโหพร้อมกับเอ่ยถาม

“ทำไมแกก็มาด้วย！ใครใช้ให้แกมามิทราบ！”

พวกเขาตงไม่คิดว่าตระกูลจู้เป็นพวกไม่เคยเจอโลกกว้างจนต้องแห่พาคนมาร่วมงานเกินหรอกมั้ง แบบนั้นมันก็ดูจะน่าอายเกินไป

หญิงชราไม่มีทางยอมให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นเด็ดขาด เธอชี้หน้าฉินจุนแล้วเอ่ย

“ไอ้หมอนี่ไม่ใช่คนของตระกูลจู้ มันแอบเข้ามาของมันเอง ไม่เชื่อคุณก็ตรวจการ์ดเชิญของมันเลยสิ มันไม่มีแน่นอน！พวกคุณไล่มันออกไปเลย มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลจู้ทั้งนั้น”

พอหญิงชราเอ่ยจบประโยคนี้ ชายหนุ่มก็งงไปหมด

แอบเข้ามา？

หญิงชราคนนี้เป็นบ้าหรือเปล่า คุณฉินยังต้องแอบเข้ามาอีกเหรอ? ท่านผู้นำซุน ท่านประธานเมิ่ง หรือแม้แต่ท่านประธานเหอของพวกเขาก็ให้การต้อนรับอย่างสุภาพยังต้องมีบัตรเชิญอีกเหรอ?

บัตรเชิญก็มีไว้ให้แค่พวกตระกูลรอง ๆ ใช้เท่านั้นแหละ บุคคลชั้นใหญ่โตจะมาใช้ทำไมบัตรเชิญ ？ล้อเล่นหรือยังไงกัน

จู้หลินหลินขมวดคิ้ว “คุณย่าคะ！ทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น！”

พอเห็นว่าจู้หลินหลินแก้ตัวแทนฉินจุน หยิงชราก็รีบดึงตัวเธอเอาไว้

“พอแล้ว！พวกเรารีบไปประจำที่นั่งดีกว่า อีกสักครู่งานก็จะเริ่มแล้ว！”

หญิงชราลากตัวเธอไป จู้หลินหลินเองก็ไม่มีทางเลือก คุยกับฉินจุนไม่กี่คำก็ไปประจำที่นั่ง

ชายหนุ่มบริกรคนนั้นทำตัวไม่ตัว “คุณฉินครับ ท่านจะ……”

“ไม่มีธุระอะไรของนายแล้ว นายไปทำอย่างอื่นเถอะ”

หลังจากหนีออกมาจากฝั่งที่ฉินจุนยืนอยู่ พวกของหญิงชราก็เดินมาที่ข้างหน้า ทำการหาที่นั่งของตัวเอง ไม่นานก็เจอที่นั่งของหญิงชรากับจู้หมิงที่แถวด้านหลัง แต่ว่าไม่มีของจู้หลินหลิน

หญิงชราก็ขมวดคิ้วมุ่น “นี่มันอะไรกัน ทำไมหลินหลินไม่มีที่นั่ง？เขาทำอะไรผิดพลาดกันหรือเปล่า？”

จู้หลินหลินเองก็จนปัญญา “ไม่มีก็ไม่มีค่ะ เดี๋ยวหนูไปยืนที่ด้านหลังเอา”

หญิงชราเอ่ย “จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง เราอย่าลืม ชุดที่เราสวมใส่อยู่ก็เป็นของที่ตระกูลเหอส่งมาให้ทั้งนั้น พวกเขาจะไม่เว้นที่นั่งไว้ให้เราได้ยังไง？”